به گزارش شهرآرانیوز؛ لیورا سعید با تأکید بر اینکه نوزادان از وقتی به دنیا می‌آیند تا یک ماهگی حرکتی شبیه لبخند زدن را بی‌اختیار و غیرارادی از خودشان بروز می‌دهند، اظهار کرد: این لبخند در واقع ادامه زمان جنینی‌شان است و از همان زمانی که در رحم مادر هستند، حرکتی شبیه لبخند زدن را به شکل غیر ارادی انجام می‌دهند و تا یک ماهگی هم به همین شکل ادامه پیدا می‌کند که حرکت غیر ارادی می‌گویند، زیرا که هنوز در آن سن ارتباط کودک با محیط اطرافش آغاز نشده است و این حرکات به شکل غریزی و ناآگاهانه از نوزاد سر می‌زند.
وی ادامه داد: به تدریج نوزاد از یک ماهگی بیناییش بهتر میشود، او می‌تواند چهره‌ها را ببیند و تشخیص بدهد؛ بنابراین تعاملش با دیگران شروع میشود، به این صورت که می‌تواند به شما نگاه کند، تماس چشمی برقرار کند و لب‌ها و دهان شما را ببیند. نوزاد از حرکت لب‌های شما که در حال صحبت کردن هستید، تقلید می‌کند و لب‌هایش را به همان شکل حرکت می‌دهد و لبخند می‌زند که این حرکت پاسخی به حرکت شماست.
این مشاور کودک و نوجوان، لبخند پس از دو الی سه ماهگی را آگاهانه‌تر عنوان کرد و گفت: نوزاد در دو و سه ماهگی، تعاملش با نزدیکان بیشتر و لبخندهایش آگاهانه‌تر میشود. اغلب نوزادانی که طبیعی هستند در سه ماهگی لبخند زدن خودشان را شروع می‌کنند و بین چهار تا شش ماهگی که مهارت‌های اجتماعی نوزاد به مرور بهتر میشود، در پاسخ به خنده‌های اطرافیان یا کار خنده‌دارشان، می‌خندد.
سعید با اشاره به اینکه خندیدن کودک علامتی از مهارت ارتباطی و اجتماعی است، بیان کرد: با بزرگ شدن نوزاد، خنده‌هایش بیشتر و با صدای بلندتر میشود. بنابراین، از این طریق احساس شادی و هیجان مثبت خودش را به دیگران نشان می‌دهد. هر چقدر سن نوزاد بیشتر میشود، یعنی از چهار ماهگی به بعد آگاهی نوزاد به خودش و حرکاتش بیشتر میشود. گاهی او می‌خواهد شما را به خندیدن بیشتر یا انجام بیشتر حرکت خنده‌دارتان وادار کند؛ بنابراین با صدای بلند قهقهه می‌زند که هم شادی خودش را نشون بدهد و هم اطرافیان را به کنش و واکنش بیشتر وادار کند.
منبع: ایسنا