صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

این فرصت را قدر بدانیم (١)

  • کد خبر: ۶۲۵۳۶
  • ۱۰ فروردين ۱۴۰۰ - ۱۴:۰۷
حجت الاسلام محمدرضا زائری - پژوهشگر دینی

ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی با شعار و سخنرانی به نسل‌های بعد منتقل نمی‌شوند و بنیان‌های تمدن در ذهن و خیال استوار نمی‌گردند.


این ارزش‌ها و بنیان‌ها باید در تطبیق‌های عملی و مصداق‌های محسوس و ملموس، چون آیین‌ها و عادات یا معماری و هنر بریزند و در متن زندگی روزمره و طبیعی طبقات عادی مردم جاری باشند تا به قدرت و ماندگاری برسند و در تار و پود حیات اجتماعی تنیده شوند.


به عنوان مثال وقتی یک توریست و مسافر خارجی به یک کشور می‌آید، نخستین چیز‌هایی که به چشمش می‌آید و توجه او را جلب می‌کند، چه چیز‌هایی هستند؟


از بنا‌های شاخص و آثار باستانی تا مظاهر حیات اجتماعی و رفتار‌های مردم، چون مهربانی و مهمان نوازی و از موزه‌ها و تابلو‌های هنری تا نمایش‌ها و موسیقی و سوغات و شیوه آشپزی و تحفه‌های آن کشور همه در کنار هم تصویری کامل از فرهنگ و تمدن آن سامان را در ذهن و چشم و دل و خاطر بیننده شکل می‌دهند.


یکی از مهمترین عناصر فرهنگی که هم اثرگذاری و جذابیت بیشتری دارد و هم بر خلاف آثارباستانی قابل انتقال و عرضه در مناطق مختلف است و هم بر خلاف شعر و ادبیات نیاز به دانستن زبان ندارد، نمایش‌های آیینی -مانند تعزیه- یا رقص‌های محلی هستند که با مخاطبان متنوع ارتباط برقرار می‌کنند و همیشه هم در خاطر‌ها باقی می‌مانند.


روزی در پایان یک همایش بین الادیانی در خارج از ایران که مهمانان ساعت‌ها به سخنرانی‌های اساتید مسلمان و مسیحی گوش سپرده بودند، وقتی از سالن خارج شدند در حیاط دانشگاه گروهی جوان از ترکیه لباس‌های سفید و دامن‌های گشاد خود را پوشیدند و رقص سماع را آغاز کردند.


در فاصله چند دقیقه صدای موسیقی و حرکات نمایشی آنان همه جمعیت را به سوی خود کشاند و تمام سخنرانی‌ها را از خاطر مهمانان برد.


چنین اجرا‌ها یا اصطلاحا "پرفورمنس"‌های هنری، ورزشی شاید بیش از هر عنصر فرهنگی و اجتماعی دیگری می‌تواند خاطره آفرین و اثرگذار باشد و به راحتی در مناطق مختلف اجرا شود.


آن روز برای چندمین بار از خود پرسیدم که ما چه جور اجرا و پرفورمنسی داریم که می‌توان به عنوان نمادی از هویت ایرانی به مخاطبان گسترده و متنوع معرفی و عرضه کرد؟


رقص‌های محلی در همه جای ایران فراگیری ندارند و مختص مناطق قومی مشخصی هستند و نمایش‌های آیینی هم ممکن است با مخاطبانی که زبان فارسی را نمی‌دانند ارتباط برقرار نکند و به مناسبت‌های زمانی خاص محدود شود.
از خود می‌پرسیدم آیا ما چیزی داریم که هم از عناصر بصری و رنگ و پوشش خاص و هم از عناصر سمعی ویژه و موسیقی مشخص و هم از حرکات و اصطلاحا "اکت"‌هایی متفاوت برخوردار باشد و مجموع این‌ها را بتوان بدون تکیه به زبان در همه جای دنیا به عنوان یک کار انحصاری عرضه کرد و در ایران هم زمینه کارآفرینی داشته باشد و بتوان در راستای رونق گردشگری بر آن تکیه کرد و در عین حال این اجرای فراگیر و جامع اختصاص به یک منطقه ایران هم نداشته باشد؟

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.