اینک موج چهارم

به‌نظر می‌رسد که اینک وارد موج چهارم کرونا شده‌ایم؛ موجی که گویا شدیدتر از امواج قبلی خواهد بود. با وجود همه ایراد‌هایی که به سفر‌ها گرفته می‌شود، گمان می‌کنم که ادامه منع سفر تا حدی سخت بود؛ به‌ویژه آنکه وضعیت روبه‌افول کرونا را در بهمن تجربه می‌کردیم و خواه‌ناخواه حساسیت‌های مردم کم می‌شد و شاید به‌راحتی تن به این منع نمی‌دادند.

 

البته باید درباره تحرک افرادی که مبتلا به کرونا بودند، حساسیت بیشتری به‌خرج داده می‌شد، اما تداوم محدودیت‌ها کار سختی بود. این را بنده می‌نویسم که سفر نرفته‌ام و نمی‌رفتم. مسئله این است که تا چه اندازه می‌توان جامعه را در شرایط محدودیت‌های کرونایی قرار داد. در کشور‌های غربی هم موج مخالفت با این محدودیت‌ها قوی است. همین الآن که مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل است، مشکلات فراوان است؛ تا کی باید ادامه داد؟

پاسخ یک چیز است؛ واکسن و کاهش مرگ‌ومیر. قضیه از این قرار است که مرگ‌ومیر ناشی از کرونا و بستری‌شدن مبتلایان نسبت به سن بیمار بسیار حساس است. متأسفانه وزارت‌بهداشت برخلاف عقل سلیم و حق عمومی از انتشار جزئیات آماری اجتناب می‌ورزد و همین امر موجب بدفهمی می‌شود و یکی از عللی که مردم به دستور‌های رسمی تا حدی بی‌اعتماد هستند، همین پنهان‌کاری‌هاست. اجازه دهید که آمار یک مقطع از فوتی‌های کرونا در تهران را مرور کنیم.

 

تعداد فوتی‌های کرونا کمابیش تابع این الگو است؛ سن و درصد فوتی‌های کرونایی: بیش از ۸۰ سال ۲۴ درصد؛ ۷۰ تا ۷۹ سال ۳۶ درصد؛ ۶۰ تا ۶۹ سال ۲۰ درصد؛ ۵۰ تا ۵۹ سال ۱۶ درصد؛ کمتر از ۵۰ سال ۴ درصد. ممکن است این درصد‌ها در جا‌های مختلف کشور قدری کمتر یا بیشتر باشد، اما کلیت آمار همین است که می‌بینیم. در واقع ۶۰ درصد فوتی‌ها بیش از ۷۰ سال داشته‌اند.

 

دست‌کم ۷۰ درصد آن‌ها بیش از ۶۵ سال داشته‌اند. در واقع اگر جمعیت دارای بیش از ۶۵ سال واکسینه شود، ۷۰ درصد مرگ‌ومیر و به‌همین نسبت نیز از تعداد بستری‌های حاد کاسته خواهد شد. این جمعیت فقط حدود ۵ میلیون تا ۶ میلیون نفر جمعیت کشور است که با حدود ۱۰ میلیون دوز واکسن همه آن‌ها و نیز کادر درمان واکسینه می‌شوند و تعداد فوتی‌ها به کمتر از ۳۰ درصد می‌رسید و همه نگرانی‌ها برطرف می‌شد.

 

اگر واکسیناسیون افراد ۵۰ تا ۶۵ سال نیز به‌مرور انجام شود، تعداد آنان هم کمابیش قدری بیشتر از تعداد قبلی هستند و تا ۹۵ درصد مسئله مرگ‌ومیر کرونا حل می‌شود؛ بنابراین انتظار عمومی وجود دارد که همه تأکید‌ها و تلاش‌ها برای تهیه واکسن باشد و البته در کنار آن تولید واکسن‌های داخل نیز بسیار ضروری و خوب است، اما برخورد نمایشی با این ماجرا بیش از آنکه به همراهی و آرامش‌خاطر مردم کمک کند، موجب بی‌اعتمادی آنان می‌شود.