به گزارش شهرآرانیوز؛ خاله زبیده ۵۶ ساله گفت: سال‌ها در بهزیستی کار کرده بودم و می‌دانستم که زندگی این افراد با مشکلاتی همراه است و چقدر برای درآمد مشکل دارند. آنان در خانه کار می‌کنند و محصول دوخته شده را به من می‌دهند تا در غرفه صنایع دستی بومگردی فروخته شود.
وی ادامه داد: از سوی دیگر، دخترم خدیجه کم شنواست. می‌دیدم چقدر قشنگ سوزن‌دوزی، پرده‌دوزی و خیاطی می‌کند. حالا فوق‌دیپلم کامپیوتر هم دارد. زمانی که در بهزیستی بودم می‌دیدم به بچه‌های کم‌شنوا هیچ خدماتی تعلق نمی‌گیرد و تحت پوشش بهزیستی قرار نمی‌گیرند. در حالی که این بچه‌ها خیلی استعداد و ذهنیت سوزن‌دوزی دارند.
این بانوی بلوچ با اشاره به اینکه در جشنواره فرهنگی برج میلاد تهران و هم جشنواره روستایی و عشایری در نمایشگاه بین‌المللی تهران در سوزن‌دوزی و غذای محلی اول شدم، متذکر شد: همان‌جا چند بار گردشگران به من پیشنهاد کردند که اقامتگاه بومگردی راه‌اندازی کن. مدتی بعد هم در مسابقه آشپزی در هتل گردشگری زاهدان که سیستان و بلوچستان، یزد و کرمان باهم مسابقه دادند، رتبه سرآشپز برتر را آوردم و تصمیم گرفتم سراغ مجوز بومگردی بروم.
او افزود: در این خانه ۱۰۰ نفر، محصولات و صنایع دستی مثل کوسن و لباس سوزن‌دوزی شده، حصیر بافی و زیورآلات را می‌فروشند. بعضی دختر‌ها از روستا‌های دورافتاده هستند و دوخت‌های عتیقه و قدیمی سوزن‌دوزی را به یک کالای دوباره قابل استفاده، مثل کوسن، جلیقه، رومیزی یا روتختی تبدیل می‌کنند. در فصل بومگردی هم یعنی از مهر تا فروردین ۱۲ نفر در بومگردی مشغول کار هستند. اتاق‌های بومگردی هم همان کپر‌های سنتی است. از سوئیس، ژاپن، روسیه، بلاروس، ترکیه و ایتالیا مهمان داشتیم.
منبع: همشهری آنلاین