ماجرای پوشش متفاوت دختر افغان در جلسه زنان حامی طالبان + عکس

به گزارش شهرآرانیوز؛ آن روز، او تنهــا زنی بود که در بین برقع پوشــان طرفدار امارت اسـلامی، با لباســی متفاوت توی چشم می‌آمد. مانتوی زرد گلدار و روسری که انگار با کمی بی دقتی روی شانه انداخته شده، او را بین جمعیت زنان ســیاه پوش تالار از بقیه متمایز می‌کرد.

«لیمه هوتک» خبرنگار ۲۲ ساله شبکه خبری شمشاد افغانستان و دانشجوی سال سوم رشته روابط بین‌الملل دانشگاه اســت که روز شنبه برای پوشش خبری در آن مراســم حاضر شده بود. لیمه حالا بعد از پنج ســال خبرنگاری، به طور موقت از چشــم طالبان پنهان شده، فیس‌بوک خود را بسته تا بابت این عکس معروف، خطری از سوی امارت اسـلامی او را تهدید نکند.

این خبرنــگار زن افغان می‌گوید؛ زنان طالب روز شــنبه در همان تالاری شعار دادند که یک ماه پیش در آن همایشی درباره نقش اقتصادی زنان برگزار شده بود.

او در گفتگو با روزنامه هفت صبح تعریف می‌کند که روز همایش، اطراف سالن را مردان سلاح به دســت طالبان پر کرده بودند و اجازه نمی‌دادند فیلمبرداران مرد وارد مراسم شوند.

زنان امارت اسلامی کیستند؟ چه می‌خواهند و چه می‌گویند؟ برنامه چطور بود و چگونه برگزار شد؟

برای ما رســانه‌ها دعوتنامه آمــده بود. ما هم به همراه فیلمبردار در آن حاضر شــدیم. قرار بود برنامه ســاعت هشت ونیم صبح شروع شود ولی ۱۴:۳۰ شروع شد. طالبان به خاطر حضور مردان خبرنگار و کمرامن (فیلمبردار) اجازه اشتراک و خبررسانی به ما نمی‌دادند و من تنها خبرنگاری بودم که توانستم وارد سالن شوم. آخر سر بعد از جنجال‌های زیادی مراسم برگزار شد و انتهای مراسم اجازه دادند مردان فیلمبردار هم داخل سالن بیایند.

شما خبرنگار این مراســم بودید. آن‌ها چه می‌گفتند؟ خلاصه حرف‌شان چه بود؟

این خانم‌ها خودشان را نماینده زن افغانستان معرفی می‌کردند و هــزاران زنی که امروزه در خیابان‌ها تجمع می‌کنند را بــه نمایندگی قبول نداشــتند. آن‌ها با حقوق زنان موافق نیستند و پیرو طالبان هستند. نمی‌خواهند زنان در کابینه باشند. استقبال می‌کنند که زنان در پست‌های مدیریتی قرار نگیرند و حقوقی را می‌خواهند که ربطی به حقوق بشر نداشته باشد.

از ادبیات و کلام‌شان احساس کردید که آن‌ها تحصیل کرده بودند؟

بیشتر آن‌ها کم سواد بودند ولی دو خانم سخنران باسواد داشــتند که می‌گفتند به تازگی کالج را تمام کرده‌اند. درخواســت مصاحبه انفرادی ما را قبول نکردند و به همیــن خاطر چیز زیادی از آن‌ها نمی‌دانیم ولی شعارهایشان را یک نماینده می‌خواند و از بقیه می‌خواست که آن را تکرار کنند.

آن‌ها در تالار چند نفر بودند؟

این خانم‌ها ۳۰ تا ۳۵ نفر بودند.

چند ساله به نظر می‌رسیدند؟

نمی‌دانم. به نظر می‌رسید که آن‌ها سن متفاوتی داشتند ولی به خاطر پوشش‌شان مشخص نبود که نوجوانند، جوانند یا میانسال.

بین آن‌ها چه احساسی داشتید؟

به خاطر نگاه بدی که به من داشــتند احساس خطر می‌کردم.

