معرفی کتاب «ارتباطات و تجلی آن در ادبیات و شعر فارسی»

به گزارش شهرآرانیوز - واژه «ارتباطات» از لغت ربط یا هم‌گرایی و ربط اساس و جوهر جهان هستی است. در جهان هستی همه اجزای آن با یکدیگر در ارتباط‌اند؛ بنابراین بدون ربط و ارتباطات و هم‌گرایی، جهان هستی وجود ندارد. مجهولات و معلومات درباره جهان هستی نیز با شناخت ارتباطات سروکار دارد.

ارتباط جریانی است بین دو یا چند نقطه و رسانه نیز وسیله ارتباط است، نه خود ارتباط. رسانه می‌تواند یک انسان، یک کتیبه، یک منبر و یک روزنامه باشد. اشیا و لوازم و فناوری‌ها از هر نوع نیز می‌توانند رسانه باشند. علامت و نشانه هم رسانه محسوب می‌شود.

برای شناخت ارتباط صحیح میان ادراکات انسان‌ها، طبیعت، خلقت، جهان هستی و جوامع بشری، به طرحی نو نیاز است تا بتوان از چگونگی معانی دایره ارتباطات انسان آگاه شد. در این کتاب ابتدا دایره یا جهان و عالم ارتباطات انسان در یک الگوی پنج‌گانه به‌این‌ترتیب خلاصه شده و درباره هر یک از این ابعاد پنج‌گانه به‌اختصار توضیح داده شده است: ارتباط انسان با خدا و خالق متعال، ارتباط انسان با خود و خویشتن، ارتباط انسان با جهان هستی و طبیعت، ارتباط انسان با دیگران و هم‌نوع خود، ارتباط انسان با اشیا و لوازم و فناوری‌ها. هر یک از این ابعاد پنج‌گانه را نیز می‌توان به ارتباطات فرعی و مشخص تقسیم و بیان کرد.

ارتباط انسان با خدا را می‌توان به‌خوبی در اندیشه و اشعار حافظ ملاحظه کرد. در بخشی از این کتاب به ارتباطات پنج‌گانه انسان در شعر فارسی پرداخته شده است. ارتباطات متعالی در اشعار فارسی تجلی می‌کند. شعر فارسی کلاسیک رسانه متعالی است. برای مثال اسرارنامه، الهی‌نامه و مختارنامه از آثار عطار نیشابوری است و همچنین تذکرةالاولیا، ولی منظومه عالی او که از ارتباطات متعالی سخن به میان می‌آورد، «منطق‌الطیر» اوست.