اسرار کبوتران حرم

حرم درواقع پناهگاه است؛ مکانی است که افراد برای به‌دست آوردن آرام و آرامش به آن پناه می‌آورند. حال و وصف حرم امام‌رضا (ع) را باید از اهل التجا پرسید؛ افرادی که با هر رنگ و هر سلیقه و هر اعتقاد، طعم پناه آوردن به این بارگاه نورانی را چشیده‌اند؛ کسانی که نیاز‌ها و حاجت‌های خودشان را روی دست گرفته و دلشان را به پنجره فولاد گره زده‌اند.

کسانی که قصه‌های عجیبی از حاجات برآورده‌شده دارند. این قصه‌ها برای افرادی که با گرما و صفای این پناهگاه آشنا نیستند، باور کردنش سخت است. باید در جمع کبوتران حرم جای گرفت و به اسرار این مکان مقدس فکر کرد.

در حرم امام‌رضا (ع) مناظر و تصاویر زیادی برای دیدن هست و جلوه‌های بصری مجذوب‌کننده زیادی وجود دارد برای کسانی که می‌خواهند از آنها لذت ببرند و البته به همین اندازه و بیشتر از آن، دیدنی‌هایی دارد که برای دیدن آن باید نزدیک‌تر آمد؛ نزدیک‌تر، تاآنجا‌که درواقع محرم این خانه شوی و قصه عاشقان بی‌شمار امام هشتم (ع) و زائران دلباخته حضرت را درک کنی؛ قصه عاشقانی را مرور کنی که بیش از چهل سال عمرشان را در پناه این حرم بودند.

اینکه گفتم بیش از چهل سال، یاد شیخ‌علی نصیری افتادم؛ پیرمرد کمرخمیده‌ای که بسیاری از زائران با او آشنا بودند و سال‌ها کبوتر حرم بود و آخر هم به دستور تولیت آستان در جوار امام رئوف آرمید. شیخ‌علی نصیری، یکی از هزاران عاشقی است که گرمای محبت امام رئوف و بارگاه نورانی او، آنها را شیفته خود ساخته است و به‌اصطلاح مثل کبوتری جَلد حرم شده‌اند.

به‌عنوان یک زائر امام‌رضا هر وقت که به حرم مشرف می‌شوم، علاوه‌بر دیدن آیینه‌کاری‌های زیبای حرم، به یک آیینه‌کاری دیگر نیز نظر می‌کنم و آن آیینه‌کاری زائران باصفای امام‌رضاست؛ زائرانی که محو او هستند و نگاه کردن به آنها، دل‌ها را متوجه امام‌رضا می‌کند؛ مخصوصا در سحر‌های حرم که بسیاری از اهل ادب و معنا و عاشقان خاص امام رئوف (ع)، سحر‌های این مکان مقدس را از دست نمی‌دهند؛ چون سحر‌ها همه‌چیز آنجا زیبایی بیشتری دارد.

امام‌هادی (ع) درباره اجابت دعا و خواست زائران حرم علی بن موسی‌الرضا (ع) می‌فرمایند: «هرکه به درگاه خدای تعالی حاجتی دارد، قبر جدم حضرت رضا (ع) را در توس زیارت کند، در حالی که غسل کرده باشد. بالای سر آن حضرت، دو رکعت نماز بخواند و در قنوت نمازش، حاجت خود را بخواهد، خداوند اجابت می‌کند؛ البته تا وقتی که خواسته‌اش گناه یا قطع رحم نباشد».

مرحوم آیت‌ا... ملکی‌تبریزی، با تعبیر زیبایی می‌گوید: برای تمام بیماری‌های خود، از او طلب درمان می‌کنی و به جلب عطوفت او و طلب باران از ابر جود و رأفت او، حوائج خود را می‌خواهی. به یقین که او کریم‌ترین تمام خلایق است و بخشنده‌تر از هر جواد و کریم است. در روایت دیگری آمده است: مردی مصری به نام حمزه، به قصد زیارت مشهدالرضا در توس، از مصر به مشهد مقدس آمد. غروب آفتاب بود. او پس از زیارت و نماز، در حرم ماند و گویا غیر از او کسی نبود. پس از نماز عشا، خادم آن قبر شریف خواست که او را بیرون کند و در حرم را ببندد.

زائر مصری از خادم خواهش کرد که او را تنها در حرم واگذارد و بیرون نکند و در را ببندد. خادم پذیرفت. او نیز شروع به نمازگزاردن کرد. خسته شد. نشست و سر خود را روی دوزانو گذاشت که ساعتی استراحت کند. وقتی سرش را بلند کرد، روی دیوار روبه‌رویش تابلونوشته‌ای دید که گویا در همان ساعت، نوشته شده بود! روی آن، این دو بیت شعر نقش بسته بود:

من سره ان یری قبرا برویته
یفرج ا... عمن زاره کربه

فلیأت ذا القبر ان ا... اسکنه
سلاله من نبی ا... منتجبه

یعنی کسی که دیدن قبری خشنودش می‌کند که به‌سبب زیارت آن، خداوند غم و حزن او را می‌گشاید، پس بیاید در نزد این قبر. همانا در این قبر، خدا کسی را از دودمان رسول خدا ساکن گردانیده که از تبار پیامبر برگزیده است.

به‌راستی که حرم امام‌رضا (ع) ملجأ و مأوا و پناهگاه مردم غم‌دیده و شیعیان مشتاقی است که با این خاندان انس دارند و بر در این خانه لطف‌ها و اسرار بسیاری را مشاهده کرده‌اند. از خداوند بزرگ می‌خواهیم در دنیا و آخرت ما را از امام‌رضا (ع) و لطف و عنایت او جدا نکند. ان‌شاءا...!