بونگ جون-هو یکی از سرشناسترین کارگردانهای کره است که از فیلمهای موفق او میتوان به Memories of Murder محصول سال ۲۰۰۳، Mother محصول سال ۲۰۰۹ و Snowpiercer محصول سال ۲۰۱۳ اشاره کرد. فیلمهای بونگ جون-هو معمولا تمی علمی-تخیلی و فانتزی دارند. البته شاید بتوان گفت که بهترین فیلمهای او اتفاقا فیلمهایی درام و واقعگرا هستند؛ فیلمهایی، چون Memories of Murder، Mother و همین فیلم آخر او Parasite.
روی کاغذ، جدیدترین فیلم بونگ جون-هو شاید تفاوت چندانی با آثار پیشیناش مانند «خاطرات قتل» و «برفشکن» نداشته باشند. کارگردان باتجربهی کرهای بیش از هر چیزی به خاطر ترکیب کردن ژانرهای مختلف مثل کمدی، وحشت، درام، اسلشر، معمای قتل و … مشهور است. او در هر ژانری که کار میکند میتواند تصویر درستی ارائه دهد. در حالی که «انگل» حداقل نیمی از ژانرهای ذکر شده را در خود دارد، خندهها این بار تلختر، دندانقروچهها شدیدتر و بغضها بیشتر و ناراحتکنندهتر از همیشه هستند.
بونگ با درخشش بسیار بازگشته و این بار صدای خود را بر سر یکی از مسائل مهم این روزها بلند میکند؛ «انگل» نقدیست مفصل بر اختلاف طبقاتی. البته فیلم به این شکل آغاز نمیشود. لحظات آغازین به شکل جالب و خودآگاهی، بازسازی کرهای دزدان فروشگاه است. اینجا هم خانوادهای به شدت فقیر و در عین حال بامحبت داریم که چرخهی اقتصادی، آنها را به قعر طبقات اجتماعی فرستادند. هر چهار عضو خانواده در پیدا کردن شغل مناسب ناموفقاند تا این که یکی از اعضای خانواده، به نام کی-وو، جای خالی دوستش را برای تدریس خصوصی به دختری، به اسم دا-های، پر میکند.
داستان فیلم
فیلم سینمایی انگل یا Parasite راجع به خانوادهای فقیر است که همگی آنها بیکار هستند. این خانواده ۴ نفره با تا کردن جعبههای پیتزا سعی دارند تا امورات خود را بگذرانند. یکی از دوستان پسر خانواده کی وو برای تحصیل به خارج از کشور میخواهد برود و به کی وو پیشنهاد میکند که شغل او را به عنوان معلم زبان انگلیسی بگیرد. کی وو باید به دختر یک خانواده ثروتمند تدریس خصوصی کند. کم کم کی وو با حقه و کلک کاری میکند که کل خانوادهاش به این خانه راه یابند و در شغلهای مختلف (معلم هنر، راننده و خدمتکار) مشغول به کار شوند.