نگاهی به آخرین نسخه از بازی «قلعه» که می‌خواهد تجربه خوب گذشته این مجموعه را تکرار کند

 

در حالی که همیشه به تجربه سری Stronghold در حال و هوایی قرون وسطایی عادت کرده بودیم، Warlords ما را به آسیای شرقی می‌برد، جایی که در آن نه خبری از صلیبیون با آن زره‌های فلزی سنگین است و نه از نیرو‌های عرب. این بار با ماجرا‌های تمدن‌های این گوشه از جهان همراه خواهیم شد و باید حکومت هایی، چون چین، ژاپن و مغول‌ها را تا رسیدن به اهدافشان همراهی و هدایت کنیم. بازی حالت‌های مختلفی دارد که یکی از مهم‌ترین آن ها، بخش کمپین داستانی بازی است. این قسمت، خود، شامل چند روایت مختلف هرکدام با محوریت یکی از تمدن‌های بازی است. مثلا در یکی از آن‌ها با ژاپنی‌ها همراه می‌شویم و در دیگری، نبرد‌های چنگیز خان مغول را تجربه می‌کنیم. یک کمپین اقتصادی هم در دسترس است که بیشتر روی جمع آوری منابع، ساخت و ساز و توسعه قلعه متمرکز شده است.

 

بخش کمپین بازی در کل تجربه نسبتا کوتاهی است، به طوری که حتی می‌توان در یکی دو روز همه مراحل آن را بازی کرد و به پایان رساند، اما با وجود حجم کم، این بخش از نظر کیفیت در سطح قابل قبولی است. سازندگان موفق شده اند مراحل متنوعی در بخش کمپین طراحی کنند. برای نمونه، در حالی که در یک مرحله باید تعداد مشخصی از سلاح و تجهیزات مختلف بسازید، در مرحله‌ای دیگر باید در برابر حملات گسترده دشمنان از قلعه خود دفاع کنید و در مرحله‌ای با جمع کردن ارتشی بزرگ، به قلعه دشمن حمله و آن را نابود کنید.

در کنار بخش کمپین، Stronghold: Warlords هم چنین حالت Skirmish معروف را هم دارد که می‌توانید در آن با انتخاب تعداد کلی قلعه‌های روی نقشه و تعیین برخی تنظیمات دیگر، تجربه‌ای شخصی سازی شده داشته باشید. در حالی که در بخش کمپین همیشه با محدودیت‌هایی از حیث ساخت نیرو‌ها یا حتی بنا‌ها طرف هستید، در این حالت به همه امکانات بازی دسترسی خواهید داشت. Warlords هم چنین در حالت Free Build هم به شما اجازه می‌دهد در تجربه‌ای به دور از تنش ناشی از درگیری با حکومت‌های دیگر، صرفا روی ساخت و ساز قلعه متمرکز شوید. در نهایت هم حالت چندنفره بازی را داریم که امکان تجربه آن با بازیکنان واقعی را فراهم می‌کند.

 

بازی در مجموع عنوان خوبی به نظر می‌رسد، اما هیچ چیز تازه و انقلابی در آن نمی‌بینید. به بیان دقیق تر، Warlords بیش از اینکه بخواهد تجربه‌ای به روز و بهبود یافته از سری استرانگهلد باشد و با این کار مخاطبان جدیدی به این سری جذب کند، سعی کرده است فقط اشتباه‌های برخی نسخه‌های اخیر را تکرار نکند و با حفظ و حتی تکرار همان فرمولی که در نسخه‌های قدیمی‌تر جواب می‌داد، یک تجربه استراتژی قابل قبول باشد، اتفاقی که نتیجه آن بازی‌ای است که می‌توان از تجربه اش لذت برد، اما نباید انتظار شگفتی یا جذابیتی غافل گیر کننده از آن داشت. برای مثال، با اینکه در بازی شاهد تمدن‌های مختلفی هستیم، عملا تفاوتی بین آن‌ها از حیث نیرو‌ها یا بنا‌های قابل ساخت وجود ندارد و فرضا همان طور که ژاپن هم امکان تربیت سامورایی‌ها را دارد، مغول‌ها و چینی‌ها هم چنین قابلیتی دارند. چنین شرایطی دقیقا درباره مکانیک‌های کلی بازی هم صدق می‌کند به طوری که هنوز هم همه چیز از ساخت انبار منابع و انبار غذا شروع می‌شود و در ادامه هم به ساخت دیوار و تولید سلاح و تربیت نیرو‌های مختلف می‌رسد.

