بهار شادی و اتحاد
یکی از رسم‌های خوب مردم این است که روز تولد عزیزانشان را جشن می‌گیرند.
یکی از رسم‌های خوب مردم این است که روز تولد عزیزانشان را جشن می‌گیرند. رهبر معظم انقلاب درباره ماه ربیع الاول می‌فرمایند: «بعضی از اهل معرفت معتقدند که ماه ربیع الاول، ربیع حیات و زندگی است. زیرا در این ماه وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) و فرزند بزرگوارشان امام‌صادق (ع) ولادت یافته اند و ولادت پیامبر اسلام (ص) سرآغاز همه برکاتی است که خدای متعال برای بشریت مقدر فرموده است.» ۱۳۹۱/۱۱/۱۰
هیچ بهانه‌ای برای شادی کردن بالاتر از این نیست که بهترین خلق خدا در این ماه، دنیا را به قدم هایش مزین می‌کند و همچنین میلاد امام صادق (ع) که رئیس مذهب و مکتب ما شیعیان است. اما چند نکته تکمیلی باید درباره تبریک گفتن به مناسبت فرارسیدن این ماه و ماه شادی دانستن ربیع الاول بیان کرده اند.
اول آنکه نظام زندگی مردم برای شارع مقدس بسیار اهمیت دارد؛ اینکه چیزی به زندگی مردم و روال عادی آن صدمه نزند و پس از دو ماه عزاداری محرم و صفر، بسیار مناسب است که رخت عزا را به بهانه این ماه بزرگ از تن دربیاوریم تا جشن‌ها و شادی‌ها در میان مردمی که دل‌داده این مسلک و مکتب هستند، فرصت بروز و ظهور یابند. این موضوع روش بزرگان و علمای دینی ما نیز بوده است.
نکته دیگر که بعضی گاهی برخلاف آنچه بیان شد متذکر می‌شوند، آن است که می‌گویند این ایام اوایل ماه ربیع، ایام جسارت شدن به خانه حضرت زهرا (س) است، پس به هیچ وجه شادی ندارد. در پاسخ به این افراد نیز چند جواب مهم وجود دارد؛ اول آنکه اهل تحقیق و متخصصان تاریخ اهل بیت (ع) می‌گویند این وقایع غم بار در دهه اول ماه ربیع قرار نداشته است و ادله‌ای برای این امر ذکر می‌کنند که مجال پرداختن به آن در این یادداشت کوتاه نیست.
دیگر آنکه ما در روضه‌های آخر ماه صفر به مناسبت ایام شهادت امام‌مجتبی (ع) و پیامبر اکرم (ص) به صورت پررنگ در جلسات به ذکر این وقایع تلخ می‌پردازیم. همچنین در دهه‌های متعدد فاطمیه به همین موضوع‌ها پرداخته می‌شود. پس بسیار مناسب است این ماه را که به این میلاد بزرگ مزین است، مجالی برای شادی کردن قرار بدهیم تا دشمنان شیعه این مذهب عزیز را بیش از این نتوانند به مذهب اشک و آه و گریه متهم کنند و شادی کردن که یکی از نیاز‌های فطری بشر و اخلاق الهی است، بتواند با آغاز این ماه مبارک در میان مردم مذهبی و کوچه وخیابان مجال بروز و ظهور پیدا کند.
نکته مهم پایانی توجه به شأن پیامبر اعظم (ص) و جایگاه ایشان در میان مسلمانان است و ضرورت وحدت مسلمانان که فرصت میلاد پیامبر خدا بالاترین فرصت برای جلوه این وحدت است و باید مواظبت کرد که دشمنان به وسیله انحرافاتی که ایجاد می‌کنند و پیگیری سیاست‌های تفرقه انگیز دشمنان در جلد ادعا‌های دینی نتواند این جشن عظیم و مانور بزرگ وحدت مسلمانان را خراب کند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
