سیامند رحمان؛ یک قهرمان افسانه‌ای

به گزارش شهرآرانیوز؛ سیامند رحمان در ابتدای سال ۱۳۹۸، در حالی که به تازگی شمع تولد سی و یک سالگی اش را خاموش کرده بود، در مصاحبه با یک خبرگزاری داخلی گفته بود: نگاهم به مسابقات قهرمانی جهان و سپس المپیک ۲۰۲۰ توکیو است و امیدوارم یک رکورد جهانی دیگر را در پاراالمپیک به ثبت برسانم.

حضور در مسابقات قهرمانی جهان به میزبانی قزاقستان برایم خیلی اهمیت دارد. این رویداد، مسابقاتی برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰ است. می‌خواهم ابتدا کسب سهمیه را قطعی کنم و سپس مدالم را بگیرم. همه چیز مربوط به آماده شدن برای پاراالمپیک است. از اینکه می‌خواهم سومین حضورم در پاراالمپیک را تجربه کنم، خیلی هیجان زده هستم. من می‌خواهم در توکیو یک رکورد جدید جهان را ثبت کنم که از رکورد پاراالمپیک ۲۰۱۶ نیز بهتر است تا طرف دارانم را خوشحال کنم و به آن افتخار کنند.

با آنکه از دفتر افتخارات زندگی ورزشی او هنوز صفحات سفید زیادی باقی مانده بود، سرنوشت در ابتدای دهه سوم زندگی اش با مرگی نابهنگام او را از ادامه مسیر افتخارآفرینی هایش بازداشت. قهرمان خوش انرژی، تلاشگر و با اخلاق عرصه وزنه برداری معلولان، در حالی برای همیشه در فهرست غیورمردان نام آور ایران زمین ماندگار شد که با ثبت رکورد جهانی وزنه برداری معلولان در پاراالمپیک ۲۰۱۶ ریو، به عنوان برترین ورزشکار این دوره از مسابقات انتخاب و نامش در فهرست رکوردداران کتاب گینس ثبت شده بود.

دلاورمردی از اشنویه آذربایجان غربی، که از بدو تولد به طور مادرزادی از ناحیه پا دچار معلولیت بود، اما از همان دوران کودکی، به سرعت با شرایط خاص و متفاوت خود سازگار شد و به تنهایی عهده دار حرکات و انجام کار‌های روزمره اش بود و درست در ایام نوجوانی، در اوج سال‌هایی که هر انسانی با تمرکز بر نداشته هایش، به سراشیبی افسردگی و فقدان اعتماد به نفس می‌افتد، تصمیم گرفت به باشگاه بدن سازی برود و ورزش را در کنار تحصیلات متوسطه به طور پیوسته ادامه دهد.

اشتیاق او به ورزش و تجربه رشته‌های مختلف از جمله شنا، سرانجام مسیر فعالیت هایش را به سوی رشته وزنه برداری سوق داد. تا آنکه در سن هفده سالگی به طور جدی در این رشته آغاز به کار کرد و تنها سه سال پس از آغاز تمرینات خود، به تیم ملی وزنه برداری معلولان راه یافت.

هنوز یک سال هم از ورود او به جمع حرفه ای‌های این ورزش نگذشته بود که در تمرینات خود، با رکورد ۲۸۷ کیلوگرم، اثبات کرد استعداد درخشان دیگری در این رشته ورزشی در حال متولد شدن است. این در شرایطی بود که دوست و استاد او در آن دوره با وزنه ۲۶۰ کیلوگرم تمرین داشت. به این ترتیب با شرکت در مسابقات آسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، با وزنه ۲۹۱ کیلوگرم اولین رکورد جهانی خود را ثبت کرد. این سرآغاز درخشش او در میان ورزشکاران رشته وزنه برداری در سطح بین المللی بود.

پس از آن با راهیابی به مسابقات پاراالمپیک ۲۰۱۲ لندن، عرصه بزرگ تری برای رقابت با همتایان خود یافت و در آن دوره از مسابقات با ثبت رکورد ۲۷۰ کیلوگرم در حرکت اول و ۲۸۰ کیلوگرم در حرکت دوم، مدال طلای آن دوره از مسابقات را به گردن آویخت. سپس با انگیزه‌ای بیشتر و تلاشی مضاعف، خود را برای شرکت در مسابقات پاراالمپیک ۲۰۱۶ ریو آماده کرد تا مهیای درخششی دوباره در این سطح از رقابت‌ها شود.

در ادامه حتما بخوانید علت واقعی مرگ سیامند رحمان چه بود؟

پس در هفتمین روز از بازی‌های پاراالمپیک ۲۰۱۶ ریو و در آخرین روز از رقابت‌های وزنه برداری، سیامند رحمان در دسته ۱۰۷+ کیلوگرم با ۷ وزنه بردار دیگر به رقابت پرداخت که مدال طلایش را با وزنه ۲۷۰ کیلوگرمی در همان حرکت نخست و ثبت رکورد پاراالمپیک قطعی کرد. سپس به سراغ حرکت دوم رفت و این بار با انتخاب وزنه ۳۰۰ کیلوگرمی رکورد جهان را که با ۲۹۶ کیلوگرم در مسابقات جهانی امارات در اختیار داشت، شکست.

پس از آن به سراغ حرکت سوم رفت و با سفارش وزنه ۳۰۵ کیلوگرمی برای سومین مرتبه شگفتی ساز شد، اما درخواست حرکت چهارم که مختص نفرات اول هر وزن است، التهاب و هیجان را در میان هوادارانش به اوج رسانید و با پرس وزنه ۳۱۰ کیلویی عنوان «legend» یا «افسانه ای» را از سوی پایگاه خبری کمیته بین المللی پاراالمپیک به خود اختصاص داد تا رکورد تاریخ وزنه برداری پاراالمپیک جهان به نام قهرمانی از جمهوری اسلامی ایران مزین شود.
سیامند رحمان در یازدهمین روز از اسفند سال ۱۳۹۸ بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت و به چهره‌ای متبسم، پرافتخار و اخلاق مدار در حافظه ورزش این مرز و بوم جاویدان شد.

پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در تاریخ پاراالمپیک

در طول تاریخِ حضور ورزشکاران ایرانی در ادوار مختلف پاراالمپیک، «قادر مدبر» عنوان دار پرافتخارترین ورزشکار این رقابت‌ها بوده است. او که در رشته دوومیدانی فعالیت می‌کرد، در سال ۱۳۶۶ و در حالی که نوزده سال بیشتر نداشت در عملیات بیت المقدس منطقه ماهوت به درجه رفیع جانبازی رسید. مدبر در پاراالمپیک ۱۹۹۶ آتلانتا ۳ طلا و در ۲۰۰۰ سیدنی ۲ طلا و یک برنز کسب کرد.