پولی که خوردن ندارد

حتما شما هم اخبار مربوط به سود هنگفتی را که بعضی‌ها ازطریق فروش vpn در روز‌های اخیر به جیب زده اند، شنیده اید؛ تجارت سیاهی که بانیان آن از پول مردم ارتزاق می‌کنند؛ مردمی که از سر ناچاری و برای راه انداختن کارشان مجبورند vpn بخرند تا بتوانند با دسترسی به اینترنت، کار خود را انجام بدهند. خود من هفته قبل رفتم به یکی از موبایل فروشی‌های احمدآباد و ۱۳۰ هزار تومان برای یک vpn یک ماهه هزینه کردم.

vpn که هنوز یک هفته نشده مرا به مرز جنون رساند و وصل نشد و دوباره در همکاری با دوستان خود به یک وی پی ان دیگر با مبلغی گزاف‌تر مجهز شدم. از صبح هم پیام‌های زیادی از همکاران به دستم رسیده است که در جست وجوی راهی برای اتصال به اینترنت بوده اند.

راستش را بخواهید، ما خبرنگاران که رزقمان به اینترنت بدون محدودیت گره خورده است و مجبوریم با بررسی مداوم کانال‌های خبری به سوژه و کارمان برسیم، این روز‌ها چندسالی پیر شده ایم. عده دیگری که همه زندگی خود را بر فروش آنلاین بنا کرده اند، هم حال ما را دارند، با این تفاوت که آن‌ها سرمایه شان در حالت راکد مانده و خریدوفروش شان متوقف شده است.

یکی از دوستانم که استاد زبان انگلیسی است، چند روز قبل زنگ زده بود و می‌گفت که زندگی اش را با کلاس‌های آنلاین پیش می‌برده است، اما حالا به دلیل محدودیت در دسترسی به اینترنت، حال وروز خوبی ندارد و نه او می‌تواند خرج زندگی را تامین کند نه زبان آموزانش به برنامه ریزی که داشته اند، می‌رسند.

خلاصه پای درددل هرکسی که به نوعی به اینترنت نیاز دارد بنشینید، حال وروزش همین است. کاش می‌شد فهمید که پایان این روز‌های بی ارتباطی کی است.