علی موسی زاده
آخرین مطالب علی موسی زاده
آموزش داستان نویسی | از سنگ و آب و شیاطین دیگر (بخش دوم)
تغییروتحول شخصیت چه‌زمانی باورپذیر است و چه زمانی نه. مثلا، می‌شود قبول کرد که یک شخصیت به تغییری عمیق در شخصیت خودش فکر کند و روز بعد که سر از بالش برمی‌دارد به آدم دیگری تبدیل شده باشد؟
آموزش داستان نویسی | از سنگ و آب و شیاطین دیگر (بخش اول)
در این جهان داستانی، وقایعِ روزمره و پیش‌پاافتاده‌اند که روایت و درونیات و دغدغه‌های شخصیت یا شخصیت‌ها را می‌سازند و اجزای قصه با همین واحد‌های پیکسلی ریز شکل می‌گیرند.
آموزش داستان‌نویسی | شکل مولکول‌های جهان (بخش دوم)
برای وضعیت‌های فراواقعی باید تمهیدی و تله‌ای برای مخاطب چید که رشته ماجرا‌ها را یکسره و متصل دنبال کند، رشته‌ای که هیچ‌کجای امتدادش پاره نشود.
آموزش داستان نویسی | شکل مولکول‌های جهان (بخش اول)
ماجرا ما را مثل غریبه‌ای تازه وارد به دنیای شگفت انگیز خودش می‌کشاند و ما مبهوت و هاج وواج می‌مانیم که اینجا کجاست و خط و ربط این دنیای کج ومعوج را چطور می‌شود پیدا کرد.
آموزش داستان نویسی | وقتی چند خورشید در آسمان باشد، سایه ات را چگونه می جویی؟ (بخش اول)
شاید با خودتان فکر کنید که یک روایت پیچیده چه مزیت‌هایی نسبت به یک روایت ساده می‌تواند داشته باشد. در اینجا، یک مزیت بزرگ وجود دارد و آن هم داشتن پتانسیل بالا برای درهم تنیدگی بیشتر ماجرا‌ها و پیداکردن برگ‌های برنده بیشتر است.
آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام (بخش آخر)
اتمام نوشته‌های نیمه کاره از این جهت اهمیت دارد که تلنبارشدن آن‌ها روی هم ممکن است یک روحیه خاص را در شما تشدید کند.
آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام (بخش سوم)
طرح‌ها و متن‌های نیمه کاره را به همدیگر وصل کنید، این را به آن و آن یکی را به یکی دیگر بدوزید تا از این سرهم بندی به متنی واحد برسید.
آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام (بخش دوم)
اصلا چرا آدم باید سراغ طرح‌ها و نوشته‌های نیمه کاره اش برود و دوباره داغ دلش را تازه کند تا خودش را در کلنجاری طاقت فرسا و تکراری گیر بیندازد؟
آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام
ببینید که چطور تا قبل از اینکه زن حرف بزند وضعیت داستان در حالتی معمولی قرار دارد. شاید کمی بیداری زن در نیمه‌های شب آن هم با این حال کنجکاوی برانگیز باشد، اما این سوال اوست که چرخشی ناگهانی در داستان ایجاد می‌کند و به مخاطب شوک می‌دهد.
آموزش داستان نویسی | گریزگاه اِلف‌ها
حسین سناپور صحنه‌ای را که از آن گریخته به همین حال رها نمی‌کند؛ او دوباره برمی گردد و مخاطب را غافل گیر می‌کند.
آموزش داستان‌نویسی | بت‌های تراشیده از جنس آب
یکی از مهم‌ترین نکاتی که در این نگرش وجود دارد نیفتادن در دام اطلاعات عامیانه و رایج است. این مدل از اطلاعات حاصل میل شدیدی به محدودکردن داده ها، ساده کردن آن‌ها و، درنهایت، ساختن یک کلیشه سفت و سخت از آن هاست.
آموزش داستان نویسی | ادویه‌ای برای غذا‌هایی که نیست
مخاطب دربرابر غافل گیرشدن مقاومت می‌کند. ذهن او ترجیح می‌دهد تمام ماجرا را از همان ابتدا حدس بزند و پیش بینی کند تا احساس شکارشدن به او دست ندهد؛ به تبعیت از اجداد نخستینمان، دوست دارد وقتی لای بوته‌ها چیزی می‌جنبد بداند چیست.
آموزش داستان نویسی | خیالی که نفس می‌کشد (بخش سوم)
پیشنهاد‌های این ستون را می‌توانید به سه بخش کلی تقسیم کنید: توصیه‌هایی که نکته‌های ریز و جزئی را پیشنهاد می‌دهند. توصیه‌هایی که استراتژی‌های کلی تری را بیان می‌کنند. توصیه‌هایی که برای برنامه ریزی مسیر نویسندگی می‌توانند مفید باشند.
آموزش داستان نویسی | خیالی که نفس می‌کشد (بخش دوم)
صحبت از شخصیت و زنده‌بودنِ شخصیت است. باید به این باور برسید که شخصیت و شخصیت‌پردازی یکی از مهم‌ترین ارکان هر روایت است.
آموزش داستان‌نویسی | خیالی که نفس می‌کشد
شاید افسانه‌های زیادی درباره برخورد نویسندگان بزرگ با شخصیت‌های داستانی‌شان شنیده و خوانده باشید؛ چه بسا بسیاری از آن‌ها واقعیت داشته باشند.
آموزش داستان نویسی | سگرمه‌های گرنیکا (بخش دوم)
ادبیات مدرن به مخاطب این مجال و اجازه را می‌دهد که با اتکا به هوش و درایت خودش بتواند درباره اثر هنری دست به قضاوت بزند؛ برهمین‌اساس است که هنر و ادبیات مدرن مخاطب خودش را به تفکر و تفحص دعوت می‌کند.
آموزش داستان‌نویسی | سگرمه‌های گرنیکا (بخش اول)
یکی از مشغله‌های فکری مبتدیان دنیای داستان همین است که حرف و محتوایی را که می‌خواهم مطرح کنم، «چگونه بگویم؟» و همین قضیه نویسنده را به وادی ادبیات و هنر کلاسیک می‌کشاند.
آموزش داستان نویسی | وصله پینه های هیولای فرانکنشتاین
خیلی وقت ها، سرچشمه آثار آن‌ها فقط قدرت تخیلشان نبوده و در بسیاری از مواقع ذهنشان به آبشخور‌های مختلف و متعددی وصل می‌شده تا با الهام و استفاده از آن‌ها بتوانند روایتی یکپارچه و کامل بسازند.
آموزش داستان نویسی | آنجا که قله ها نام ندارند
ما باید با قدرت آگاهی مان دربرابر این جریان ناخودآگاه بایستیم، وگرنه مهارت ادبی ما را به محاق می‌برد و راضی مان می‌کند به
یکی-دوتا ژانگولربازی ریزه میزه و زپرتی.
آموزش داستان‌نویسی | من های دیگر (بخش دوم)
شاید رؤیای جاودانگی، که از آرزو‌های تاریخی ماست، ریشه در همین ویژگی ژن‌های ما دارد که میل به تکثیرشدن و بقای همیشگی دارند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.