پایان پرسپولیسِ قهرمان و آغاز یک جراحی سنگین
دوران امپراطوری پرسپولیس در لیگ برتر فوتبال ایران به سر آمده است.
پرسپولیس فصل را همان‌طور تمام کرد که از مدت‌ها قبل نشانه‌هایش پیداست: بی‌روح، بی‌برنامه و بی‌افتخار. تیمی که تا همین یکی دو سال پیش یک تنه سطح رقابت در فوتبال ایران را بالا برده بود، حالا به شکل نگران‌کننده‌ای در سراشیبی سقوط کیفی قرار گرفته. برعکس سال گذشته که پیروزی نفس‌گیر مقابل استقلال خوزستان جرقه یک بازگشت رؤیایی و قهرمانی مقتدرانه بود، این‌بار تساوی مقابل همین تیم حکم پایان داستانی تلخ را داشت؛ پایانی بدون جام، بدون افتخار و حتی بدون رضایت نسبی هواداران.
این فصل نشان داد که دیگر نمی‌توان با شعار و خاطره و تکیه بر گذشته تیم ساخت. پرسپولیس به‌جای پیشرفت، دچار ایستایی شد. آن هم در حالی که بسیاری از رقبایش در حال پوست‌اندازی و سرمایه‌گذاری هدفمند بودند. ترکیبی از بازیکنانی که بعضاً از سر ناچاری، به‌عنوان گزینه‌های سوم و چهارم وارد تیم شدند، حالا به‌وضوح بار فنی لازم را ندارند. به جای اینکه به پرسپولیس اضافه کنند، باعث شده‌اند تیمی که زمانی ساختارش مثال‌زدنی بود، حالا در بسیاری از بازی‌ها بی‌هویت و پراشتباه ظاهر شود.
واقعیت این است که از تیم فعلی، شاید تنها ۴ یا ۵ بازیکن واقعاً در سطح پرسپولیس باشند. باقی نفرات یا به‌طور مداوم زیر فشار افت می‌کنند یا اساساً در حد تیمی با این نام و سابقه نیستند. اینکه در نقل‌وانتقالات، پرسپولیس در آخرین روز‌ها دست به خرید‌های اضطراری بزند، نتیجه‌ای بهتر از این نخواهد داشت. تیمی که می‌خواهد برای قهرمانی بجنگد، باید در همه سطوح—از نیمکت فنی گرفته تا بازیکنان ذخیره—برنامه‌ریزی دقیق و هوشمندانه داشته باشد.
حالا که فصل به پایان رسیده، بهترین فرصت برای جراحی اساسی است. اما این جراحی باید واقعی باشد، نه نمایشی. نه فقط یکی دو بازیکن در پُست‌های کم‌اهمیت، بلکه باید ساختار فنی، سیستم نقل‌وانتقالاتی، شیوه تمرینات، و حتی بعضی چهره‌های تکراری کنار گذاشته شوند. تعارف را باید کنار گذاشت. دوره رودربایستی گذشته. بازیکنی که در سه فصل گذشته نه درخشش خاصی داشته و نه تعصب قابل‌توجهی، نباید صرفاً به‌خاطر محبوبیت مقطعی یا دو گل خاطره‌انگیز در لیست بماند.
از حالا باید پرسپولیس وارد فاز انتخاب دقیق و مذاکرات اصولی برای جذب بازیکنان طراز اول شود. تیمی که می‌خواهد در لیگ، آسیا و جام حذفی بجنگد، به ستاره نیاز دارد. به بازیکنی که در لحظه سخت، بازی را دربیاورد، نه کسی که خودش زیر فشار، محو شود؛ و مهم‌تر از همه، باشگاه و کادر فنی باید انرژی خود را صرف تیم‌سازی کنند، نه صرف جنگ‌های رسانه‌ای، دعوا‌های داخلی، و بیانیه‌نویسی‌های بی‌ثمر. تا وقتی وقت تیم به حاشیه‌ها هدر می‌رود، هیچ اتفاق مثبتی نمی‌افتد. هواداران پرسپولیس دیگر فریب هیاهو را نمی‌خورند. آنها جام می‌خواهند، اعتبار می‌خواهند و تیمی می‌خواهند که وقتی پایش به زمین می‌رسد، غرور را به زمین تزریق کند.
پس اگر قرار است پرسپولیس فصل آینده باز هم به چیزی بیشتر از یک اسم و گذشته پرافتخار تبدیل شود، باید همین امروز فرآیند اصلاح را آغاز کند. با شهامت، با منطق، و با دوری از هر آن‌چه این فصل را به فصلی ناکام بدل کرد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
