یک دهه پیش، وقتی برانکو ایوانکوویچ قلم قرمز بر نام رامین رضاییان کشید، بسیاری به پرفسور کروات خرده گرفتند و او را متهم به سختگیری بیجا کردند. اما زمان همچون آینهای شفاف، صحت دیدگاه برانکو را روزبهروز روشنتر کرده؛ انگار پروفسور در خشت خام، سایههایی از آینده این بازیکن دیده بود که دیگران کور بودند.
سالها گذشت و چرخه تکراری ادامه یافت. یحیی گلمحمدی او را کنار گذاشت، سپاهان با وجود قرارداد باقیمانده رهایش کرد، پیتسو موسیمانه او را به نیمکت دوخت و حالا ریکاردو ساپینتو، پس از آن همه آغوشهای گرم و بوسههای نمایشی، در حساسترین لحظات قیدش زده است. مسئولان استقلال هفته گذشته اختلاف را تکذیب میکردند، اما حقیقت همچون طوفان بیرون ریخت و حتی دیدن رامین روی نیمکت – با آن آرایشهای اغراقآمیز و کفشهای صورتیاش – برای ساپینتو غیرقابل تحمل شد.
رامین، این ستاره اهل شوآف، که فوتبال را با ویترین اینستاگرام اشتباه گرفته، با انتشار کلیپهای تمرین انفرادی زیر پلهای تاریک صدر، در عمق جنگلها یا بیابانهای خالی، بیشتر در پی شکار فالوور است تا فتح میدان. حنایش مدتهاست بیرنگ شده و از پازل تاکتیکی مربیان بیرون افتاده؛ رفتارهای پوپولیستیاش – قربانصدقه رفتن برای هواداران – نه تنها دلشان را نبرده، بلکه زود سیاهنماییهایش را عیان کرده و مقاصد واقعیاش همچون خودش، عریان و بیپرده شده است.
در همه این سالها، رامین هرگز به بازیکنی وفادار و دلبر برای هیچ باشگاهی تبدیل نشد؛ بلکه همیشه مهرهای سمی بود که تیم را به هم میریزد. حالا کنار گذاشته شدنش از لیست سفر به بحرین نشان میدهد ساپینتو عزم جزم کرده تا در نیمفصل از شر این عنصر مزاحم خلاص شود.
در چنین آشوبی، اگر فردا شایعه پیوستن رامین به پرسپولیس – رقیب دیرینه – پیچید، اصلاً تعجب نکنید؛ او برای ماندن در بورس مجازی، هر سوگندی را فراموش میکند و دست به هر نمایش تازهای میزند.