گفتگو با رویا صالحی‌پور، هنرمند و صداپیشه مشهدی که از شرکت در کنکور به دلیل ادامه فعالیت هنری منصرف شد

غلامرضا زوزنی | شهرآرانیوز- سال ۱۳۹۵ نمایشنامه «کله‌پوک‌ها» را برای شنبه‌های خوانش نمایشنامه در مشهد کارگردانی کرده است. سال ۱۳۹۷ هم نمایشی را برای کودکان روی صحنه می‌برد که ده شب در پردیس تئاتر مستقل اجرا می‌شود. سال ۱۳۹۸ نیز همان نمایش را برای دانش‌آموزان اجرا می‌کند. فعالیت در تئاتر را از شرکت در کلاس‌های امیر نجفی، هنرمند تئاتر، آغاز کرده و دوره‌ای برای آشنایی با کارگردانی تئاتر را نزد مسعود عقلی، کارگردان تئاتر مشهدی، گذرانده است. در دو نمایش «دیواکولا» و «افسانه مار دوش» به کارگردانی محمد جهان‌پا نیز حضور داشته است. او خودش را بیشتر بازیگر صدا می‌داند، زیرا کار تئاتر را با خوانش شروع کرده است.

انتخاب رشته تحصیلی در یکی دو دهه پیش مثل جدال میان عقل و دل بود. موقع انتخاب رشته تحصیلی که می‌رسید باید خیلی چیز‌ها را در نظر می‌گرفتیم که آخرینش علاقه بود. رویا صالحی‌پور هم از آن هنرمندانی است که در این دوراهی گیر افتاده و به گفته خودش در نهایت در مبارزه عقل و دلش این عقل بوده که پیروز میدان شده است. این هنرمند که در رشته زیست‌شناسی تا مقطع کارشناسی تحصیل کرده است. می‌گوید از کودکی متوجه علاقه‌اش به هنر شده، اما مقاوت می‌کرده است: در دوره ابتدایی، دست به قلم بودم. داستان کوتاه و دل‌نوشته می‌نوشتم. اما وارد دبیرستان که شدم درگیر درس و استرس‌های کنکور شدم و کلا از نوشتن فاصله گرفتم. در همان کودکی هم فکر می‌کردم علاقه‌ام به هنر به دلیل اقتضائات سن و سالم است. به همین دلیل سعی می‌کردم خود را از این فضا دور کنم. حواسم را روی درسم متمرکز کردم.

اما بالأخره سال ۹۴ با حضور در کلاس‌های گویندگی و مجریگری گام نخست را به طرف دنیای هنر برداشتم: با حضور دراین کلاس‌ها پایم به رادیو باز شد و به عنوان گوینده در برنامه رادیویی «دور تند» صدای خراسان رضوی حضور یافتم. بعد از آن هم به عنوان نویسنده برای رادیو زیارت فعالیت کردم. نه می‌توانستم درسم را رها کنم و نه می‌توانستم دست از سر هنر بردارم. قرار بود برای کارشناسی ارشد زیست‌شناسی کنکور شرکت کنم. یک سال درس خواندم. درست یک هفته قبل از برگزاری آزمون از حضور در کنکور منصرف شدم و به طرف هنر رفتم. با خودم فکر کردم. دیدم که هرجا بروم باز هم سر از دنیای هنر در می‌آورم. در نتیجه در مبارزه با هنر شکست خوردم و برای همیشه این راه را برای زندگی انتخاب کردم. این هنرمند جوان مشهدی از جایگاهی که در آن ایستاده پشیمان نیست و از راهی که طی کرده خوشحال است: آن زمانی که ما می‌خواستیم انتخاب رشته کنیم، شرایط مثل الان نبود. در واقع انتخاب زیادی نداشتیم. توجه به موقعیت و منزلت اجتماعی رشته تحصیلی آن زمان زیاد بود و ما هم متأثر از همان فضا رشته تحصیلی‌مان را انتخاب می‌کردیم.

کار کردن با کودکان و برای کودکان از نظر این هنرمند لذت‌بخش است. صالحی‌پورمی‌گوید: به آموزش دادن به کودکان علاقه دارم. دوست دارم به آن‌ها چیز‌هایی را که بلدم بیاموزم. برای همین هم کارم را با نمایش‌های کودکان شروع کردم. اما الان بعد از مدتی به این نتیجه رسیده‌ام که برایم فرقی ندارد. علاقه دارم برای همه سنین کار کنم. او برای این تابستان که در میانه‌اش هستیم کلی طرح و برنامه داشته است. دوتا ایده برای اجرای صحنه‌ای در دست داشته که کرونا مانع آن شده است. حالا منتظر است تا کرونا بند و بساطش را جمع کند و کارش را از سر بگیرد او می‌گوید: الان مشغول مطالعه هستم و ایده‌پردازی می‌کنم. همچنین مشغول تولید پادکست با چند نفر از همکارانم هستم. دوست دارم زودتر این شرایط به حالت عادی برگردد تا من هم بتوانم اجراهایم را روی صحنه ببرم.