به گزارش شهرآرانیوز؛ احتمال موفقیت رابطه‌های شتابزده و هیجانی که به ازدواج ختم می‌شود، بسیار کم است؛ مگر آنکه طرفین دو سال یا بیشتر برای شناخت هم وقت گذاشته باشند و بعد، ازدواج کرده باشند. شتاب‌زدگی در کنار عواملی دیگر، منجر به طلاق در ازدواج‌های دوم یا سوم می‌شود.
متاسفانه یکی از مشکلاتی که برخی از افراد امروزه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، طلاق و شکست در ازدواج‌های دوم یا سوم شان است.
یعنی کسانی که از همسر خود طلاق گرفته اند و دوباره ازدواج کرده‌اند، اما در ازدواج‌های بعدی شان نیز نتوانستند به موفقیتی دست پیدا کنند.
دلایل این امر متفاوتند؛ از عدم وجود مهارت‌های صحیح و کافی برای برقراری یک زندگی زناشویی در خود فرد گرفته تا مناسب نبودن طرف مقابل شان. قرار گرفتن در چنین شرایطی قطعا باعث دلسردی و ناامیدی در افراد می‌شود و ما این حس و حال را به خوبی درک می‌کنیم.
بسیاری بعد از طلاق به شدت احساس تنهایی می‌کنند یا فکر می‌کنند که به تنهایی نمی‌توانند از پس زندگی شان بربیایند و در نتیجه شتابزده و نسنجیده برای ازدواج بعدی تصمیم می‌گیرند.
فردی که دوباره وارد زندگی زناشویی می‌شود، بدون آن که اول عاقلانه درباره مشکلات و نقص هایش فکر کند، خود را در معرض تجربه یک شکست حتی شکست در ازدواج دوم و سوم قرار می‌دهد.
رابطه‌های عاشقانه کوتاه مدت بعد از طلاق بسیار رایج است، چرا که توجه و علاقه خواستگار جدید، مانند ماده مخدر سرمست کننده است.
قبل از آن که با فردی پیمان ازدواج ببندید، باید ابتدا تمام جنبه‌های شخصیتی او را بشناسید.
هیچ کس نمی‌تواند همیشه رفتاری ایده آل داشته باشد و همواره بهترین نسخه از شخصیت خود را به نمایش بگذارد، قبل از آن که سرنوشت تان را به سرنوشت دیگری گره بزنید، باید با روی دیگر او هم آشنا شوید و ببینید که چطور با استرس، انتقاد، بدشانسی، سختی، جواب رد شنیدن و شکست کنار می‌آید.
شناخت همسر قبل از ازدواج دوم و سوم نیز مانند ازدواج اول لازم است. آرام و آهسته پیش بروید تا تصمیمی آگاهانه بگیرید که پشیمانی به بار نیاورد. در غیر این صورت شکست در ازدواج دوم و سوم ناگزیر است.
استحکام ازدواج‌های دوم و سوم و چهارم به اندازه ازدواج اول نیست. ازدواج و خانواده از ابتدای تاریخ به عنوان یک نهاد و در اصل به عنوان ساختاری برای پرورش نسل بعدی در نظر گرفته شده است.
از آنجایی که در اکثر ازدواج‌های بعدی فرزندی به دنیا نمی‌آید، هیچ عاملی نیست که زوجین را به هم پیوند دهد.
همسرانی که فرزند مشترک ندارند، وقتی مشکلی پیش می‌آید، انگیزه ندارند تا به خاطر فرزندانشان در کنار هم بمانند و برای بهبود زندگی شان تلاش کنند.
منبع: عصر ایران