نگاهی به نمایشگاه گروهی نقاشی و حجم «هجوم»، که ادای دینی به کادر درمان است

امیرمنصوررحیمیان | شهرآرانیوز - خطوط، رنگ‌ها، فرم‌ها، بافت‌ها، ترکیب‌ها و به طور کلی تمام اجزای هنر، سخنرانان ماهری هستند. اگر درست و به‌موقع سرجای خودشان قرار بگیرند، آن‌قدر در این کار مهارت پیدا می‌کنند که در لحظه می‌توانند به تمام زبان‌های جهان صحبت کنند. آن‌ها می‌توانند حرف‌هایی بزنند که بیننده در هر سنی که باشد از آن سخنرانی چیزی دستگیرش بشود.

آن‌ها هستند که تعریف تازه‌ای از طبیعت، انسان، شهر‌ها و هر چیز دیگری که آدم‌ها هر روز از کنارشان بی‌توجه رد می‌شوند، دارند. هرکسی برای حس کردن خوشبختی، احتیاج به یادآوری دارد و کار آن‌ها هم به یاد آوردن این است که آدم هنوز زنده است و می‌تواند زندگی کند. هرچند که خوشبختی یک احساس درونی است و تعریف کلی و واحدی ندارد.

تعریف هنرمندان از زندگی، قدری با دیگر آدم‌ها فرق می‌کند. آن‌ها چیزی را تولید می‌کنند که زندگی را زیباتر می‌کند. آن‌ها طوری به اتفاقات نگاه می‌کنند که تلخی‌ها شیرین شود. چون زاویه دید هنرمند را انسان‌های دیگر ندارد. آن‌طور که او به اتفاقات نگاه می‌کند و آن‌ها را با زبان خودش تعریف می‌کند، هیچ‌کس دیگری از عهده‌اش برنمی‌آید. این طراوت و تازگی باعث می‌شود که وقایع عناصر زیست روزمره، قدری تازه‌تر به نظر برسند و هرگز تکراری نشوند.

آثاری متأثر از کرونا

اگر هنر و رفاقت وجود نداشت، زندگی تحمل‌پذیر نبود. خیلی وقت‌ها سرود جادویی و سحرانگیز رفاقت، به وسیله زبان هنر، توی دالان‌های گوش آدم می‌پیچد و او را از عمق چاله‌های تاریک روحش بیرون می‌کشد و به او نور را نشان می‌دهد. کلمه‌هایی که فراتر از کلمه هستند و در بزنگاه‌های زندگی به درد آدم‌ها خورده‌اند.

یکی از این گلوگاه‌های مرگ‌بار، کرونا بود که نزدیک دو سال زندگی را به کام همه تلخ کرد. حالا به نظر می‌رسد ما در طول مدت این همه‌گیری، بیشتر به ارزش واقعی رفیق و هنر پی بردیم. حالا هم نقاشان و مجسمه‌سازان نام‌آشنا و کاربلد مشهدی به همراه جوانان مستعد، به رسم رفاقت گرد هم جمع شده‌اند.

این گردهمایی مفید را هم که با نمایشگاهی از حجم و نقاشی در نگارخانه «رادین» برپا داشته‌اند، ارج نهاده‌اند. نمایشگاهی به انتخاب محمدجعفر پاکروان به نام «هجوم» که نگاه آن‌ها به تلخی ایام کروناست. این نمایشگاه به‌نوعی تشکر هنرمندانه نیز از فداکاری و ایثار پزشکان و پرستارانی است که در این مدت با جان و صبر خودشان، در پیشانی اجتماع، به مبارزه با این بیماری پرداختند. نمایشگاهی که هر دو کلمه رفاقت و هنر را کنار هم قرار داده است. در یادداشتی که بر تارک این نمایشگاه در مورد چگونگی پدید آمدن این مجموعه نوشته شده، این‌طور آمده است:

«با شیوع بیماری کرونا در هجده ماه گذشته، زندگی فردی و اجتماعی ما دچار تغییر و دگرگونی شد. ترس، تنهایی، مردم‌گریزی، قرنطینه، مرگ و تمام شرایط و احساسات به سراغ زندگی و افکار ما آمد. ناگهان در میان نمایشنامه‌ای قرار گرفتیم که خود کمترین تأثیر را در تغییر روند نمایش داشتیم. خیابان‌ها خلوت شد. واژه کرونا سرتیتر اخبار قرار گرفت و باور‌های ما مدام دچار دگرگونی شد. اینجا بود که داشتن یکدیگر را غنیمت یافتیم.»

