ازدواج، سکوی رشد و پختگی انسان

در ایام خجسته و مبارک پیوند آسمانی حضرت‌علی (ع) و حضرت‌زهرا (س)، بر خود واجب می‌دانم که نگاهی تازه به موضوع ازدواج بیندازم و آن را به‌عنوان یک فرصت بسیار مهم برای رشد روان‌شناختی و اجتماعی جوانان مطرح کنم. در این روز‌ها که فرهنگ و سنن ایرانی‌اسلامی در‌معرض چالش‌های متعددی قرار دارد، فهم عمیق‌تر ازدواج به‌عنوان یک فرایند رشد می‌تواند به تقویت پیوند‌های خانوادگی و اجتماعی کمک شایانی کند.

ازدواج، درحقیقت یک نهاد اجتماعی است که نه‌تنها نیاز‌های عاطفی و اجتماعی انسان را برآورده می‌کند، بلکه بستر مناسبی برای رشد و تکامل شخصیت انسان فراهم می‌آورد. جوانان، به‌ویژه در سنین بیست تا سی‌سالگی، تمایل و انگیزه بیشتری برای پیشرفت و رشد دارند. آنها در جست‌وجوی هویت و معنای زندگی هستند و این مسیر به‌تنهایی و بدون توجه به ازدواج، به‌طور‌کامل محقق نخواهد شد. تجربه‌ای که با ازدواج به‌دست می‌آید، شامل چالش‌ها، مسئولیت‌ها و تعاملات عاطفی عمیق‌تری است که به بلوغ فردی و اجتماعی کمک می‌کند. 

متأسفانه بسیاری از جوانان امروز، به‌ویژه در آغاز بزرگ‌سالی، احساس می‌کنند که ازدواج مانع پیشرفت شخصی آنان خواهد بود. این نگرش غلط ناشی از فرهنگ فردگرایی و لذت‌گرایی است که متأسفانه به‌تدریج در جامعه ما ریشه دوانده است؛ در‌حالی‌که اگر جوانان به این نکته توجه کنند که ازدواج نه‌تنها تعهدی مشترک، بلکه فرصتی برای رشد و تکامل است، بسیاری از این نگرانی‌ها برطرف خواهد شد. 

ازدواج فرایندی است که در آن فرد با چالش‌های جدیدی مواجه می‌شود و ناگزیر است از خود بگذرد و به خواسته‌ها و نیاز‌های همسر و خانواده توجه کند. این تعاملات به جوانان کمک می‌کند که ابعاد جدیدی از شخصیت خود را کشف کنند و به بلوغ عاطفی و اجتماعی دست یابند. درواقع، ازدواج به افراد این امکان را می‌دهد تا در یک بستر امن و حمایتی به رشد خود ادامه دهند. این فرایند شامل یادگیری مهارت‌های حل تعارض، همکاری و ارتباط مؤثر است که در هیچ‌یک از روابط به‌جز رابطه زناشویی به‌دست نمی‌آید. 

ممکن است فرد در زندگی حرفه‌ای خود موفقیت‌هایی کسب کند، اما فقط با ازدواج و تجربه زندگی مشترک، می‌تواند به سطحی از بلوغ عاطفی و اجتماعی دست یابد که در زندگی فردی غیرممکن است. بسیاری از کسانی که از فرصت‌های ازدواج در دهه‌های دوم و سوم زندگی بهره‌مند نمی‌شوند، در دوره‌های بعدی در سطوح فردی و اجتماعی در جا می‌زنند و از بسیاری از تجربیات غنی زندگی محروم می‌شوند. این برداشت‌ها و نگرش‌های سطحی درباره ازدواج باید مورد بازنگری قرار گیرد.

باید تأکید کنیم که ازدواج یک نیاز انسانی جهان‌شمول است که به انسان امکان می‌دهد تا در ابعاد عاطفی، اجتماعی و معنوی رشد یابد و به شخصیتی پخته و اثربخش تبدیل شود. پس از این مقدمه، به جوانان، خانواده‌ها و سیاست‌گذاران توصیه می‌کنم که به ازدواج به عنوان یک سکوی رشد چندبعدی بنگرند.

بیاییم با ترویج این نگرش، نسل جوان را دربرابر چالش‌ها و مسئولیت‌های زندگی مشترک آماده‌تر کنیم و به آنها نشان دهیم که ازدواج فرصتی است برای یادگیری و شکوفایی و نه مانعی برای پیشرفت فردی.

بیاییم بر درک صحیح از ماهیت ازدواج تأکید کنیم تا به‌جای آنکه ازدواج را به‌عنوان بار یا محدودیت ببینیم، آن را به‌عنوان یک شراکت پرسود و فرصتی برای رشد متقابل در نظر بگیریم. در‌نهایت، باید به تبلیغ فرهنگ ازدواج سالم و متعهد در جامعه بپردازیم و با برگزاری کارگاه‌ها و نشست‌های علمی به تبیین ابعاد روان‌شناختی و اجتماعی این نهاد مقدس بپردازیم.

عصر جدید نیازمند مفهوم جدیدی از ازدواج است که در آن روح همکاری، محبت و پشتیبانی در زندگی مشترک، شعار اصلی باشد. بیایید با هم در این مسیر گام برداریم و جامعه‌ای پخته‌تر و همدل‌تر بسازیم.