تجلیل مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده استانداری خراسان رضوی از اولین بانوی اسیر دفاع مقدس «معصومه آباد»، قهرمان استخبارات بعثی‌ها در آغوش گرفتن کودک چه فوایدی دارد؟ آشنایی با ژن‌هایی که از مادر به فرزند منتقل می‌شود آیا مصرف قرص آهن در دوران بارداری موجب افزایش وزن جنین می‌شود؟ ابتلای ۳۷ درصد از زنان خراسان شمالی به پوکی استخوان فردوسی ثامن، نماینده جدید مشهد در لیگ برتر فوتسال بانوان کشور کسب مقام سوم توسط تیم ملی دختران بسکتبال ۳ به ۳ ایران در رقابت‌های لیگ ملت‌های آسیا جزئیاتی از آمار شهدا و ایثارگری‌های زنان در دوران دفاع مقدس ۵ زن ایرانی که سال‌ها در اردوگاه‌های عراق اسیر بودند را بیشتر بشناسیم عوامل موثر در شکل‌گیری یک رابطه صمیمی و عمیق بین مادر و دختر نقش موثر افق رسانه‌ای زن مسلمان در ایجاد تحولات بزرگ در منطقه نکاتی از شرایط ویژه و چالش‌های لیگ دوومیدانی بانوان کشور از زبان دونده خراسانی فضای مجازی، عامل مهم تغییر نقش‌ها و مسئولیت‌های زوجین در زندگی مشترک درباره تعداد اسرای زن جنگ تحمیلی چه می‌دانید؟ بررسی عوامل مهم در کاهش فرزندآوری| تک فرزندی، تبعات گسترده‌ای برای جامعه دارد تولد ۳ فرشته در قلب خراسان | چندقلوزایی در ایران نویدبخش شادی آیا حضور ملی پوش جوان خراسانی در هجدهمین دوره لیگ برتر فوتبال زنان ایران قطعی می‌شود؟ پیاده روی اربعین، عامل اساسی در تغییر و تحول در سبک زندگی مردم
سرخط خبرها
مادر علی انصاریان: با درگذشت فرزندم، دنیا برایم ایستاد

مادر علی انصاریان: با درگذشت فرزندم، دنیا برایم ایستاد

  • کد خبر: ۳۳۲۲۳۰
  • ۲۴ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۰۸:۳۶
مادر علی انصاریان با حالتی بغض‌آلود درباره مرگ فرزندش صحبت می‌کند و می‌گوید: وقتی علی درگذشت، از نظر من دنیا برایم ایستاد.

به گزارش شهرآرانیوز؛ ننه علی با اشاره به اینکه از همان زمانی که دختری نوجوان بودم، عاشق نام علی بودم، همیشه از خدا می‌خواستم روزی پسری به من بدهد تا نامش را علی بگذارم. این اسم برایم یک رویا بود، یک نذر ویژه. وقتی پسرم آمد، اصلاً تردید نکردم. باید علی می‌شد، باید نام علی را می‌گذاشتم و این کار را انجام دادم، بیان می‌کند: علی که به دنیا آمد، دل من شد خانه‌ی مهرش، پیش از او خدا دو فرزند به من داده بود، محمد و فاطمه. اما علی، علی، علی چیز دیگری برایم بود. هنوز نفس اولش را نکشیده بود که شده بود تمام دار و ندار من، یادم هست چهلم پدرم بود. خانه‌مان غرق در عطر فاتحه بود که علی به دنیا آمد. او را در آغوش می‌گرفتم و با او حرف می‌زدم، از دلتنگی‌هایم، از غربت بی‌پدری... گویی آمده بود که هم پدر باشد برای دلم، هم امید روز‌های آینده‌ام.

وی ادامه می‌دهد: عشقش فوتبال بود. اگر به او می‌گفتی بازی نکن، انگار جانش را گرفته‌ای. محله‌مان در خیابان عارف بود؛ همان‌جایی که علی پروین هم زندگی می‌کرد. خیلی فوتبالیست‌های دیگر در این محله بودند، همه بچه‌ها دوست داشتند فوتبالیست و مثل علی پروین شوند، علی هم یکی از آنها بود، از مدرسه که برمی‌گشت، با توپ پلاستیکی تا شب گل‌کوچک بازی می‌کردند، یادم می‌آید یک بار که بچه بود و بازی می‌کرد توپ به چشمانش برخورد کرد و او را به بیمارستان بردم.

مادر علی انصاریان با بیان اینکه با پای خودش رفت بیمارستان فرهیختگان رفت، رفت از ریه‌هایش عکس بگیرد، قرار بود ظهر برگردد تا با هم ناهار بخوریم، اما دیگه برنگشت. ریه‌اش درگیر شده بود. می‌خواست برگردد خانه، ولی دکتر‌ها نذاشتند. گفتند باید بستری شود. به من زنگ زد، گفت: مامان، بیمارستانم، دو روزه میام، چیز خاصی نیست. داروهات یادت نره بخوری، تاکید می‌کند: یهو حالش بدتر شد، رفت ICU. هر روز به بیمارستان می‌رفتم، اما فقط از پشت شیشه می‌دیدمش. هر روز صبح می‌رفتم، قرآن می‌خوندم، صدامو می‌شنید ولی نمی‌تونست حرف بزنه. با چشم‌هاش اشاره می‌کرد، اشک می‌ریخت. می‌گفت: «مامان دعا کن، برگردم خونه. خیلی امیدوار بود که به خونه بر می‌گردد، چند بار گفت مامان، خونه رو تمیز کن. دارم برمی‌گردم، بهمن ماه بود، هوا خیلی سرد بود، وقتی از بیمارستان بر می‌گشتم سرم می‌زد، ولی سمت من نمی‌اومد. می‌گفت: تو سنت بالاست، نباید مریض شوی. من در آن سرمای زمستان پشت بام و با خدا درد دل می‌کردم. زار زار گریه می‌کردم و می‌گفتم خدایا من علی‌ام را از تو می‌خوام.

منبع: ایرنا

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.