احساس سوختن به تماشا نمی‌شود مستند فریم‌های فلسطینی روی آنتن شبکه یک + زمان پخش دکترای افتخاری برای اولگا توکارچوک، نویسنده برنده نوبل هنر انقلاب، به مسائل ناب انسانی می‌پردازد لزوم حفظ هویت محتوایی هنر انقلابی هنر انقلاب زبان گویای جامعه کاپیتان تیم ملی فوتسال مهمان «۱۰۰۱» می‌شود + زمان پخش احیای سینما به سمت درست تاریخ پرندگان خشمگین ۳ در راه سینما هنر انقلابی مطالبه گر و امید آفرین | گفت وگو با هنرمندان مشهدی به بهانه سالروز شهادت سید مرتضی آوینی و روز هنر انقلاب اسلامی رضایت ادبی و چند پاراگراف درباره‌ سبک نویسندگی همینگوی سیاست در خدمت فرهنگ | در عرضه و معرفی هنر انقلاب اسلامی، به چه راه‌هایی می‌شود رفت؟ انیمیشن‌های «گل‌های کاغذی» و «فصل پریدن» در جشنواره سینمای حقیقی مسکو «نگاهی نو» به هنر نوجوانان در نگارخانه فردوسی مشهد حضور سعید پورصمیمی در فیلم «سوگ» عباس رافعی سریال جدید مهران مدیری در راه تلویزیون فراخوان همایش مطالعات فیلم کوتاه تهران منتشر شد نگاهی به خلقت انسان و تنهایی بشر | نمایش «آرکتایپ» روی صحنه تماشاخانه استاد نوری صفحه نخست روزنامه‌های کشور - چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۴
سرخط خبرها

از سرسری‌خوانان بیزارم

  • کد خبر: ۴۹۶۷۰
  • ۲۴ آبان ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۰
از سرسری‌خوانان بیزارم
عبدالجواد موسوی - روزنامه‌نگار
اینکه نسلی در راه است که می‌توان بدان امید‌ها بست، حرفی است که این روز‌ها پیوسته با خودم تکرار می‌کنم. نشانه‌هایی هم برای اثبات این مدعا دارم که به‌مناسبت‌هایی به آن‌ها اشاره کرده‌ام و پس از این اگر جایش باشد و امکانش پیش بیاید، باز هم تکرار خواهم کرد، اما حواسمان باشد که امیدبستن به فردا وسیله‌ای برای دفاع از وضع موجود نشود. از خودتحقیری که این روز‌ها مد روز است و باب‌طبع رسانه‌هایی که چشم دیدن ایران و ایرانی را ندارند، حالم به‌هم می‌خورد، اما به‌همان اندازه از اینکه خودمان را تافته جدابافته‌ای فرض کنیم و گمان کنیم سبب رشک آسمان و فخر زمین هستیم نیز بیزارم.
 
باید واقعیت را درباره خیلی از چیز‌ها درباره خودمان بپذیریم تا بتوانیم راه برون‌شدی برای رهایی از میان‌مایگی و فرومایگی بیابیم، وگرنه نه‌تن‌ها به درکات اسفل سقوط خواهیم کرد، بلکه این وهم در ما روزبه‌روز تقویت خواهد شد که هیچ مشکلی نیست و همه‌چیز روبه‌سامان است. نه‌خیر؛ این‌گونه نیست! حداقل درباره وضعیت کتاب و کتاب‌خوانی هرگز این‌گونه نیست. اینکه فلان مدیر را به تلویزیون بیاوریم و در یک برنامه تخصصی از زبان او بشنویم: «وررفتن با اینستاگرام هم نوعی مطالعه محسوب می‌شود!» یعنی آشکارا به خودمان داریم دروغ می‌گوییم. یعنی مصداق تام و تمام جهل مرکب. تا پرده خودفریبی را کنار نزنیم، آن امیدی که از آن سخن می‌گوییم و به آن دل بسته‌ایم، به این زودی‌ها از راه نخواهد رسید. کتاب‌خوانی امری جدی است. اگر قرار است کسی از این حرف بترسد و هیچ‌وقت سراغ کتاب نرود، به‌درک! مگر فوتبالیست‌شدن کار راحتی است که مدام و به انحا و اقسام مختلف درباره جذابیت‌های پنهان و آشکار آن برنامه می‌سازیم و نوجوان‌ها و جوان‌های این مملکت را به‌سمت آن سوق می‌دهیم و این‌همه هزینه و انرژی صرف آن می‌کنیم؟ چطور بازی فوتبال نیاز به تمرین و وقت‌گذاشتن و تمرکز و مداومت و استقامت دارد، اما مطالعه آن‌قدر مسخره و سرسری است که با تورق اینستاگرام یک‌سان پنداشته می‌شود؟ نه نوشتن آسان است و نه خواندن. اینکه همگان امکان خواندن و نوشتن را یافته‌اند، در ظاهر اگرچه مطلوب است، اما در باطن جز به گسترش جهل و همگانی‌شدن عوام‌زدگی مددی نخواهد رساند. در این سال‌ها این‌همه کارشناس و کارشناس‌ارشد و دکتر به جامعه ایرانی افزوده شده است؛ در این سی‌چهل سال هم چند برابر به جمعیت.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->