گفتگو با کارگردان نمایش «اعترافات یک زندگی غیرمعمولی»

شکیبا افخمی‌راد | شهرآرانیوز - این روزها، بعد از نزدیک به دو سال، شاهدیم که در یک شب، چند نمایش در مشهد روی صحنه می‌رود. اجرا‌هایی که با همان ظرفیت ۵۰ درصدی تعیین شده برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی هم توانسته اند چراغ تئاتر را در شهر روشن نگه دارند. نمایش «اعترافات یک زندگی غیرمعمولی» به کارگردانی سجاد خسروی کوچ، یکی از این آثار است؛ نمایشی که پیش از این در سال ۹۸ مدت کوتاهی روی صحنه رفته بود و حالا بار دیگر در تماشاخانه استادلطفی در پردیس تئاتر مستقل پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

«اعترافات یک زندگی غیرمعمولی» اقتباسی از متن «مرگ و دختر جوان» اثر آریل دورفمان است که توسط نوید ظریف کریمی بازنویسی شده است. یاسمن مومنی، سجاد علی آبادی، سیدرضا‌حسینی، محسن سپهری، سیدارسلان سیدالحسینی و مبینا وفایی از بازیگران این اثر هستند. آنچه در ادامه می‌خوانید، توضیحات کارگردان «اعترافات یک زندگی غیرمعمولی» درباره جزئیات داستان و چگونگی روی صحنه بردن این نمایش است.

روایتی از چرخه خشونت

سجاد خسروی کوچ با اشاره به اقتباس متن نمایش از متن آریل‌دورفمان می‌گوید: داستان اصلی ما همان داستان «مرگ و دختر‌جوان» است، اما فضای آن را کمی تغییر داده ایم؛ مثلا متن اصلی در فضایی رئال روایت می‌شود، ولی نمایش ما فضایی میان واقعیت و فرا واقیعت دارد. متن اصلی حدود دوساعت و نیم نمایش است، ولی ما زمان را کم کردیم و ریتم را افزایش دادیم. همچنین لوکیشن متن آریل دورفمان، خانه‌ای ویلایی است، اما در «اعترافات یک زندگی غیرمعمولی» لوکیشن، بیمارستان و فضایی خاص انتخاب شده است.

او درباره محتوای نمایش نیز توضیح می‌دهد: محتوای متن به چرخه خشونتی که در دنیا وجود دارد، اشاره می‌کند؛ اینکه آیا این نوار خشونت قرار است ادامه دار باشد یا جایی قطع می‌شود.

اجرایی دوباره

«اعترافات یک زندگی غیر معمولی» اولین نمایشی است که خسروی روی صحنه برده است؛ نمایشی که پیش از این در آبان ۹۸ هم چندشبی در مشهد اجرا شده بود.

خسروی دغدغه خود برای روی صحنه بردن این نمایش را نشان دادن خشونت در جامعه و دنیا بیان می‌کند و می‌گوید: قسمتی از قصه ما به انتقام برمی گردد و مخاطب را با این سؤال روبه رو می‌کند که آیا انتقام باید گرفته شود و اگر انتقام گرفته شود، آیا چرخه خشونت رفع خواهد شد یا نه؟

این کارگردان که حدود دوهفته است «اعترافات یک زندگی غیر معمولی» را بار دیگر روی صحنه برده، خاطرنشان می‌کند: احساس کردم در اجرا‌های گذشته، حق مطلب ادا نشده است و با توجه به بازخورد‌هایی هم که آن زمان گرفتیم، حیف بود که پرونده این نمایش کامل نشود؛ بنابراین باآنکه کار دیگری را آماده اجرا داشتم، تصمیم گرفتم دوباره «اعترافات یک زندگی غیر معمولی» را روی صحنه ببرم.

