کلینیک ترک بی‌حجابی، یک طرح و چند نکته!

«حجاب یک ضرورت شریعتی است؛ شریعت است؛ ضرورت شرعی است؛ یعنی هیچ تردیدی در وجوب حجاب وجود ندارد؛ این را همه باید بدانند. اینکه حالا خدشه کنند، شبهه کنند که آیا حجاب هست، لازم است، ضروری است، نه، جای خدشه و شبهه ندارد؛ یک واجب شرعی است که باید رعایت بشود، منتها آن کسانی که حجاب را به طور کامل رعایت نمی‌کنند، اینها را نباید متهم کرد به بی‌دینی و ضدّانقلابی.»

این فرازی است از سخنان رهبر فرزانه انقلاب در چهارده دی‌۱۴۰۱. تأکید و توأمان تبیین یک حکم شرعی است.در عین حال هشداری هوشیاری‌بخش هم با خود دارد؛ «آن کسانی که حجاب را به طور کامل رعایت نمی‌کنند، اینها را نباید متّهم کرد به بی‌دینی و ضدانقلابی» حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای همگان را از زبان به اتهام گشودن یا حتی نگاه متهم‌پندارانه در این باره برحذر می‌دارند. در گذر این سویه نگاه است که می‌شود به احیا و همه‌گیری حکم شرعی حجاب اهتمام ورزید. با حفظ حرمت‌هاست که حریم حجاب توسعه پیدا می‌کند. امر و نهی نابجا، نه‌تن‌ها به توسعه معروف نمی‌انجامد که گاه دامنه منکر را بیشتر می‌کند. 

به گمان من ماجراهایی، چون راه‌اندازی «کلینیک ترک بی‌حجابی» از این جمله می‌تواند باشد. واژه کلینیک را فرهنگ نامه‌ها، مرکز درمانی معنا می‌کنند. خب، مراجعان این مراکز هم بیمار‌ند که برای مداوا مراجعه می‌کنند، اما در قضیه کلینیک حجاب هم افراد خود را بیمار می‌دانند؟ بیمارپنداری را توهین به خود تلقی نخواهند کرد؟ مردمی که در شرایط حاد روحی هم از ترس برچسب‌های ناخوشایند از مراجعه به روان‌پزشک پرهیز می‌کنند آیا می‌پذیرند به کلینیک حجاب بروند؟ 

بخواهیم یا نخواهیم کلمات بارمعنایی خود را دارند. معنای موجود در کلمات است که آدم را به واکنش وامی‌دارد. در بفرما و بنشین، حکم و خواست یکی است. فعلی هم که محقق می‌شود یگانه است، اما حسن فاعلی، زبان را به بفرما باز می‌کند و دیگری که بهره چندانی از این حُسن ندارد زبان به گفتنِ بنشین می‌گشاید. 

از قسمِ سوم ماجرا هم در می‌گذریم که ادب دینی و فرهنگ ایرانی گذشتن از هرچیزی است که زیبا نباشد. در مسئله مهم و راهبردی حجاب هم رفتار‌ها و خوانش‌ها و حتی استفاده از کلمات باید در بهترین شکل خود باشد. مثل دعوت به نماز که در شکوه اذان و در زلال کلمات مهربان و حلاوت‌بخش آن، مردم را به سمت سجاده‌ها و مساجد می‌کشاند. برای توسعه و تعمیق حجاب باید طرح نو درانداخت نه به‌گونه‌ای که در نقشِ تیشه‌برانداز ظاهر شود. می‌دانیم که همه نیت‌های خیر به عمل خیر تبدیل نمی‌شود. باید طراحی دقیق و ناظر به شرایط هم در کار باشد تا خیرخواهی عمل خیر نتیجه دهد.