وجودی که با سجود آمیخته شد

زیباترین حرکتی که انسان می‌تواند در مقابل معبود انجام دهد، سجود است و امروز، سالروز میلاد امامی است که وجودش آن چنان با سجودش عجین شد که لقب زیبایش سیدالساجدین (ع) شد.

امروز میلاد امامی است که هر کسی بخواهد با خدای خودش عارفانه و عاشقانه و خاضعانه سخن بگوید، کافی است که صفحه‌ای از صحیفه سجادیه را باز کند و آنگاه شروع به راز و نیاز کند. صحیفه‌ای که هر صفحه اش مقابل چشم انسان باز شود، انگار پنجره‌ای به سمت آسمان باز شده است. صفحه صفحه صحیفه اش، چگونه خواستن از خدا را یاد می‌دهد و چه چیز از خدا خواستن را.

امروز میلاد امامی است که اگر چه حرم و صحن حرم ندارد، اما هر صفحه صحیفه اش را که ورق بزنی انگار قدم زنان در صحن حرمش داری به سمت خدا حرکت می‌کنی.

امروز میلاد اوست، میلاد او که هنگامی که سر بر مهر می‌نهاد، عشق خداییِ او سر به آسمان می‌کشید و، چون سر از مهر برمی داشت، صورتش را نوری خدایی روشن کرده بود.
امروز میلاد امام سجاد (ع) است، ستاره‌ای از آسمان امامت، که سعادت را در عبادت یافت و دریای نیایش آن بزرگوار، آنچنان وسیع و عمیق است که هر کس بخواهد در محبت خدا غرق شود، باید پا به آن دریا بگذارد.

امروز میلاد همان امامی است که بند بندِ وجودش، چنان زیبا به سجود آمیخته شد که زین العابدین (ع) لقب گرفت و هر مؤمنی دوست دارد همان قدر زیبا در سجاده اش با خدا نیایش کند که امام سجاد (ع) در سخنانش نیایش می‌کرد.