به‌گزارش شهرآرانیوز، رسیدگی به این پرونده از شامگاه ۱۱ آبان سال ۸۷ و با گزارش قتل پسر جوانی در یکی از بیمارستان‌های پایتخت آغاز شد.
برادر آرمان که او را به بیمارستان منتقل کرده بود، در تحقیقات گفت: داخل خانه بودم که یکی از دوستانم آمد و گفت یک نفر خونین در خیابان اتابک افتاده است که خیلی شبیه به برادر تو است. بلافاصله به آدرسی که دوستم گفته بود رفتم و با بدن خونین برادرم آرمان مواجه شدم.
درحالی که هویت عامل قتل مشخص نبود، کارآگاهان جنایی به تحقیقات میدانی پرداختند. در تحقیقات از شاهدان و اهالی محل، مرد جوانی سرنخ اصلی را به تیم جنایی داد و بدین ترتیب هویت متهم برملا شد. او گفت: هوشنگ، یکی از دوستانم که معتاد است به سراغم آمد و گفت با یک نفر در خیابان اتابک درگیر شده و او را با چاقو زده است. بعد گفت برو محل و سر و گوشی آب بده، ببین زنده است یا نه. من هم خودم را به محل حادثه رساندم و مأموران اورژانس را دیدم که در حال گذاشتن جسد داخل آمبولانس بودند. به سراغ هوشنگ رفتم و او را به خانه خواهرش رساندم، بعد از آن دوباره هوشنگ به سراغم آمد و چاقویی را که با آن قتل را مرتکب شده بود داخل شمشادهای پشت بیمارستان انداختیم. از آن به بعد دیگر از هوشنگ خبر ندارم.
در ادامه بررسی‌ها مشخص شد که هوشنگ تهران را ترک کرده اما چند روز بعد از قتل مرد جوانی به پلیس شهرستان آمل رفت و مدعی شد که در پایتخت قتل انجام داده اما به خاطر عذاب وجدان خودش را معرفی کرده است.
هوشنگ در تحقیقات گفت: شب حادثه به سراغ آرمان رفتم تا او را به کمپ ترک اعتیاد ببرم. اما مقاومت کرد و باهم دعوایمان شد، خیلی از دست او عصبانی شدم و چاقویی که همراهم بود را بیرون آوردم تا به دستش بزنم شاید بترسد. اما در این گیر و دار چاقو به قفسه سینه‌اش خورد و آرمان روی زمین افتاد. قصد کشتن او را نداشتم و از اتفاقی که افتاده پشیمانم.با اعتراف متهم جوان و تکمیل تحقیقات پرونده او برای صدور حکم به دادگاه کیفری استان تهران ارجاع شد. باتوجه به درخواست قصاص اولیای دم که پدر آرمان بود، حکم قصاص صادر شد و پرونده برای تأیید حکم به دیوانعالی کشور ارسال شد.
در حالی که هوشنگ در زندان به سر می‌برد، دست از کارهای خلافش برنداشت. هوشنگ داخل زندان اقدام به کلاهبرداری کرد و خیلی زود راز کلاهبرداری‌های او از داخل زندان برملا شد و جرم دیگری به جرایم متهم اضافه شد. اما قتل آرمان تنها جنایتی نبود که او درپرونده داشت و سال ۹۲ در نزاع دسته جمعی داخل زندان یکی از زندانیان را کشت. هوشنگ به خاطر این جرم نیز در دادگاه کیفری استان البرز محاکمه و به سه سال حبس محکوم شد.
با گذشت سال‌ها از این پرونده در حالی که اولیای دم برای اجرای حکم قصاص حاضر نمی‌شدند هوشنگ همچنان بلاتکلیف در زندان به سر می‌برد تا اینکه باتوجه به ماده ۶۱۲ و ۴۲۱ قانون مجازات اسلامی درخواست تعیین تکلیف پرونده‌اش را داشت.
در حالی که قضات در حال بررسی درخواست زندانی بودند دو برادر آرمان به دادسرا رفته و خواهان قصاص قاتل برادرشان بعد از گذشت بیش از ۱۰ سال شدند.
یکی از اولیای دم گفت: قبل از کشته شدن آرمان، مادرم فوت کرده بود و به همین دلیل تنها اولیای دم پدرم بود. اما ۹ ماه پس از این جنایت، پدرم نیز فوت کرد و من و برادرم اولیای دم آرمان شدیم. حالا خواهان قصاص هستیم.
در حالی که اولیای دم درخواست قصاص داشتند، جلسات صلح و سازش برگزار شد و در نهایت دو برادر از قصاص عامل جنایت به خاطر رضای خدا گذشت کردند. باتوجه به اینکه بیش از ۱۲ سال است که هوشنگ در زندان به سر می‌برد نامه آزادی متهم صادر شد و او بزودی از زندان آزاد می‌شود.
ایران