تراژدی مصدومیت در مستطیل سبز

شهرآرانیوز، مصدومیت بخشی جدایی‌ناپذیر در ورزش حرفه‌ای است، اما گاهی این اتفاق شکلی کابوس‌وار به خود می‌گیرد و دوران درخشان فوق‌ستاره‌ها را به ویرانی می‌کشاند. ادن هازارد را باید آخرین نمونه از این ستاره‌ها نامید که چندروز پیش در سن سی‌ودوسالگی کفش‌هایش را آویخت.

رفتن هازارد به رئال‌مادرید در سال ۲۰۱۸، انتقالی بود که مادریدی‌ها سال‌ها انتظارش را کشیده بودند، اما اوضاع برای ستاره بی‌چون‌وچرای چلسی و لیگ‌برتر انگلیس از همان آغاز حضورش در مادرید رو به بحران گذاشت و بازیکنی که به‌ندرت در چلسی آسیب دیده بود، ناگهان با مصدومیت‌های پی‌درپی روبه‌رو شد. هازارد در دوران چهارساله‌اش در مادرید، فقط ۵۴ بازی در لیگ داشت و چهار گل به ثمر رساند. هازارد می‌توانست یکی از بازیکنان بزرگ تاریخ رئال نام بگیرد، اما مصدومیت او را به یکی از خرید‌های ناکام این باشگاه تبدیل کرد. البته ستاره بلژیکی اولین ستاره ویران‌شده به‌دست مصدومیت نبود و پیش از او فوتبال‌دوستان شاهد تراژدی‌های دردناک‌تری هم بوده‌اند.

ناکامی‌های مهاجمی از مریخ

دو توپ طلا، یک کفش طلای اروپا و یک قهرمانی در جام‌جهانی افتخاراتی است که به‌طور معمول رسیدن به آن‌ها می‌تواند نهایت خواسته یک بازیکن فوتبال باشد، اما بی‌شک رونالدوی برزیلی که بسیاری او را بااستعدادترین مهاجم تاریخ می‌دانند، لیاقتی بیشتر از این‌ها داشت. او فقط ۲۳ سال داشت که اولین آسیب از دو مصدومیت وحشتناک زانو را در اینتر تجربه کرد و سه فصل از میادین دور شد.

مریخی تا حدودی بهبود پیدا کرد و توانست در جام‌جهانی ۲۰۰۲ با زدن هشت گل، کمک بزرگی به قهرمانی برزیل بکند، اما او دیگر همان اعجوبه‌ای نبود که الساندرو نستای بزرگ را در فینال جام یوفای ۱۹۹۸ بین اینتر و لاتزیو عذاب می‌داد. نستا تقابلش با رونالدو در آن دیدار را بدترین تجربه زندگی‌اش نام برده بود. با سرعت، قدرت و مجموعه عجیب مهارت‌هایش، آن نسخه از رونالدو به‌عنوان پرقدرت‌ترین مهاجم مرکزی همه دوران، توقف‌ناپذیر بود. با وجود همه دستاورد‌هایی که مریخی در دوران فوتبالش به دست آورد، شاید اگر دچار آسیب‌دیدگی نمی‌شد، در جدال برای عنوان برترین بازیکنان فوتبال تاریخ مسی و رونالدوی پرتغالی زیر سایه او قرار می‌گرفتند.

داستان سقوط یک امپراتور

با قد بلند و بدنی تنومند، سرعت بالا، اعتمادبه‌نفس فراوان و ضربه‌های مهلک، آدریانوی برزیلی یکی از مهاجمان کامل فوتبال بود و طرف‌دارانش به او لقب امپراتور داده بودند. با ظهور او به نظر می‌رسید اینتر جانشین آماده‌ای برای رونالدو پیدا کرده است. درست مانند هم‌وطن برزیلی‌اش، امپراتور ترکیبی تأثیرگذار از فیزیک و تکنیک بود. زلاتان ابراهیموویچ، مهاجم نامدار سوئدی، آدریانو را موجودی مهارنشدنی می‌نامید که می‌تواند از هر زاویه گل‌زنی کند.

اما مصدومیت در کنار تراژدی فوت پدرش در سال ۲۰۰۴، تقریبا فوتبال او را به ورطه نابودی کشاند. امپراتور قرار بود در جام‌جهانی ۲۰۰۶ کنار کاکا، رونالدینیو و رونالدو مربع جادویی بسازد، ولی فقط دروازه استرالیا و غنا را باز کرد و برابر فرانسه شبحی بیش نبود. مصدومیت در کنار مشکلات زندگی شخصی، به‌سرعت دوران درخشش یکی از مهاجمان بااستعداد تاریخ را نابود کرد؛ به‌طوری‌که از ۷۷ گلی که آدریانو در سری‌آ به ثمر رسانده، فقط ۱۰ گل مربوط به پس از بیست‌وچهارسالگی اوست.

پایان زودهنگام اسطوره هلندی

در بین فوتبالیست‌های قدیمی‌تر هم باید مارکو فن‌باستن، اسطوره هلندی، را در این فهرست قرار داد. فن‌باستن با توانایی چشمگیر در گل‌زنی و گل‌سازی، یکی از شماره‌نُه‌های کامل تاریخ فوتبال به شمار می‌رفت. با این حال، در سال ۱۹۹۵ اسطوره هلندی به‌دلیل مصدومیت‌های پیاپی مچ پا، اعلام کرد که از فوتبال خداحافظی می‌کند. او در آن زمان هنوز سی سال داشت، اما دو سال بود که بازی نکرده بود. درواقع مصدومیت‌های پی‌درپی دوران اوج او را ناتمام گذاشت.

فابیو کاپلو، ملی‌پوش سال‌های دور ایتالیا و یکی از مربیان نامی تاریخ، درباره بازنشستگی مردی که به میلان کمک کرد تا دو جام اروپایی را با رهبری آریگو ساکی به دست آورد، گفت: بازنشستگی زودهنگام فن‌باستن برای او و برای فوتبال تراژدی غم‌بار بود.