صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

بالأخره مدرسه‌ها باز هست یا نه؟

  • کد خبر: ۴۱۹۱۹
  • ۱۷ شهريور ۱۳۹۹ - ۱۱:۵۹
حجت‌الاسلام محمدرضا زائری - پژوهشگر دینی
شرایط عجیب و پیش‌بینی‌نشده دوران کرونا، همه را سردرگم و حیران کرده است. از سویی شهروندان باید به سلامت شخصی و مراقبت‌های بهداشتی خانواده خود بیندیشند و از سوی دیگر باید با حساسیت و تردید چشم‌به‌راه تصمیم‌ها و اظهارنظر‌ها و اعلام قانون از مراجع ذی‌ربط و نهاد‌های رسمی بمانند. در این موقعیت حساس و سخت، اهمیت قانون‌گذاری و تصمیم‌سازی مدیران از هر زمان دیگری بیشتر است، زیرا فشار روانی و آثار جانبی یک تصمیم حساب‌نشده یا نادقیق می‌تواند ابعاد گوناگون زندگی شهروندان و محیط‌اجتماعی را تحت‌تأثیر قرار دهد و آسیب‌های گوناگون در پی داشته باشد. مهم‌ترین محور و اساسی‌ترین معیار برای سامان‌بخشیدن به نظام جامعه، حرمت و قطعیت و استحکام و اقتدار قانون است و در موقعیت‌های بحرانی باید بیش از شرایط عادی برای حفظ این صلابت و انضباط قانونی کوشید، زیرا ضوابط قانونی ممکن است آسان‌تر سست شوند و آن جایگاه و حرمت از دست برود.
 
در ماه‌های گذشته، تصمیم‌ها و مصوبه‌های متفاوت و گاه متناقض درباره مقررات و شیوه‌نامه‌های بهداشتی اعلام شد و برای مثال در موضوع برپایی مجالس عزاداری محرم مردم را دچار سردرگمی و بلاتکلیفی کرد. دشواری کار مسئولان برای تصمیم‌گیری در این شرایط کاملا قابل‌فهم است، ولی گاه اعلام نادقیق و متعارض ضوابط باعث می‌شود که جایگاه نهاد‌های رسمی و اعتبار و مشروعیت پیام‌های آنان دچار آسیب و خدشه‌ای شود که دیگر نتوان آن را جبران کرد و از آن مهم‌تر موجب می‌شود که اقتدار و قطعیت ضوابط قانونی چنان مخدوش شود که دیگر نتوان به نقطه پیشین بازگشت.

در موضوع بازگشایی مدارس نیز در روز‌های اخیر نقل‌قول‌های متفاوت و بعضا کاملا متناقض ازسوی مسئولان باعث همین سرگردانی و بلاتکلیفی شده است. وزیر محترم آموزش‌وپرورش در گفت‌وگوی رسمی با رسانه‌ملی برنامه‌ای را اعلام می‌دارد و مدیرکل آموزش‌وپرورش یک استان دیگر هم چیزی کاملا متفاوت را بخش‌نامه می‌کند. مدیران برخی مراکز آموزشی بر اساس تشخیص خود برنامه‌ای را به خانواده‌ها اعلام کرده‌اند و مدیران مدارس دیگری کار را به تصمیم خود خانواده و اولیای دانش‌آموزان وانهاده‌اند. اکنون تصور کنید حال‌وروز پدر و مادری شاغل را که نمی‌دانند بچه‌هایشان در روز‌های آینده چه وضعی دارند و خودشان چه باید بکنند! در همین حال ببینید دختر یا پسری که قرار بوده است بعد از مدت‌ها شوق و انتظار به کلاس اول ابتدایی برود و به او می‌گویند کلاس‌های مدرسه برقرار نیست، ولی در همان حال دخترعمو یا پسرخاله‌اش در یک منطقه یا مدرسه دیگر به سر کلاس می‌رود و با آب‌وتاب از مدرسه تعریف می‌کند، چه حالی خواهد داشت؟
 
در واقع ما بدون آنکه متوجه باشیم، داریم به این مخاطب می‌فهمانیم که قانون چندان هم جدی و لازم‌الاتباع نیست و ضوابط قانونی نه اموری سخت و انعطاف‌ناپذیر، بلکه مسائلی سیال و تغییرپذیرند که می‌توان به‌راحتی آن‌ها را دور زد و بی‌اعتنا از کنارشان گذشت! ممکن است شما بگویید که شرایط مدارس و مراکز آموزشی با هم فرق می‌کند و همه آن‌ها نمی‌توانند ضوابط‌بهداشتی را به‌شکل یک‌سان عمل کنند؛ این حرف کاملا درست است و قطعا شرایط مناطق مختلف کشور با هم فرق می‌کند و هیچ‌کس انتظار ندارد که همه مدارس کشور کاملا به‌یک شکل عمل کنند، اما چیزی که اینجا به‌عنوان قاعده و ضابطه قانونی به‌چشم می‌آید، همان رعایت مقررات بهداشتی است.
 
یعنی همه مدارس در همه کشور با هر موقعیت و شرایطی باید مقررات اعلام‌شده بهداشتی مثل فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنند؛ چنان‌که سال‌ها همه مدارس با شرایط کاملا متفاوت در آغاز مهرماه کار خود را آغاز می‌کردند و همان‌طور که کسی نمی‌توانست قانون آغازبه‌کار مدارس را نادیده بگیرد، اکنون نیز کسی نمی‌تواند به ضوابط و مقررات قانونی بی‌اعتنا باشد. ولی متأسفانه اکنون والدین دانش‌آموزان می‌بینند برخی مسئولان کشور این خط‌قرمز قانونی را چندان جدی نگرفته‌اند و لحن صحبت آنان چنین است که «حالا ببینیم چه پیش می‌آید» و این همان چیزی است که باید از آن ترسید!
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.