خانه‌داری و خروج از روزمرگی

کلافگی، خستگی، بی‌حوصلگی و خیلی کلمات دیگر هم قادر به وصف حال این روزهایش نیست. از کار یکنواخت و تمام‌نشدنی خانه، سر و کله زدن با بچه‌ها و سرگرم‌کردن آن‌ها، در خانه ماندن و دور بودن از دیگران بیزار شده است. هرروز تلفن را برمی‌دارد و با خواهرش ساعت‌ها حرف می‌زند. حرف‌زدن که نه، بیشتر گله و شکایت می‌کنند. خودشان می‌گویند افسردگی گرفته‌اند از این خانه ماندن مداوم، ولی راه چاره‌ای هم ندارند.
اوقات زنان خانه‌دار این روز‌ها سخت‌تر از قبل می‌گذرد. اگرچه شیوع کرونا اوضاع زندگی همه مردم شهر، کشور و دنیا را به‌شدت به هم ریخته است، این محدودیت اجباری حال روحی زنان و مادرانی را که باید بنشینند و اوقاتشان را در چهاردیواری خانه سپری کنند دگرگون‌تر کرده است. از سویی، با شوهرانی روبه‌رو هستیم که اوضاع اقتصادی شرایط کاری‌شان را بدتر، و آنان را به‌شدت درگیر مسائل مالی کرده است و ذهن آرامی ندارند. از سوی دیگر با زنانی روبه‌رو شده‌ایم که از مسئولیت‌های خانه و زندگی خسته‌اند. انجام امور مداوم و تکراری به‌شدت بر روحیه افراد تأثیر می‌گذارد و انگیزه و شور زندگی را از بین می‌برد به طوری که خانم خانه گاه رفتار‌های ضرور مانند رتق و فتق امور بچه‌ها یا پختن غذا را هم به‌اجبار انجام می‌دهد. این یعنی ملال.

ملال یک وضعیت دامن‌گیر و وسیع است. با افسردگی تفاوت دارد، زیرا همه دچار افسردگی نمی‌شوند و اگر هم شدند با رفتن به مشاور درمان خواهند شد. خستگی جسمی هم نیست که با خوابیدن و استراحت کردن برطرف شود. ملال روحی اتفاقی است که در ذهن شما می‌افتد. با عقل سر و کار دارد. هر لحظه و هر ساعت هزار و یک سؤال بی‌جواب در ذهنتان عبور می‌کند: خانه‌داری به چه دردی می‌خورد؟ کی می‌بینه که صبح تا شب چه‌کار می‌کنی؟ کی قدر تو رو می‌دونه؟ چرا تو این سن این‌قدر بی‌فایده مونده‌م؟ چرا درس نخوندم؟ که چی؟ لیاقت من این زندگی بود؟ این‌ها ذهن را درگیر و جسم را رنجور می‌کند و از من و تو زنی می‌سازد که دیگر آن انرژی و توان سابق را نداریم. سابق که می‌گویم مربوط به ۵ سال و ۱۰ سال پیش نیست بلکه شاید همین سال گذشته باشد.

ملال یک بیماری نیست، اما در طولانی‌مدت می‌تواند زمینه‌ساز بیماری‌های خلقی و روحی دیگری همچون افسردگی شود. ملال در ابتدای راه، کیفیت زندگی را تهدید می‌کند. نمی‌توانید مادری پرانرژی باشید که از عهده وظایف و مسئولیت‌های خود برآید. این ناتوانی می‌تواند کیفیت زندگی همه اعضای خانواده را پایین بیاورد. مراقبت و نگهداری از فرزندان به توان روحی شما بستگی دارد و شیوه رفتار با همسرتان هم باز به حال شما وابسته است.

وقتی توان تغییر شرایط بیرونی و محیطی را نداریم، یک خانم خانه‌دار چه فرزند داشته باشد چه نداشته باشد، خودش باید برای خارج شدن از روزمرگی تلاش کند. تا می‌توانید کار‌های تکراری هرروز را به شکلی متفاوت شروع و تمام کنید. هرقدر امکان دارد، ذهنتان را به چالش بکشید و البته شرایط مالی و موقعیت زندگی‌تان را در نظر بگیرید. اگر اوضاع روحی‌تان مدت‌هاست در ملال‌زدگی باقی مانده است، از مشاور کمک بگیرید.