به گزارش شهرآرانیوز، در زندگی مشترک، شوخی می‌تواند نمکی برای طعم‌دار کردن لحظات باشد، اما گاهی همین نمک زیاد، غذا را شور می‌کند و کام را تلخ. در این پرسش و پاسخ، با الهام از نکات ارزشمند یک روان‌شناس بالینی، به بررسی حد و مرزهای شوخی، تأثیر آن بر صمیمیت و احترام، و راهکارهای مواجهه با تفاوت‌های حساسیت بین همسران می‌پردازیم. بیایید با هم یاد بگیریم چگونه با چاشنی خنده، رابطه‌ای پایدار و محترمانه بسازیم.
پرسش یک شهروند: حد و مرز شوخی در نزد همسران کجاست؟ آیا شوخی سبب صمیمیت بیشتر می‌شود یا فاصله‌ها را بیشتر می‌کند و اینکه اگر کسی بسیار حساس باشد و همسرش فرد شوخی باشد، باید چه‌کار کند؟
الهام اعلمی‌دوست، روان‌شناس بالینی: به طور کلی، شوخی میزان صمیمیت بین دو نفر را نشان می‌دهد. حد و اندازه آن هم به خیلی چیز‌ها بستگی دارد: اینکه میزان پذیرش طرف مقابل چقدر است و چگونه واکنش نشان می‌دهد و هم‌چنین سطح و نوع شوخی‌ها در چه حدی است. بر این اساس، برخی همسران بسیار محتاط عمل می‌کنند و حد و مرزها را رعایت می‌کنند. برخی‌ها هم در شوخی‌هایشان هیچ قید و بندی ندارند و حرمت‌ها را کامل از بین می‌برند. به طور کلی، شوخی زیاد سبب از بین رفتن حرمت‌ها می‌شود.
اینکه شوخی در جمع باشد یا محیطی خصوصی و اینکه از آن شوخی طرف مقابل ما بخندد و خوشحال شود یا برنجد و ناراحت شود، حد و مرز یک شوخی را مشخص می‌کند و ما به‌راحتی متوجه بجا بودن یا نابجا بودنش می‌شویم. گاهی شخصیت یکی از همسران به گونه‌ای است که قصد جلب توجه در جمع‌های خانوادگی یا فامیلی را دارد و می‌خواهد همیشه گل سرسبد جمع باشد. در چنین مواقعی، این افراد همه‌چیز را دستمایه شوخی قرار می‌دهند و اگر موضوع شوخی همسر فرد باشد و او هم آدم حساسی باشد، رنجش زیادی ایجاد می‌شود، چون احساس می‌کند مورد تمسخر و خنده دیگران قرار گرفته‌است.
به طور معمول، افرادی که اهل شوخی زیاد هستند نمی‌توانند تغییر زیادی در رفتار خود ایجاد کنند و کنترلی روی این ویژگی اخلاقی خود داشته‌باشند و باید طرف مقابل بیشترین سازگاری را در خودش پدید آورد. با وجود این، باید با این فرد صحبت کند و او را در جریان حساسیت‌هایی که دارد، قرار دهد و شوخی‌ها را به‌ویژه در جمع، به سمت دیگری ببرد. هم‌چنین اگر این فرد آدم بیش از اندازه حساسی است، به او توصیه می‌کنیم قدری از حساسیت‌های خود بکاهد و نگران قضاوت دیگران نباشد، چون دیگران همسرش را به‌عنوان یک فرد شوخ پذیرفته‌اند و می‌دانند که این شوخی‌ها با هدف تخریب و آزار صورت نمی‌گیرد و گذراست و به معنای از بین رفتن آبروی او نیست.
از نظر روان‌شناختی، کسی که زیاد شوخی می‌کند و شوخی‌هایش آزاردهنده است، پشت این رفتارهایش قدری خشم نهفته است. یعنی فرد بخشی از ناراحتی‌هایی را که درباره برخی از مسائل زندگی‌اش دارد به این صورت فرافکنی و برون‌ریزی می‌کند، مشکلاتی که حل نشده‌اند و گاهی فرد از این موقعیت‌ها برای تلافی و بیان آنها استفاده می‌کند. افزون بر این، اگر فرد همیشه چنین شخصیتی ندارد و شوخی‌های آزاردهنده نمی‌کند، باید به دنبال علت اصلی مشکل بود و یک قدم به عقب برگشت. با همه این حرف‌ها، هم‌چنان تأکید می‌کنم که توافق دونفره شرط اصلی حذف چنین موقعیت‌هایی است که با گفت‌و‌گو باید به آن رسید. هم‌چنین این گفت‌و‌گو‌ها تمرینی برای پیدا کردن موقعیت‌ها یا موضوع‌هایی دیگر است برای شوخی کردن.
دیگر مطالب سبک زندگی را در «زندگی نو» بخوانید