به گزارش شهرآرانیوز، نام روضه خانگی که می‌آید، مادران امروز به یاد ایامی می‌افتند که با یک چادر رنگی گل‌گلی، دست در دست مادر، پا در خیمه امام‌حسین(ع) در روضه‌های خانگی می‌گذاشتند.
روزهای محرم از همان ایام دور، حال‌وهوای خاصی داشت؛ روزهایی که به حرمت اباعبدالله(ع)، شهر یکدست سیاه‌پوش بود، سر هر کوچه دسته‌های سینه‌زنی بود و بوی خوب اسپند همه‌جا را فرامی‌گرفت، صدای طبل و سنج از گوشه‌وکنار شنیده می‌شد، مداحی‌های امام‌حسینی در ذهن ساده و کودکانه‌مان پلی می‌شد و انگار از همان دوران، خاطرات خوشی که در روضه‌های خانگی اقوام و همسایگان داشتیم، بهانه‌ای شد برای بانوان این شهر تا پرچم امام‌حسین(ع) را بالا نگه دارند.
امروز پای صحبت یکی از تکیه‌داران قدیمی مشهد رفتیم؛ خانم صدیقه اردکانی که بیش‌از چهار دهه است هر ماه، از منزلش صدای روضه خانگی طنین‌انداز می‌شود؛ بانویی که خود را خادم امام‌حسین(ع) و اهل‌بیتش معرفی می‌کند و می‌گوید: برگزاری روضه خانگی را از سال ۵۸ آغاز کردم؛ یعنی دقیقاً از اوایل زندگی‌ام، هر ماه در منزلم ذکر مصیبت اهل‌بیت(ع) بود. علاوه بر چهارشنبه‌های آخر ماه، ایام فاطمیه، دهه اول و دوم محرم هم روضه داشتم.
خانم اردکانی با بیان اینکه روضه خانگی باید همراه با بصیرت دینی باشد، می‌گوید: طلبه هستم و در تمامی مراسمات و روضه‌های خانگی سعی می‌کنم مباحثی از احکام و اخلاق و مسائل شرعی را برای بانوان بیان کنم تا مراسمات صرفاً تعزیه و عزاداری نباشند. علاوه بر این موارد، یکشنبه‌ها دوره قرآن برگزار می‌شود و هم‌زمان تفاسیر موضوعی را شرح می‌دهم.
وی با بیان اینکه علاوه بر برگزاری روضه خانگی، به انجام فعالیت‌های فرهنگی نیز مشغول هستم، تصریح می‌کند: از سال ۷۳، یک خیریه در مسجد محل تأسیس کردیم تا بتوانیم مشکلات مردم را در حد توان خودمان، حل کنیم و اولین جهیزیه را به یک نوعروس سید دادیم. در کنار آن، یک صندوق خیریه هم راه‌اندازی کردیم تا هزینه تهیه جهیزیه برای نوعروسان را فراهم کنیم. الان کار را توسعه دادیم و سالانه پنج جهیزیه با کمک‌های مردمی تهیه می‌کنیم تا نوعروسان راهی خانه بخت شوند.
خانم اردکانی با بیان اینکه به دلیل محدودیت مکانی در مسجد، خیریه و تأمین جهیزیه نوعروسان محروم را به منزلم انتقال دادم، می‌گوید: از برکات روضه‌های خانگی این است که از احوالات هم‌نوعان خود باخبر می‌شویم و می‌توانیم با کمک به یکدیگر، گرهی از مشکلات مردم را باز کنیم، هر ماه بسته‌های معیشتی به نیازمندان می‌دهیم و حتی دارو‌های بیماران نیازمند را تأمین می‌کنیم. امسال حدود ۴ میلیارد تومان وام به نیازمندان دادیم.
وی بیان می‌کند: من در خانه‌ای بزرگ شدم که همیشه نام امام‌حسین(ع) در آن بوده است و معتقدم اگر در منزلی، نام و یاد امام‌حسین(ع) نباشد، آن خانه برکت ندارد. دوران کودکی‌ام، پدرم هفته‌ای یک‌بار روضه داشت و این روضه در منزل اقوام دور می‌چرخید. در واقع، با محیط روضه و هیئت بزرگ شدم و این سنت حسنه، به یک رسم تبدیل شد. من حتی در دوران کرونا هم روضه‌هایم را تعطیل نکردم.
خانم اردکانی درخصوص برکت روضه‌های خانگی می‌گوید: وجود برکت در منازلی که روضه خانگی در آن‌ها برگزار می‌شود، بر کسی پوشیده نیست. شاید کسی فکر کند روضه خانگی، هزینه زیادی می‌طلبد درحالی‌که من با یک حقوق بازنشستگی، هم دختر و پسر به خانه بخت فرستادم و هم خرج زندگی‌ام را می‌دهم، اما حاضر نشدم حتی یک ماه این فضای معنوی را از منزلم تعطیل کنم؛ حتی در دوران کرونا که همه فعالیت‌ها تعطیل بود، نتوانستم خود را از برکات روضه محروم کنم و با رعایت فواصل اجتماعی و دستورالعمل‌های بهداشتی، روضه را برپا می‌کردم.
هیئت بقیه‌الله، واقع در شهید رستمی۲۲ شهید طالبی ۸/۸، هیئتی است که در منزل خانم صدیقه اردکانی چهارشنبه‌های آخر ماه و دهه دوم صفر هرساله برگزار می‌شود.