 

باید حواستان به میزان محبوبیت باشد که نسبت مستقیمی با سرعت تولید و تعداد نیرو‌های در دسترسی دارد و متأثر از عواملی، چون جیره غذایی و مالیات است. حتی شیوه تربیت نیرو‌ها و موارد کلی این چنینی هم درست به همان شکلی است که در نسخه‌های قبلی استرانگهلد دیده ایم. البته که این فرمول کلی هنوز هم جواب می‌دهد و روند بازی اصلا و ابدا حوصله سربر یا خسته کننده نمی‌شود، ولی باز هم باید تکرار کرد که نباید ویژگی خیلی جدیدی از Warlords در این زمینه‌ها انتظار داشته باشیم.

 

مهم‌ترین نقطه قوت این بازی، همان طور که از اسمش هم پیداست، اضافه شدن جنگ سالاران به آن است. چه در تجربه بخش کمپین و چه وقتی که حالت‌های دیگر را بازی می‌کنید، علاوه بر قلعه شما و دشمنانتان، روی نقشه چند رهبر و تمدن محلی هم وجود دارند که خود به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند و هرکدام قابلیت‌های خاص خود را دارد. در این بین، شما می‌توانید از طریق نظامی و حمله به پایگاه‌های آن‌ها و کشتن همه نیرو‌های محافظ و در نهایت رهبر گروه، آن‌ها را تصرف کنید یا اینکه بی خیال راه نظامی شوید و از طریق دیپلماسی، با برقراری ارتباط با آن‌ها و خرج کردن امتیاز‌های دیپلماتیک خودتان، با آن‌ها پیمان اتحاد ببندید. صد البته که تمدن‌های اصلی دیگر هم چنین امکانی دارند و در نتیجه، ممکن است این رهبران محلی را به سمت خودشان بکشانند.

 

وارلرد ها، در کل ویژگی جذابی در بازی هستند به طوری که پس از مدتی متوجه خواهید شد نقش آن‌ها چه قدر مهم و راهبردی است و اگر هم پیمان شما باشند، چه قدر می‌توانند کمک حالتان باشند. این کمک انواع مختلفی دارد. برای نمونه، یک نوع وارلرد می‌تواند منابع مختلفی، چون چوب و سنگ را به مرور برای شما بفرستد یا وارلردی دیگر، هر زمان که شما بخواهید و امتیاز دیپلماتیک لازم را داشته باشید، به سمت هدفی که مشخص کنید لشکرکشی می‌کند. پیاده سازی کلی ویژگی وارلرد‌ها در بازی و تنوع خوب بین آن‌ها مهم‌ترین نقطه قوت بازی به شمار می‌رود.

 

همان طور که گفتیم، Stronghold: Warlords این بار به سراغ آسیای شرقی رفته و شاید بتوان گفت تأثیر اصلی این تغییر روی جنبه‌های بصری بازی بوده است به طوری که سبک معماری کلی بنا‌ها و قلعه‌ها و حتی محیط‌های کلی بازی هم تحت تأثیر این تغییر قرار گرفته اند. جدا از اینکه کلا سطح بصری بازی کیفیت خوبی دارد و کاملا راضی کننده است و تنوع بصری نیرو ها، تجهیزات، بنا‌ها و حتی افکت‌های مختلف هم در سطح خوبی هستند، یکی از ویژگی‌های خوب Stronghold: Warlords این است که بازی بالأخره به مقیاس درستی از بنا‌ها دست پیدا کرده است. به طور دقیق تر، ابعاد کلی بنا‌ها در کنار ساده و در عین حال کارامد بودن سیستم ساخت و ساز، باعث شده است خیلی راحت بتوانید قلعه تان را به شکلی که می‌خواهید بسازید، بنا‌های مختلف را در آن قرار بدهید و انواع تجهیزات دفاعی مختلف را روی دیوار‌های سنگی قلعه تان بچینید. این سادگی و کارامدی ساخت و ساز در بازی باعث شده است ساخت قلعه در این نسخه از استرانگهلد دوباره به کاری لذت بخش تبدیل شود و همان قدر که می‌توان از لشکرکشی و ساخت ارتشی از نیرو‌ها لذت برد، طراحی قلعه هم حس خوبی منتقل کند.

 

کمپین بازی شامل پنج سرزمین در شرق آسیاست و مثلا در کمپین مغول‌ها، چنگیزخان پادشاه نیرو‌های شماست. بازی در مجموع عنوان خوبی به نظر می‌رسد، اما هیچ چیز تازه و انقلابی در آن نمی‌بینید. به بیان دقیق تر، Warlords بیش از اینکه بخواهد تجربه‌ای به روز و بهبود یافته از سری استرانگهلد باشد و با این کار مخاطبان جدیدی به این سری جذب کند، سعی کرده است فقط اشتباه‌های برخی نسخه‌های اخیر را تکرار نکند.