فرصت بهشتی شدن

احادیث و دستورات اهل‌بیت (ع) گاهی زیبایی‌هایی دارد که با آنکه بار‌ها شنیده و دیده‌ایم، از ما پنهان مانده است و آن‌چنان که شایسته است، به آن توجه نکرده‌ایم؛ نکات زندگی‌سازی که آن‌چنان که باید قدر آن را ندانسته‌ایم و اگر همین‌طور فرصت را از دست بدهیم، در پایان جز حسرت و پشیمانی نصیبمان نخواهد شد.

به سند معتبر از حضرت امام‌صادق (ع) نقل‌شده است:، چون مؤمنی بمیرد و چهل نفر از مؤمنان بر جنازه او حاضر شوند و بگویند:

اللّهُمَّ إِنَّا لَانَعْلَمُ مِنْهُ إِلّا خَیْراً وَأَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا، «خداوندا! ما از او به‌غیر از نیکى چیزى نمى‌دانیم و تو داناترى به احوال او از ما».

چون این را بگویند، حق‌تعالی فرماید: من گواهی شما را پذیرفتم و آن گناهانی را که من می‌دانم و شما نمی‌دانید، آمرزیدم.

در حدیث معتبر دیگری از رسول خدا (ص) نقل شده است: اول چیزی که در عنوان نامه مؤمن پس از مرگش می‌نویسند، سخنانی است که مردم در حق او می‌گویند؛ اگر نیک بگویند، نیک می‌نویسند و اگر بد بگویند، بد می‌نویسند.

این روایات، روایات تکان‌دهنده‌ای است و اهمیت نحوه برخورد با مردم را در دیدگاه خداوند متعال یادآوری می‌کند، اما به‌راستی چگونه می‌توان به حاصل این روایت رسید که چنین شهادتی در حق ما داده شود و عاقبت بهشت، روزی‌مان شود؟

عدد ۴۰ در روایات یک عدد نمادین است و در اینجا منظور این است که همه کسانی که با شما در زندگی روزمره ارتباط دارند، تصور خوبی از شما داشته باشند و برخورد خوبی از شما دیده باشند؛ همان کسانی که معمولا در تشییع یک فرد شرکت می‌کنند؛ اعم از بستگان نزدیک و همکار و هم‌کلاسی و کسانی که در محل کار و زندگی با آنها دمخور هستیم. این افراد اگر تصور خوبی از ما داشته باشند، خدا گناهان ما را می‌آمرزد. اینکه افراد تصور خوبی از ما داشته باشند، غالب اوقات به یک برخورد دوستانه و خوب است، به خوش‌زبانی است؛ چنان‌که

از امام‌صادق (ع) درباره حد حسن‌خلق سؤال شد و حضرت در بیان مصداق‌های آن به سه مطلب تصریح فرمودند:

تُلِینُ جانبَک وَ تُطیبُ کلَامَک وَ تَلْقی أَخَاک بِبِشْرٍ حَسَنٍ.

اول، نرمی و نرمخویی در برخورد با نزدیکان و دوم، استفاده از کلام پاک و کلمات پاکیزه و زیبا در سخنان و سوم، با روی باز با دیگران برخورد کردن. این همان چیزی است که باعث ایجاد تصویر خوب از فرد در نگاه دیگران و درنهایت آمرزش گناهان فرد و عاقبت خوش و بهشتی شدن می‌شود.

حالا فرصت ماه خدا به ما رو کرده است؛ فرصتی که باید در آن به اصلاح رویه زندگی خود اقدام کنیم و از ابزار روزه و فضای مبارک این ماه که سرعت‌دهنده و شتاب‌دهنده در خوبی‌هاست، برای تقویت انگیزه و اراده در این راه استفاده کنیم و همیشه این موضوع را در گوشه ذهن خودمان داشته باشیم که شاید فرصت بعدی در کار نباشد، شاید ماه رمضان دیگری، روزی ما نشود که دنبال این اصلاح و این دستور و این حسن عاقبت باشیم.