پروژه «هجوم»، حاصل نگاه هنرمندانی است که با ابزار‌های مختلف، به این ماجرا نگاه انداخته‌اند. هدف این مجموعه، ثبت تاریخی و گزارش محور، از یک بحران اجتماعی نیست. بلکه دست گذاشتن روی افکار و احساسات هنرمندانی است که هرکدام به طریقی تار و پود زندگی‌شان به این شرایط سرد و خاکستری گره خورده است.

نگاه نقاشان و مجسمه‌سازانی که تا همین چند وقت پیش‌تر مثل همه آدم‌ها، در قرنطینه تنهایی خودشان گیر افتاده بودند و این تنهایی و سرگردانی را در قالب نقش و حجم درآورده‌اند. نمایشگاه‌های گروهی را در مجموع و به صورت کلی ارزیابی کرد. نمی‌شود به تنهایی، اثر یک یا چند هنرمند را خوب یا ضعیف خواند. شرایط نمایشگاه با مسابقه فرق می‌کند. شاید تکنیک و سبک و سیاق نقاش، به خاطر موضوع و یا شرایط فرق کند.

ولی در مجموع اگر بخواهیم بگوییم همه هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایشگاه به‌خوبی از عهده بیان موضوع برآمده‌اند. از لحاظ تکنیک و سبک اجرا هم تنوع و تهور را در اغلب آثار می‌توان دید. این تنوع در کلیت نمایشگاه هم پخش است و بیننده از دیدار آثاری که گاهی هیچ شباهتی به آثار قبل و بعد خودش ندارد، لذت می‌برد. در قیمت‌گذاری برای آثار هم انصاف رعایت شده است و به راحتی می‌توان از این نمایشگاه رنگ و فرم، با دست پر بازگشت. برای دیدن این نمایشگاه می‌توانید تا ۱۸ آبان به حامد جنوبی ۱۲‌محل نگارخانه رادین مراجعه کنید.

در این ضیافت تماشا، نادر افشارزاده با چهار اثر آبرنگ و روغن الیف روی مقوا، ترانه آریانژاد با یک اثر اکرولیک و رنگ روغن روی مقوا، سعیده ابراهیم‌نژاد با پنج اثر رنگ روغن و جوهر روی مقوا، حمید بردسکن با یک اثر اکرولیک روی بوم، محمدجعفر پاکروان با هفت اثر مرکب روی مقوا، سمیه حجازی با دو اثر حجم ساخته شده از سرامیک و ترکیب مواد، حسین خنجری با یک اثر آکرولیک روی مقوا، علی رازقندی با سه اثر اکرولیک روی بوم، مریم زین‌الیان با یک اثر مداد زغالی روی کاغذ، حجت سلارمحمدی (بهجو) با یک اثر حجم ساخته شده از سنگ، نسرین شمس با یک اثر اکرولیک روی بوم، ایمان صادقی با دو اثر رنگ روغن روی بوم، نوید ظفرعلیزاده با یک اثر رنگ روغن روی بوم، سیدطاهر موسوی با یک اثر اکرولیک و رنگ روغن روی بوم، فروغ فروزنده با یک اثر مداد و خودکار روی مقوا، صمد قربان‌زاده با یک اثر، جواد محدث با دو اثر مداد کنته و آب مرکب روی مقوا، مهدی محدث یک اثر رنگ روغن روی بوم، حسین مولویان یک اثر رنگ روغن روی بوم، حسین واحد با چهار اثر ترکیب مواد و آبرنگ و مرکب، اسماعیل کمالی و Line oshin نقاش مهمان هم با یک اثر با تکنیک مرکب روی کاغذ، شرکت کرده‌اند.