یک «من» نو به سال نو ببریم!

در روز‌های پایانی سال و در آستانه بهار که همه‌چیز در حال نوشدن و گردیدن است، جا دارد ما نیز به پشت سر خویش بنگریم و به گردیدن و نوشدن فکر کنیم. فرصت‌های زمانی و ظرفیت‌های تاریخی مانند پایان هفته و پایان ماه یا مناسبت‌هایی مانند روز تولد یا سالگرد ازدواج بهانه‌هایی هستند تا انسان تجربه خود را در مدتی که پشت سر گذاشته است، بررسی و گذشته خود را مرور کند و بر اساس آن برای پیش روی خویش تصمیم بگیرد و برنامه بریزد. تقارن پایان سال شمسی با پایان قرن، بیش از نوروز‌های پیشین و جدی‌تر از هر سال دیگر که در عمر خویش تجربه کرده‌ایم یا خواهیم آزمود، ما را به تأمل و اندیشیدن فرامی‌خواند.

 

همان‌طور که در آیین نیاکان ما و سنت اقوام ایرانی، خانه‌تکانی فرصتی برای بیرون‌ریختن کهنگی‌ها و آلودگی‌ها و بهانه‌ای برای سوزاندن لباس‌های چرک و رخت‌خواب‌های آلوده و شستن و روفتن خانه و تمیزکردن محل زندگی بود، جا دارد که در آستانه سال نو به دل‌وجان خویش بنگریم و به تکاندن خانه دل خود فکر کنیم. اگر در خانه تن چند سال مستأجر و مهمانیم، در خانه دل قرار است زندگی ابدی داشته باشیم و اگر آشفتگی و آلودگی خانه تن‌وجسم فقط قدری زیستن مادی ما را دچار اختلال و مشکل می‌کند، آلودگی و درهم‌ریختگی خانه دل‌وجان، حیات ابدی و زندگی جاودانی ما را دچار اشکال و ایراد می‌سازد.

اکنون که تحویل سال نو با ماه عظیم شعبان هم زمان شده و روز‌های آغازین سال جدید را در ماه مبارک رمضان به‌سر خواهیم برد، چه خوب است با دقت و نکته‌سنجی به احوال دل خود رسیدگی کنیم. باید ذره‌بین و چراغ‌قوه برداریم و با وسواس و حساسیت به کنج‌ها و گوشه‌های ناپیدای دلمان سر بکشیم، تار‌های عنکبوت غرور را پاک کنیم و غبار غفلت را بزداییم، خاک‌های تکبر و چرک و عفونت کینه را پاک کنیم و بعد پنجره‌های معنویت را بگشاییم تا هوای تازه ذکر خداوند و نور تابناک خورشید محبت به سراپرده‌های دلمان بتابد و با یک دل تازه و نو به سال نو قدم بگذاریم و یک «من» نو به سال نو ببریم.

 

آن «من» کهنه را که با کمترین اتفاقی برآشفته و عصبانی می‌شد کنار بگذاریم، آن «من» کهنه را که به دل‌های نازک همسر و خانواده‌اش بی‌توجه بود دور بیندازیم، آن «من» کهنه را که قدردان مهربانی‌ها و محبت‌ها نبود تکان بدهیم و پاکیزه کنیم و یک «من» تازه و نو به سال نو روانه سازیم؛ یک «من» تازه که وقتی خودمان روبه‌رویش می‌ایستیم و قدوبالایش را تماشا می‌کنیم، بتوانیم به بودنش ببالیم و از نفس‌کشیدن و حضورش شادمان باشیم.
این «من» تازه بر شما و سال تازه‌تان مبارک و این تازگی و طراوت و پاکی بر جان شما خجسته باد.