به گزارش شهرآرانیوز؛ زهرا رهنما اشاره به اینکه پیش‌تر آیین «کلوخ‌اندازون» در این منطقه هم برای پیشواز ماه مبارک رمضان برگزار می‌شد، گفت: در گویش آباده‌ای این رسم «کلوق اندازون» نام دارد. مردم یک جمعه پیش از آغاز ماه رمضان در بیرون از خانه دور هم جمع می‌شدند و غذا‌های مقوی خصوصا کباب گوشت بره می‌خوردند و عصر هنگام بازگشت کلوخی را به زمین پرت میکردند و به این ترتیب شیطان را لعن میکردند و از خداوند می‌خواستند توفیق عبادت در این ماه را نصیب آنها کند.
وی ادامه داد: معمولا بانوان آباده‌ای برای روزه اولی‌ها چادر نماز می‌دوختند؛ به این صورت که مادر خانواده فامیل را در یک روز عصر به صرف آش دعوت می‌کرد و یکی از زنان که بلد بود چادر بدوزد، این کار را انجام می‌داد.
این پژوهشگر فرهنگ عامه با بیان اینکه کودکان نیز برای سحری خوردن همراه بزرگسالان بیدار می‌شدند، افزود: بچه‌ها روزه کلّه گنجشکی می‌گرفتند و بزرگتر‌ها به بچه‌ها می‌گفتند روزه‌های شما را به هم می‌دوزیم تا کامل شود. در پایان ماه رمضان و روز عید فطر نیز به روزه‌اولی‌ها و کودکانی که روزه گرفته بودند هدیه می‌دادند.
رهنما با بیان اینکه مردم معمولا در وعده سحری نان محلی و آبگوشت می‌خوردند، گفت: برای افطار هم روغن یا کره محلی، سرشیر، آغوز و دوشاب یا عسل و غذایی بانام «چرب شیرین» می‌خوردند. این غذا با ادویه‌های گرم، آرد، روغن حیوانی و شکر تهیه می‌شد به این صورت که آرد را تفت داده سپس با کمی روغن حیوانی باز هم تفت می‌دادند، بعد ادویه گرم را داخل آرد و روغن تفت می‌دادند و مقداری مغز‌های کوبیده مثل گردو و بادام به آن اضافه میکردند و سپس شربتی از آب و شکر به آن اضافه میکردند و تا زمانی که به روغن بیفتد آن را هم می‌زدند. البته این روز‌ها بسته به اینکه ماه رمضان مصادف با چه فصلی باشد غذا‌های وعده افطاری متفاوت است.
او ادامه داد: در شب بیست‌وهفتم ماه رمضان نانی پخته می‌شود که به گویش آباده‌ای به آن «بَلبَلوک» می‌گفتند. برای تهیه این نان به در هفت خانه که زنانی با نام فاطمه در آن ساکن بود می‌رفتند و از آنها آرد می‌گرفتند و خمیر میکردند. داخل خمیر رازیانه، تخم گشنیز و سیاهدانه می‌ریختند و خمیر را به هفت قسمت تقسیم کرده و نان کوچکی درست میکردند و جهت برکت خانه هردانه از نان را در جایی می‌گذاشتند؛ مثلا نان اول را در ناندان (نوندون) بعدی را در خُمره، بعدی را در قابلمه و... می‌گذاشتند. هر کجا که نان را می‌گذاشتند هفت بار بسم‌الله می‌گفتند و بعد نان‌ها را به ترتیب می‌خوردند. معتقد بودند که با خوردن این نان تا یک سال مریض نمی‌شوند. حتی بعضی چند تکه از این نان را تا عید قربان نگه می‌داشتند و با آبگوشت قربانی روز عید می‌خوردند.
منبع: ایسنا