به گزارش شهرآرانیوز؛ وقف قرآن ازسوی بانوان شیعه و سنی در سده‌های کهن اسلامی، امری متداول بوده است که نمونه‌های متعدد آن را در کتابخانه آستان‌قدس‌رضوی می‌توان یافت. امیره بنت ابی‌العباس‌الحمرائی، یکی از بانوان (احتمالا) شیعه در سده پنجم هجری است که نسخه‌ای سی پاره از قرآن به خط کوفی ایرانی را بر حرم امام‌رضا (ع) وقف کرده است.
در سده پنجم هجری، یکی از بانوان (احتمالا) شیعه خراسان، به نام امیره بنت ابی‌العباس بن ابی احمدالحمرائی، نسخه‌ای از قرآن در سی جزء را بر حرم امام‌رضا (ع) وقف کرده است. وی در وقف‌نامه خود اظهار می‌کند که ثواب قرائت این قرآن را نخست برای فرزندش، ابوصالح‌بن‌ابی‌الحسن الکریزی -که احتمالا تازه درگذشته بوده- قرار داده، اما لازم است پس از وفات واقف، بانو امیره بنت ابی‌العباس، تمام این مجموعه قرآن سی‌جلدی به حرم امام علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) منتقل شود. متن یادداشت واقف چنین است:
«هذا کتاب‌ا... تعلى وهو ثلثون عددا/ سَبّلته أمیرتى بنت أبی العباس الحمرائی/ وجعلت ثوابه لابن‌ها أبى صلح بن أبى الحسن/ الکریزی فإذا ماتت حمل جمیع ذلک/ إلى مشهد الامام على‌بن‌موسى‌الرضا علیه‌السلام تقبل‌ا... منها و غفر لها/ ولابن‌ها ولکاتبه ولجمیع المؤمنین والمؤمنات آمین رب‌العلمین».
پس از درگذشت این بانو مجموع سی جزء قرآن وی از محل سکونتش (کریز/ کاریز) به شهر مشهد انتقال یافته و بر آستان امام‌رضا (ع) وقف شده است. در این زمان، فردی دیگر با دست‌خطی متفاوت: خط رقاع آمیخته با تحریر در آغاز تک‌تک این اجزای قرآنی، وقف‌نامه‌ای نوشته که مفاد آن مطابق با وصیت خود واقف است. متن این وقف‌نامه چنان‌که در آغاز جزوه قرآنی شماره۳۱۱۴ در کتابخانه آستان‌قدس‌رضوی آمده، چنین است: «وقف على مشهدالرضا علیه‌السلام وقفه وسبله/ أمیرتی بنت أبی‌العباس بن أبی أحمد الحمرائی/ لا یباع ولا یوهب ولا یورث إلى أن یرث‌ا... / الأرض وهـو خـیـر الوارثین/ غفرا... لها».