او درباره تغییراتی نیز که در نمایشش ایجاد شده است، می‌گوید: چند نفر از بازیگران نمایش درگیر کار دیگری بودند و افراد دیگری جایگزین آن‌ها شدند. با وجوداین خوشبختانه تمریناتمان خوب پیش رفت و با مشکلی روبه رو نشدیم.

خسروی یادآور می‌شود: گروه همدلی بودیم و تقریبا نزدیک به دو ماه برای روی صحنه بردن نمایش تمرین کردیم.
این کارگردان در پاسخ به این سؤال که با نمایشش، متقاضی حضور در جشنواره تئاتر استانی شده است یا نه، توضیح می‌دهد: نمی‌دانم فرمول جشنواره تئاتر استانی چیست. ما پارسال اثری ارائه دادیم که به دلیل آنکه به اجرای عمومی درنیامد پذیرفته نشد.

امسال نیز با «اعترافات یک زندگی غیر معمولی» متقاضی حضور در جشنواره شدیم که برعکس سال گذشته به دلیل روی صحنه رفتن در سال ۹۸ از این رویداد کنار گذاشته شد.

استقبال از تئاتر‌های روی صحنه

کارگردان نمایش «اعترافات یک زندگی غیر معمولی» می‌گوید: استقبال از نمایش خوب بوده است و تا الان با ظرفیت کامل روی صحنه رفته ایم. حتی برخی شب‌ها به دلیل رعایت کردن قانون ۵۰ درصد ظرفیت، از پذیرش مخاطبان بیشتر معذور بودیم.

به گفته او این نمایش قرار است تا ۲۰ آبان روی صحنه بماند، اما اگر از اثر استقبال شود، ممکن است چند روزی اجرا‌ها تمدید شود.

خسروی که باور دارد کرونا به روحیه مردم ضربه بسیار بدی وارد کرده است، خاطرنشان می‌کند: مردم مشهد به تئاتر علاقه‌مند هستند و نیاز دارند حال و هوایشان تغییر کند؛ بنابراین اگر نگاهی به نمایش‌های روی صحنه داشته باشیم، می‌بینیم تقریبا همگی با ظرفیت کامل اجرا می‌شوند. حتی من در نمایش خودم با کسانی روبه رو شدم که پیش از این به تماشای تئاتر نرفته بودند.

همراه شدن اهالی تئاتر با مخاطبان

خسروی با اشاره به سخت بودن اجرا در این دوران می‌گوید: دشوار است که ما بعد از دو سال بتوانیم نمایشی بسازیم که مخاطب را راضی و پیامی را منتقل کند تا حال و هوای او را تغییر دهد.

به نظرم در این روز‌ها کار هنرمندان تئاتر به شدت سخت شده، چون مخاطب نسبت به قبل کم حوصله‌تر شده است و هر قدر هم که نمایشی قوی باشد، مخاطب نمی‌تواند مدت طولانی را به تماشای آن بنشیند. این کارگردان تأکید می‌کند: باید قدردان مخاطبی بود که در این شرایط سخت اقتصادی برای بلیت تئاتر هزینه می‌کند تا از تنها هنر زنده شهرش حمایت کند.

خسروی همچنین با اشاره به صحبت‌های برخی کارگردانان که می‌گویند برایشان فقط مهم است که دغدغه شخصی خود را روی صحنه ببرند، تصریح می‌کند: اینکه بگوییم ما فقط دغدغه خودمان را روی صحنه می‌بریم درست نیست. مخاطبی هم که به دیدن یک نمایش می‌آید، حق دارد پاسخ برخی از سؤال هایش را روی صحنه دریافت کند.

در ادامه بخوانید

آثار راه یافته به سی و یکمین جشنواره تئاتر خراسان رضوی معرفی شد

تولیدات نمایشی مشهد چقدر بازتاب شرایط فرهنگی و هویت این شهر هستند؟

نقدی بر تئاتر «پایان پیش‌خدمت» به‌کارگردانی محمد خوش‌خلق | فرم، پررنگ‌تر از محتوا