«بیرو»
کارگردان: مرتضی‌علی عباس‌میرزایی
تهیه‌کننده: مجید برزگر
خلاصه داستان: فیلم داستان زندگی علیرضا بیرانوند، از کودکی تا اولین قرارداد رسمی اش در فوتبال، از فراز و فرودها و سختی‌های بسیار تا رودررویی‌‌اش با پنالتی رونالدو. از کودکی محروم تا عشق و تلاش برای رسیدن به قله های دست نیافتنی. یک داستان از عشق و فوتبال و تلاش و موفقیت.
بازیگران: امیرحسین بیرانوند، سهیل قنادان، مهران نائل، رضا داوودنژاد، سعید داخ، صحرا اسدالهی، سیاوش چراغی پور، مهدی زمینپرداز
رضا داوودنژاد در این فیلم نقش صادق بازگیر را با گویش لری بازی کرده است. بازگیر اولین مربی علیرضا بیرانوند بود که او را از فوروارد به دروازه آورد و استعدادش را در دروازه‌بانی کشف کرد.
«بیرو» سومین فیلم سینمایی من و حاصل یک تصمیم‌ِ بزرگ بود. حاصل دو سال پژوهش و چند ماه فیلمبرداری سخت. تصمیمی برای ساخت یک فیلم ورزشی- زندگی‌نامه‌ای با حجم زیادی از فانتزی‌ها برای نمایش یک قهرمان جدید در سینمای ایران. حاصلِ اعتماد چند گروه. از سرمایه گذاران تا موضوع اصلی فیلم، از گروه تولید تا تصوراتم از تصویر نهایی. فیلمی که برای نمایش امید ساخته شد.
«بیرو» به گمانم شروع شکل جدیدی از فیلم‌سازی در ایران است. نه آنکه بی‌نقص باشد، اصلا! بلکه بیشتر برای آنکه بین فیلم‌های اجتماعی و سوژه‌های ملتهب از یک‌سو و از سوی دیگر فیلم‌های سیاسی و سفارشی، و از سوی دیگرتر، فیلم‌های جریان عادت‌شده اکران، راهی دیگر جست. تجسم امید و عشق و رسیدن به آرزوها.
موضوعاتی که شاید این روزها جامعه‌ی امروز ما بسیار به آن نیاز دارد. به خصوص نسل نوجوان و کسانی که گمان می‌کنند، نمی‌شود کاری کرد یا راهی ساخت. «بیرو » پیشنهاد امید است. دست کم ما تلاش مان را کردیم. امیدوارم تماشاگرانی جدید به سینمای ایران اضافه شوند. پُلی بین تماشاگران فوتبال و تماشاگران سالن‌های تاریک سینما. برای تماشای رویا و فردای روشن.»
من یک فیلمنامه داشتم و می‌خواستم یک فیلم ورزشی امیدوار که نکته مسئولیت اجتماعی در آن مطرح باشد بسازم. مسئولیت اجتماعی از این منظر که من و شما به عنوان انسان در این جامعه مسئولیم ولی چقدر این مسئولیت را پذیرا هستیم؟ ... بٌعد مسئولیت اجتماعی درباره هر قهرمانی که روی آن کار می‌کردیم، موضوع بحث ما بود و پس از تحقیق درباره گزینه‌های موجود، در جمع‌بندی به این نتیجه رسیدیم که علیرضا بیرانوند به دلایل زیاد، بسیار مناسب‌تر است که فیلم آن را بسازیم. اول اینکه سوژه زنده است و مانند آقا تختی از دنیا نرفته. دوم ما در حال صحبت از بیرانوندی هستیم که در عصر دیجیتال و مدرنیته در حال دست و پنجه نرم کردن با شرایطی است که شما انتظار دارید آدم‌هایی که ۴۰، ۵۰ سال پیش زندگی می‌کردند و قهرمان بودند، با آنها درگیر بوده باشند. سوم بیرانوند پول و پارتی نداشت و مانند من و شما، کسی را در مشکلات خود مقصر نمی‌دانست. (هنرآنلاین)
نگاهی به فیلم «بیرو» | امید و انگیزه آخرین چیزی است که از «بیرو» می‌توان دریافت کرد!
