حالمان با «اکنون...» خوش است
درباره برنامه جدید سروش صحت که باز هم حال وهوای خوب را مهمان خانه هایمان کرده است
به گزارش شهرآرانیوز؛ «من تماشاکردن آدم‌ها رو خیلی دوست دارم. از وقتی یادمه یکی از علاقه هام این بوده که یک گوشه بشینم و آدم‌ها رو نگاه کنم؛ اینکه چطوری راه می‌رن، چطوری می‌خندن، چطوری اخم می‌کنن و وقتی می‌رن توی فکر چه شکلی می‌شن. من معاشرت کردن با آدم‌ها رو هم خیلی دوست دارم. چند سال پیش این فرصت برام پیش اومد که بشینم روبه روی آدم‌هایی که هر کدوم یک دنیا قصه داشتن و ازشون بپرسم چه جوری به دنیا نگاه می‌کنن.
یک مدتی این معاشرت‌ها تموم شد. فکر کردم قصه تموم شده، ولی در واقع قصه فقط داشت مسیرش رو عوض می‌کرد و حالا مسیر جدیدی شروع شده. من حرف زدن با آدم‌ها رو هم خیلی دوست دارم. قراره باز هم باهاشون حرف بزنم. می‌خوام از گذشته‌ها رد بشیم و به آینده سرک بکشیم. از اکنون... ادامه توی دل همین نقطه‌هایی هست که بعد از اکنون می‌آد؛ همین نقطه‌های کوچیک ساده. گذشته یا آینده؟ اکنون... سلام، سلام، سلام....»
این شروع صمیمانه سروش صحت در فصل تازه برنامه سازی اش برای حوزه فرهنگ و کتاب است که از قضا، این بار در فضایی جدید و در شبکه نمایش خانگی مهمان چشم هایمان می‌شود. مردی که هرچه در دنیای ادبیات و هنر پیش‌تر رفت، زوایای جهان جالبش بیشتر بر دوستداران و دنبال کنندگانش آشکار شد. سروش صحت در پاییز زیبا فصل جدیدی از برنامه «کتاب باز» را این بار با نام «اکنون» و نه در مدیوم تلویزیون، بلکه در شبکه نمایش خانگی به قاب تصویر کشیده است؛ برنامه‌ای که در میان حجم انبوه سریال‌های شبکه نمایش خانگی، پخش آن از «فیلیمو» یک ریسک بزرگ برای این پلتفرم به حساب می‌آید.
«اکنون...» ویژگی‌های منحصربه فردی دارد که می‌تواند به یک اتفاق مهم دیگر در کارنامه کاری صحت بدل شود. ویژگی‌هایی از جنس شعر، ادبیات، هنر و صدالبته کتاب. رئالیتی شو‌های فرهنگی که به قول علیرضا قربانی صاحب فخر باشند، در سال‌های گذشته به شدت نایاب شده‌اند، چنان که شاید «اکنون...» فصلی تازه بر ساخت این گونه برنامه‌ها باشد که در گذشته نه چندان دور در مدیوم تلویزیون به وفور ساخته می‌شد؛ از همین «کتاب باز» بگیرید تا «رادیو هفت» و «چشم شب روشن» و «دو قدم مانده به صبح».
برنامه‌هایی که ویژگی مشترک همه شان فارغ از گردانندگانش که سروش صحت باشد یا منصور ضابطیان و محمد صالح علا، صمیمیت، فرهیختگی و حال خوشی بود که به بیننده انتقال می‌دادند. «اکنون...» رئالیتی شو فرهنگی با موضوع کتاب و موسیقی است که توسط محمدرضا رضاییان ساخته شده و همکاری او با سروش صحت در ساخت کتاب باز این برنامه را هم به محصولی خوش پخت و جذاب برای بینندگانش بدل کرده است. برنامه‌ای که سه شنبه‌های هر هفته ساعت ۸ صبح روی پلتفرم «فیلیمو» می‌نشیند و فرصت تماشایش می‌شود.