عکسی از آن مراسم بیرون آمد که به نظر رسید حداقل برخی از آن‌ها مرد هستند. این را تایید می‌کنید؟

آن‌ها تمام بدن خود را پوشانده بودند. دستکش‌های سیاه و نقاب داشتند. من ندیدم که کسی مرد باشد ولی ممکن است از میان آن‌ها برخی هم مرد بوده‌اند و ما متوجه نشده باشیم. آن‌ها طرفدار جمهوریت نبودند و آزادی نمی‌خواستند. من چیزی مبنی بر حمایت از حقوق زنان نشنیدم. آن‌ها می‌گفتند که زنان دوره قبلی باید از آن‌ها حمایت کنند. پنج سال است که من خبرنگارم و برنامه‌های زنان را پوشش می‌دهم. به مدارس، دانشگاه‌ها، سفارتخانه‌های زیادی رفتم ولی آن‌ها را تا امروز ندیده بودم. نمی‌دانستم که هستند؟ کجا زندگی می‌کنند؟

از روی لهجه یا کلامشان نمی‌شــد تشخیص داد که آن‌ها اهل روستا هستند یا شهر؟ یا اهل کدام شهر هستند؟ یک روز بعد از تجمع زنان تصاویری دیدیم که زنان جلال آباد (شهری پشتونشین در شرق افغانستان) به طرفداری از امارت اسلامی تجمع کردند. ممکن است آن‌ها هم اهل جلال آباد باشند.

قبل شما در آن تالار که زنان امارت اسـلامی حضور داشتند برای پوشش برنامه‌های خبری دیگر رفته بودید؟

۳۰ روز قبل از این برنامه، همایش دیگری برای خانم‌ها برگزار شده بود که آن را پوشش دادم. آن برنامه نمایشگاهی درباره دســتاورد‌های اقتصادی زنان بود که رسانه‌های خارجی هم آن‌ها پوشش دادند. آن مراسم بر رشد اقتصادی زنان تمرکز می‌کرد. زنان افغانستان زنان رنجدیده‌ای هســتند. تعداد زیادی از آن‌ها زنان بیوه یا دارای همسرانی از کارافتاده هستند که باید خودشان نیاز‌های خانواده را تامین کنند. اما ۳۰ روز بعد همه چیز تغییر کرد. هیچ پیشــرفتی دیده نمی‌شود. یک ناامیدی برای ما درست شده و خانم‌ها خود را ضعیف احساس می‌کنند. ۳۰ روز پیش مدارس و ادارات برای زنان باز بود، اما حالا مکتب‌ها مسدود شده است. آن‌ها زنان را بیرون کردند و این ما را نگران کرده است.

تا امــروز طالبان در شــبکه‌های تلویزیونی، دفاتــر مجلات و یا رسانه‌های تان حاضر شده‌اند یا در خیابان‌ها به خود شما تذکر داده‌اند؟

هفته اول که طالبان آمدند من مقابل سفارت کانادا و فرانسه رفتم تا گزارش تهیه کنم. میخواستم در این گزارش از مردم بپرســم که چرا میخواهند به خارج از کشور بروند؟ طالبان با فیلمبردار ما برخورد کردند و گفتند به زودی شما را محدود می‌کنیم و دیگر اجازه کار به زنان نخواهیم داد. فعلا حضور زنان خیلی کمتر دیده می‌شود، خانم‌ها دیگر نمی‌توانند برایمان کلیپ بفرستند و آن آزادی که در کار داشتیم دیگر نداریم. همچنین طالبان گفته که با حضور خبرنگاران نشست خبری برگزار نخواهد کرد.

بعد از انتشار گسترده یک عکس که شما را با پوششی متفاوت در تجمع زنان طرفدار طالبان نشان می‌دهد از روز شنبه، تهدیدی دریافت کردید؟

وقتی همکارانم تصویرم را منتشر کردند دیدم که از سوی طالبان تهدید می‌شوم. کامنت‌های طالبان را در توئیتر و فیس‌بوک و زیر عکس‌هایی که همکارانم از من گذاشتند دیدم و به همین خاطر فعلا در خانه مانده‌ام. در سوشال مدیا (شبکه‌های اجتماعی) احساس خطر کردم و به همین خاطرم فیس‌بوکم را بستم.

منبع: روزنامه هفت صبح