حجت الاسلام والمسلمین حسین شهامت - عضو هیئت‌علمی جامعه‌المصطفی‌العالمیه | قرآن کریم در آیه «الرجال قوامون علی النساء» مردان را قوام معرفی می‌کند؛ یعنی کسی که تدبیر امور در دست اوست یا کامل‌ترین قیام‌کننده و فردی که مدیریت کار را برعهده دارد. بر همین اساس، معنای آیه این است که مردان بر امور بانوان، مدیریت و تسلط و زعامت دارند.
مردان و زنان اقتضائات خاص خود را دارند و اقتضائاتی در زندگی زن و شوهر هست که باید مرد در آن دخالت کند؛ مثلا به‌طور معمول شجاعت در امور سخت در مردان، بیشتر از زنان وجود دارد یا موضوع غیرت و حفظ ناموس و خانواده و فرزندان در مرد، متبلورتر است. توانمندی‌های جسمانی، قدرت مقابله و ایستادگی درمقابل دشمنان، توانایی برای تأمین معاش و انجام کار‌های سخت، همگی اقتضائات خاص هستند.
قرآن کریم برای زنان نیز وظیفه پاکدامنی را درنظر گرفته است و از تعبیر «قانتات» برای آنها استفاده می‌کند؛ یعنی زنانی که به‌شدت تسلیم و مطیع خدا هستند.
مرد با وجود قوامیت، بدون داشتن زنی که در احساسات و عواطف در اوج باشد، نمی‌تواند به کمال دست یابد. خوب شوهرداری کردن زن به معنای تربیت درست فرزندان، رابطه مناسب با همسر در امور احساسی و عاطفی، تدبیر مدیریت داخلی زندگی و درنتیجه رضایت همسر از اوست. زنی که این امور را به‌درستی انجام دهد، در همه کار‌هایی که مردان می‌کنند، شریک است؛ یعنی اگر مرد او به جهاد برود، جانباز شود، به شهادت برسد یا به حج برود، با او شریک خواهد بود. این امر نشان‌دهنده آن است که در زندگی اقتضائات گوناگونی وجود دارد و باید بین زن و مرد تقسیم کار شود و خداوند متعال، حکیمانه مطابق اقتضائات زن و مرد، تقسیم کار کرده است.
ما باید به عقلانیت دینی خود برگردیم و به کلام خدا آن‌گونه که هست، با بیان ائمه معصوم (ع) و انسان‌های خبره و فهمیده و دانشمند توجه کنیم. آموزه‌های دینی ۱۰۰درصد به نفع بانوان است. متأسفانه برخی مردم این آیه را این‌گونه تفسیر می‌کنند که گویی خداوند در آن از سرکوب زنان و خانه‌نشین کردنشان صحبت کرده است، درحالی‌که خداوند در این آیه می‌فرماید: زن باید پشتوانه قوام داشته باشد و نباید بی‌پناه باشد که هر آدمی از هرجا رسید، به او تعرض کند و هر انسانی به او طمع نابجا داشته باشد و زندگی و آینده‌اش در خطر باشد.