رضاییان از کارگردانان خوش ذوق سیما در حوزه برنامه سازی است و پیش از این هم برنامه هایی، چون «کتاب باز»، «سیم آخر»، «شب‌ها مافیا» و «زودیاک» را ساخته است. او بار دیگر با همان گروه نام آشنای «کتاب باز» که نفراتی ازجمله ایمان صفایی، احسان عبدی پور، رشید کاکاوند و... در آن بودند، تصمیم گرفته است در حوزه کتاب و موسیقی برنامه سازی کند و از قضا دست پخت او و میزبانش، صحت، در دو قسمت اول موردتوجه مردم و کارشناسان و منتقدان قرار گرفته است.
همه آنچه «اکنون...» دارد، هم در محتوا و هم در فرم، از «کتاب باز» بسیار جلوتر است. شاید دلیل اصلی این موضوع هم محدودیت‌های کمتر گروه سازنده برای ساخت برنامه در پلتفرم‌ها در قیاس با مدیوم تلویزیون است. ماجراجویی جذاب «اکنون...» با احسان عبدی پور در بخش سفر‌های او به اقصی نقاط جهان با رویکرد روایت قصه‌های ناشناخته زندگی آدم‌ها و تجربه‌های هم نشینی با آن‌ها از نقاط تمایز این برنامه با نسخه سلفش، یعنی «کتاب باز» است.
عبدی پور در همان قسمت اول با سفر به کاتماندو و رفتن سراغ سوژه پرستش الهه‌های زنده «کوماری» در میان هندو‌های نپال جسارت و بی پروایی سازندگان این برنامه در پرداختن به موضوعات و قصه‌های آدم‌های عجیب غریب را به رخ بیننده می‌کشد، چنان که شاید اگر قرار بود این برنامه در تلویزیون روی آنتن برود، با محدودیت‌هایی جدی رو به رو می‌شد.
«اکنون...» علاوه بر توجه ویژه به مسئله «قصه آدم ها» که محتوایی غنی از دانش و آگاهی نسبت به زیستن و اهمیت غنیمت شمردن زمان حال را به رخ می‌کشد، در فرم هم نوآوری‌ها و خلاقیت‌های خوبی به خرج می‌دهد. دکور و آکسسوار منحصر‌به‌فرد این برنامه در وهله اول توجهات را چنان به خود جلب می‌کند که شاید در هر سکانس تا دقایقی بیننده محو تماشای جزئیات این دکور باشد؛ جزئیاتی از قبیل ساعت‌های آویزان به دیوار یکی از محل‌های گفت‌و‌گو با مهمانان یا سردیس‌های بزرگان فرهنگ که در گوشه وکنار قاب گنجانده شده است.
بخش معرفی کتاب «اکنون...» هم که با نام «درنگ» به تصویر کشیده می‌شود و با اجرای شیوا و زیبای محیا ساعدی حال وهوای متفاوتی به این برنامه می‌دهد؛ بخشی که نه آن قدر کش دار است که حوصله بیننده از آن سر برود و نه کوتاه که چیزی عایدمان نکند.
«درنگ» در واقع درنگی کوتاه بر معرفی و شناخت یک کتاب است که بدجور آدم را به خواندنش ترغیب می‌کند. نقش موسیقی و اصرار به سادگی و صمیمیت مجری (سروش صحت) در اجرای برنامه آن قدر پررنگ است که ناخواسته بیننده مجذوب شیرینی اش می‌شود و یک ساعت واندی زمان برنامه را مسخ در آنچه برایش چیده شده است، به سر می‌کند. دلمان به «اکنون...» خوش است؟
«اکنون...» همان لحظه‌ای است که باید آن را دریابیم؛ لحظه‌ای که هیچ معلوم نیست در آینده تکرار شود و شاید برای همین است که «شاه نعمت ا... ولی» در یکی از اشعار یگانه اش می‌گوید: «تو غنیمت دان دمی گر یافتی/ دم به دم در دم به دم در دم به دم.» «اکنون...» نمایش خانگی فرصتی است تا در شلوغی روزگار و خستگی روزها دمی در آرامش بنشینیم و با اندک درنگی، آینه زنگارگرفته دلمان را به روشنای ادبیات و شعر، موسیقی و هنر و کلام و کتاب بشوییم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
