رزق معرفت از سفره اباعبدا... (ع)

محرم را باید به فصل مَحرَم شدن ارتقا داد. از زلال احساس به شکوه معرفت رسید. این یک ضرورت ایمانی است برای ساخت زندگی که در هندسه امامت دارای جایگاه باشد. قدم اول البته حب است که در احساس متبلور می‌شود. اما این حب نباید از پر قنداق و فقط از شیر مادر باشد. به گفته استاد صفائی حائری (ره) «آن حبی که پدر‌ها باید به بچه‌ها منتقل کنند، حبی است که همراه بینات و برهان باشد و در دنیای آشوب زده‌ای که هر روز دانشمندی را عَلم می‌کنند، بتواند دوام بیاورد»؛ به ویژه امروز که شبهات، روزافزون است.

باطل را لباس حق می‌پوشند تا جای حق را بگیرد. فضای مجازی هم پر است از توهمات پرسش نما؛ پرسش برای رسیدن به پاسخ و حقیقت است، اما پرسش‌های توهمی فقط برای وهمناک کردن فضا و غبار افروختن تولید می‌شود و گوش شنوایی برای شنیدن پاسخ ندارد. نمی‌خواهم به سیاهه کردن این قبیل سؤالات بپردازم. 

هر پرسش را در جای خود باید پاسخ داد. در این مقال می‌خواهم به این نکته توجه کنیم که رابطه ما با سیدالشهدا و امامت، فقط این نیست که محبت به ارث رسیده باشد از پدر و مادر خونی آدمی. رابطه امت با امامت خود هم ذیل رابطه ابوت و بنوت معنا می‌شود و محبت پدرفرزندی ایجاد می‌کند. درکنار این باید دانست که «انسان از ولی، رزق می‌گیرد».

همان طور که کوچک‌ترین کلمات امیرالمؤمنین (ع)، بزر گ‌ترین بن بست‌های معرفتی را‌ می‌گشاید، رابطه با عاشورا هم باید نقشی چنین داشته باشد. نه فقط برای مؤمنانِ از مسلمانان. نه تنها برای مسلمانان که گاندی هندو هم بر سر سفره رزق حسینی می‌نشیند و درس می‌گیرد. 

این سخن اوست که «من زندگی امام حسین، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده‏ ام و توجه کافی به صفحات کربلا کرده‏ ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از سرمشق امام حسین پیروی کند». سفره سید الشهدا (ع) گسترده است برای همه. هر فردی می‌تواند پای این سفره بنشیند، منتها بهره‌ای که‌ می‌گیرد، بسته به سعه وجودی اش خواهد بود؛ به اینکه توان برداشتش چقدر است، چقدر ژرف می‌نگرد. این کلام جرج جرداق (دانشمند و ادیب مسیحی)، ظریف نگاهی است به کلام آمده که «وقتی یزید، مردم را تشویق به قتل حسین و مأمور به خونریزی می ‏کرد، آنان می‌گفتند چه مبلغ می‌دهی؟

 اما انصار حسین به او گفتند: ما با تو هستیم؛ اگر هفتادبار کشته شویم، باز‌ می‌خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم». جرج جرداق با نگاه به تفاوت منظر یاران امام و یزید، به تمیز دادن حق از باطل پرداخته است. باری، سفره محرم، سفره ذکر و رزق و روشنی است. با حضور در مجالس حسینی و با تأمل در سیره و سلوک امام باید رزق خود را گرفت.