جمهوری اسلامی ایران؛ نه یک کلمه کمتر، نه یک کلمه بیشتر

وَلاَ تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ الله أَموَاتًا بَلْ أَحیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرزَقُونَ

ذهن مردم شریف ایران مملو از خاطرات دشمنی‌های سفاکانی است که از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون لحظه‌ای چشم دیدن پیشرفت‌های جوانان این مرزوبوم را نداشته‌اند و از هر روزنه‌ای استفاده کرده‌اند و عمق کینه و نفرتشان را نمایان ساخته‌اند تا از مردم، انتقام انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ را بگیرند.

با صدای بلند می‌گوییم این انقلاب زنده است، زنده خواهد ماند و این خون‌ها که شما می‌ریزید، آن را تنومندتر می‌کند.

هرچه بیشتر ددمنشی کنید، چهره واقعی‌تان روشن‌تر و اهداف پلیدتان نمایان‌تر می‌شود.‌ای گرگ‌های انسان‌نما! اگر اعتراض دارید، چرا قرآن و مسجد آتش می‌زنید؟ اگر اعتراض دارید، چرا متعرض اموال مردم می‌شوید؟ اگر اعتراض دارید، چرا چادر از سر ناموس مردم برمی‌دارید؟ اگر اعتراض دارید، چرا حافظان امنیت را آتش می‌زنید؟ بگویید چرا جوان رعنا و تازه‌داماد مشهدی را مثله کردید؟

خون گلوی جوانمردان شهرمان حجت موجه ماست برای صدق مسیرمان و دلیل استواری و پایمردی ما پای حرف حسابمان. بدانید که ما ملت امام‌حسینیم؛ ما ملت شهادتیم؛ ما ملت استقامتیم؛ ما ملت ولایتیم؛ ما ملت ایرانیم.‌

ای کسانی که دانسته و خواسته دل در کمند زلف دشمن بسته‌اید و‌ای ناکسان وطن‌فروش دین‌ستیز! اگر روی صبر انقلابی نظام برای تداوم ترک‌تازی‌هایتان حساب کرده‌اید، بدانید روز غیرت و حساب هم خواهد آمد و آن روز است که تلألؤ عدالت نظام اسلامی خواب از چشمان می‌رباید و انتقام خون‌های به‌ناحق‌ریخته و خون‌دل‌های این روز‌ها را خواهد گرفت.

امروز که پس از هتک‌حرمت حجاب و بر‌هم‌زدن امنیت بر مردم مظلوم می‌تازید، باز هم اشتباه می‌کنید. کشتن و کشته‌سازی راه‌حل مشکلتان نیست. بدانید که مردم مظلوم‌اند، اما غیور و معتقد. از خشم مردم بترسید؛ از خون انسان بترسید؛ از آه فرزند خردسال شهید بترسید.

انقلاب اسلامی مقتدر و مظلوم است، اما هوادارانش بی‌شمار‌تر از گروهک‌های هنجارشکن هستند. این جغرافیای مقدس و حرم اهل‌بیت (ع) یعنی جمهوری اسلامی همیشه موطن و کانون امید همه آزاد‌اندیشان و غیورمردان و حق‌باوران است و سال‌هاست که این پیام از این سرزمین مقدس شنیده می‌شود.

اینجا ایران است، ایران. بیشه شیران، مهد دلیران، سرزمین رستم و آرش و کاوه، سرزمین آریو برزن، سرزمین سورنا، سرزمین کیان. سرزمین همت و کاوه و چمران. سرزمین حججی، سرزمین همدانی و قاجاریان، سرزمین عبداللهی و رضازاده و زینال‌زاده، سرزمین حاج‌قاسم سلیمانی، سرزمین ایران. این نام را به یاد بسپارید و خیال تجزیه آن را از سر بیرون کنید. تا جوان ایرانی هست، تا رهبرمان هست و تا ما هستیم، همه رؤیاهایتان پریشان خواهد شد.

کرد، فارس و بلوچ، گیلکی، آذری و مازنی، عرب، کرمانج و سیستانی، بندری، لر و ترکمن، همه و همه در کنار هم و یک‌صدا می‌گوییم جمهوری اسلامی ایران؛ نه یک کلمه کمتر، نه یک کلمه بیشتر.