معرفی و نقد «در باب تسلی خاطر، آرامش در عصر ظلمت» در پردیس کتاب مشهد | رنج و تسلّی امکانی برای رشد انسان است درگذشت علی رشوند، بازیگر و تهیه‌کننده تئاتر + علت برگزیدگان جشنوارۀ فیلم عمار معرفی شدند مروری بر برخی از مستند‌هایی که درباره شهید حاج قاسم سلیمانی ساخته شده‌اند صفحه نخست روزنامه‌های کشور - پنجشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۳ روایت کردن، مهم‌ترین کار جهان است رمان «سردار ایرانی» در کتاب‌فروشی‌ها غربت موسیقی مقامی در بی‌مهری‌ها پخش فیلم تلفن زمان برای نابینایان و ناشنوایان + زمان پخش نگاهی به فیلم‌های احتمالی چهل‌وسومین جشنواره فجر در بخش اجتماعی فصل اول برنامه هزار و یک شب، ۱۰۰ قسمت است + زمان پخش درباره مجموعه متغیر منصور اثر یعقوب یادعلی | داستان‌هایی درباره تغییر فیلم توقیف‌شده مسیح پسر مریم، سریال می‌شود بهترین فیلم سال ۲۰۲۴ از نگاه انجمن منتقدین فیلم بریتانیا» (UKFCA) فیلم‌های آخر هفته تلویزیون (۱۳ و ۱۴ دی ۱۴۰۳) + زمان پخش و خلاصه داستان حمید نعمت‌الله: یک سانس در جشنواره به فیلم قاتل و وحشی بدهید مهران مدیری با «گل یا پوچ» جدید برمی‌گردد آیین افتتاحیه پانزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار در مشهد برگزار شد+ویدئو پژمان جمشیدی با فیلم سینمایی روز جزیره، در راه فجر چهل و سوم
سرخط خبرها

ببخشید! یک‌لحظه مخاطب را فراموش کردیم

  • کد خبر: ۲۴۸۳۸
  • ۰۶ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۴۶
ببخشید! یک‌لحظه مخاطب را فراموش کردیم
قاسم فتحی - روزنامه نگار
از آنجایی که تلویزیون ظاهرا حاکم بصری مطلق است و هروقت خودش صلاح می‌داند، هرطوری و با هرشکلی، فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی را پخش می‌کند پس تعجبی ندارد سریالی پربیننده یکهو و بدون یک پایان‌بندی نصف‌ونیمه به‌پایان برسد و قسمت‌های بعدی به روز‌های نامعلومی حواله داده شود. همه این‌ها را بگذارید کنار غیب‌شدنِ چندپلان و سکانس در بازپخش سریال‌ها، پخش دووعده حوصله‌سَربر و طولانی پیام‌های بازرگانی وسط یک سریال ۵۰ دقیقه‌ای، تغییر چندین‌باره زمان پخش یا اصلاح و ترمیم عجیب‌وغریب دیالوگ‌ها و بدتر از همه، واکنش نشان‌دادن ضربتی، سریع و خشن به انتقاد‌ها نه‌تن‌ها باعث شد صدای مخاطبان دربیاید که عوامل فیلم‌ها هم دست‌به‌دست هم در فضای مجازی به این موارد واکنش سختی نشان دادند. این‌چیز‌ها ظاهرا به روال معمولی تبدیل شده و صداوسیما هم خودش را، جز با زیرنویس، موظف نمی‌داند پاسخی دهد و به مخاطبانش احترام بگذارید. «نون. خ» همچون «پایتخت» نصفه‌ونیمه جمع‌وجور شد، اما با این‌تفاوت که این‌بار توجیه قابل‌قبولی برای آن وجود داشت؛ همه‌گیری بیماری «کووید ۱۹» باعث شد خیلی از پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی نیمه‌کاره بماند و ادامه کار به روز‌های نامعلومی کشیده شود. هرچند بعضی از پروژه‌های بزرگ فاخر و درجه‌یک سیما بی‌سروصدا و با حفظ تدابیر بهداشتی مشغول کارند، ولی این‌ها همه مشکل نیست. مشکل، نوع مواجهه تلویزیونِ ملی با مردم است؛ اینکه انگار دستگاه سرگرمی‌ساز عنصر «پاسخ‌گویی» را برای همیشه از پروتکل‌هایشان حذف کرده و شأن خود را اَجل از این می‌داند که به همان مخاطب نیم‌بندش احترام بگذارد. نمی‌دانم خاطرتان هست یا نه که پایان ناتمام سریال «قهوه تلخ» چطور با روح و روان مخاطبان پیگیرش بازی کرد و همچنان عوامل سریال و به‌خصوص کارگردانش، نتوانستند یا نمی‌خواستند پاسخ درستی برای آن دست‌وپا کنند. مخاطب یکی از سریال‌های «شبکه خانگی» که هرهفته پول می‌داد و قسمت‌به‌قسمت آن را می‌خرید و خوشحال بود که کم‌کم فضا باز شده و خارج از قاب تلویزیون هم می‌تواند سریال باکیفیتی را تماشا کند ناگهان متوجه شد قسمتی که هفته پیش دیده قسمت آخر بوده و باید برود دوباره همان را برای حُسن‌ختام ببیند، چون تهیه‌کنندگان پول نداشتند یا کسی دیگر رغبت به ادامه کار نداشته یا اختلاف پیدا کردند یا هزاریک مشکل دیگر؛ ولی چرا روشنگری نکردند؟ چرا صادقانه مشکل اصلی را با آن‌ها درمیان نگذاشتند؟ چرا آبرومندانه سریال را سرهم‌بندی نکردند؟ یعنی مخاطب حتی نمی‌تواند توقع یک پایان سرهم‌بندی‌شده را داشته باشد؟ و مهم‌تر و اساسی‌تر اینکه، چرا کسی یک جواب درست‌وحسابی نمی‌دهد؟ اخر واکنش اینستاگرامی و توئیتری هم شد واکنش؟ شد پاسخ؟ دوباره باید تأکید کرد که این‌ها همه مشکل نیست مشکل نوع برخورد و مواجهه مدیران است با مخاطبانشان است که ظاهرا گاهی یادشان می‌رود چنین چیزی هم وجود دارد.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->