شادی شریفی - (استخر لاکچری بچههای پورسینا) این نامی است که حالا روی گودال کوچکی از آب گذاشتهاند. آبراهی در انتهای پورسینای٥٠. تابستان که میشود و گرما توی تن این زمینهای خشک و خاکی میلغزد، بچهها لباسها را میکنند و تن به آب این گودال میزنند. پیرمردها هم برای اینکه نفسی تازه کنند کنار این جوی مینشینند و با نگاهی خسته گذر عمر را تماشا میکنند. اما موارد استفاده از همین چند وجب گودال آب به همین جا ختم نمیشود. اینجا گاهی تبدیل به کارواش مجانی برای رانندهها میشود که خودروشان را با آب آن میشویند. گاهی هم خانمها فرشها را از خانه میآورند بیرون و برای شست و شو وسط گودال پهن میکنند. همه اینها باعث شده که حالا این گودال کوچک تهدیدی جدی برای سلامت ساکنان پورسینا بهویژه بچهها باشد و اعتراض اهالی را به دنبال داشته باشد. سرانجام با رسانهای شدن این موضوع و دست به دست شدن عکس و فیلمهای این گودال آب، نگاه مسئولان هم به آن جلب میشود و پای آنها یک روز داغ تابستانی به انتهای پورسینا باز میشود.
استخر نداریم
انتهای پورسینای٥٠، جایی که خانهها تمام میشوند و زمینهای خشک و خالی پیش چشمهایمان سبز میشوند. مقصد همینجاست. کنار گودال آبی کوچک مجاور دیوار یک خانه در زمینی با مالکیت شخصی. آب این گودال به نظر زلال و شفاف میآید و در این عرقریزان گرمای تابستان هوس آبتنی را به دل آدم میاندازد. چیزی که باعث میشود این گودال در گرمای تابستان پاتوق کوچک بچههای پورسینا باشد. بچههایی که وقتی با آنها گفتگو میکنم میفهمم تنها محل تفریحشان همین جاست! یکی از این پسربچهها میگوید: «استخر که نداریم! استخرمان همین است... کاش همین را هم از ما نگیرند.»
علی که از بقیه بازیگوشتر است و طول و عرض گودال کوچک را تند تند از اینسو به آنسو شنا میکند سر از آب بیرون میآورد و با لحن کودکانه و اعتراضگونهاش میگوید: «ما هر سال اینجا آب بازی میکنیم. کلی بهمان خوش میگذرد! بیماری هم نمیگیریم.»
باید تفریح دیگری را جایگزین کنند
بزرگترها، اما نظر دیگری دارند. حالا همگی به اتفاق توی کوچه پیش از آمدن مسئولان دور هم جمع شدهاند و از مشکلاتی که این گودال آب به وجود آورده است میگویند. نرگس خانم این را مشکل همیشگی محله میداند و میگوید: «از قدیم جوی آب اینجا روان بوده. یکی اینجا ماشینش را میشوید، یکی فرشش را، بچهها هم همیشه مشغول آب بازی هستند. همیشه خدا هم چند نفرشان قارچ پوستی دارند و کلی بیماری دیگر. من خودم یک پسر دهساله دارم که همیشه اصرار میکند برود با دوستهایش توی این آب بازی کند. هیچ وقت به او اجازه ندادهام، اما با این حال همیشه نگرانم از بچهها بیماری بگیرد.»
محمد آقا مرد میانسالی است که به میان کلام نرگس خانم میآید و میگوید: «من خودم کلی خاطره از بازی توی این گودال دارم و همیشه خدا اینجا آبتنی میکردم. منکر مشکلاتی که به وجود آورده نمیشوم، اما حرفم این است که اگر میخواهند تنها تفریح این بچهها را از آنها بگیرند باید تفریح دیگری را جایگزین کنند.»
گودال با خاک پر میشود
درددل اهالی تمامی ندارد و این درددلها با ورود حجتا... حیدری، شهردار منطقه ۶ و احسان اصولی، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر مشهد، نصفه و نیمه میماند. جمعیت کوچه چند برابر میشود و همه اطراف این دو مسئول جمع میشوند و اعتراضاتشان را بیان میکنند.
احسان اصولی ابتدا گودال ایجاده شده و مشکلاتی که در پی داشته را مربوط به سازمان شهرداری نمیداند، اما با اینکه این گودال در معبر اصلی نیست و در ملک شخصی قرار دارد، این وعده را میدهد که طی دو روز آینده این گودال به واسطه تلاش و پیگیری اهالی پورسینا و کمک شهرداری با خاک پر شود. وی در ادامه وعده مکاتبه با مقام قضایی برای گرفتن مجوز و پوشاندن این آبراه را هم میدهد.
ایجاد فضای ورزشی روباز
اما خواسته اصلی مردم که در این بازدید مطرح میشود ایجاد فضای بازی و ورزش برای بچههای این منطقه است. احسان اصولی در این زمینه توضیح میدهد: «خوشبختانه در چند سال اخیر در منطقه ۶ در حوزه ورزش اقدامات خوبی انجام شد و حالا زیرساختهای مناسبی را اینجا برای پرورش انبوه بچههای مستعد در حوزه ورزش داریم. با این حال تصمیم گرفته شد سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری در این اراضی بلااستفاده و خالی، فضای ورزشی روباز در حداقل زمان ممکن ایجاد کند.»
او درباره فضاهای ورزشی مخصوص بانوان در این منطقه میگوید: «ما در کنار ورزش آقایان ورزش بانوان را هم همیشه در نظر داشتهایم، به همین منظور پارک امید را در کنار دیگر پارکهای ورزشی بانوان در این منطقه ایجاد کردیم.»