بازخوانی پرونده سرقت‌های بزرگ و عجیب تاریخ

گروه جامعه | شهرآرانیوز؛ سرقت از قطار پستی سلطنتی در سال ۱۹۶۳ که از گلاسکو به لندن می‌رفت، تا سال‌ها از مهم‌ترین سرقت‌ها به شمار می‌رفت. در این سرقت دزدان بدون استفاده از هیچ‌گونه سلاحی، ۳ میلیون یورو که ارزش امروزی‌اش ۴۶میلیون یورو است، به جیب زدند. بیشتر اعضای این باند پانزده‌نفره دستگیر شدند، ولی ۳ نفر از اعضای اصلی باند هرگز به دام پلیس نیفتادند. جالبی این سرقت در آن است که پول به‌سرقت‌رفته هیچ‌وقت بازگردانده نشد. سرقت بزرگ از قطار دست‌مایه فیلم‌ها، مستندها، کتاب‌ها، موسیقی و برنامه‌های تلویزیونی زیادی قرار گرفت. کتاب «سرقت بزرگ قطار» نوشته جان گاسلینگ و دنیس کریگ و کتاب «زندگی‌نامه یک سارق: مردی پشت سرقت بزرگ قطار» نوشته یکی از همین سارقان یعنی بروس رینولدز ازجمله آن‌هاست.

سرقت از بانک مرکزی عراق در سال ۲۰۰۳ آن هم درست روز قبل از شروع جنگ عراق و آمریکا، «بزرگ‌ترین سرقت تاریخ» لقب گرفته است. در این سرقت هیچ نیازی به نقشه دقیق، اسلحه، ترفند‌های خاص، بررسی‌های قبل از سرقت و هیچ چیز دیگری نبود. عملیات بسیار ساده و مؤثر بود؛ درست یک روز قبل از شروع بمباران عراق توسط نیرو‌های ائتلاف، صدام‌حسین پسرش قصی را با یک یادداشت به بانک مرکزی بغداد فرستاد و در یک عملیات که ۵ساعت طول کشید، باکس‌های پول پر از اسکناس‌های صددلاری، با نظارت پسر صدام، در ۳ کانتینر جاسازی شد. مجموع این پول‌ها حدود یک‌میلیارد دلار برآورد شده است. البته صدام در دسامبر همان سال دستگیر و پسرش هم به‌دست نیرو‌های آمریکایی کشته شد. سربازان ایالات متحده ۶۵۰میلیون دلار از این پول‌ها را در دیوار‌های یکی از کاخ‌های صدام پیدا کردند، ولی سرنوشت ۳۵۰میلیون دلار دیگر همچنان نا‌مشخص ماند.

 

سرقت از بانک مرکزی «فورتالز» در برزیل در سال ۲۰۰۵ هم از سرقت‌هایی بود که دست‌مایه ساخت فیلمی به نام «بانک مرکزی» در سال ۲۰۱۱ و به کارگردانی مارکوس‌پائولو قرار گرفت. باند ۳۵ نفره این سرقت با اجاره خانه‌ای در نزدیکی بانک و حفر تونلی ۸۰ متری به مدت ۳ ماه، درست از محل نگهداری پول‌ها سردرآوردند. بااینکه همه افراد این گروه دستگیر شدند، فقط ۱۰ درصد از پول‌های سرقت‌شده بازگردانده شد.

«بدون اسلحه، بدون خشونت، بدون آسیب‌رساندن به کسی» این عبارتی است که سردر بانک «نیس» و به یادگار از سرقت این بانک در سال ۱۹۷۶ حک شده است. در این سرقت هم که به نام «سرقت قرن» شناخته می‌شود، تونلی به مدت ۳ ماه در شبکه کانال‌های فاضلاب شهر تا داخل بانک ساخته شد. ۶۰ میلیون فرانک در این سرقت دزدیده شد، اما آن‌طور که آلبرت اسپاگیری، سازمان‌دهنده این سرقت، در کتاب زندگی‌نامه خود نوشته است، او هیچ پولی از این سرقت را برای خود برنداشت و همه آن را به مردم فقیر یوگسلاوی، پرتغال و ایتالیا بخشید. آلبرت اسپاگیری دستگیر شد، اما در زمان محاکمه با نقشه‌ای هوشمندانه خود را به کنار یکی از پنجره‌های باز دادگاه رساند و از آنجا روی سقف خودرویی پارک‌شده زیر پنجره پرید و با موتورسیکلتی که برایش آماده شده بود، فرار کرد و پس از آن هم هرگز دستگیر نشد.