علی موسی زاده
آخرین مطالب علی موسی زاده
وقتی سنگ‌ها می‌شکفند
عمه بزرگ آدم سرد و بی حالی بود. نه عاشق شده بود و نه طعم غذایی یا فیلم و سریالی می‌شد پیدا کرد که او را سر ذوق بیاورد.
جهان آدم بزرگ‌ها ترسناک است
قصه شوهر فریده یکهو می‌رسید به جایی که مرد مفلوک خودش را توی حمام آتش می‌زند و یک هفته توی بیمارستان زنده نگهش می‌دارند، اما بیشتر از این زورشان نمی‌رسد و می‌میرد.
یک لولو برای خرمن بچه‌ها
سال ۶۹ شهرک برای مرغ‌ها و خروس‌ها ناامن شد. معلوم بود کار چه کسی است، ولی احدی حرفش را نمی‌زد.
تیونر‌هایی برای آدم‌های ناکوک
اصلا نشستن روی ویلچر برای این آدم از هر مرضی بدتر بود و خلق وخو‌های عجیبی را در او بیدار کرده بود که یکی شان همین وسواس عیب گذاشتن بود.
آنچه در تاریکی جمجمه‌ها آواز می‌خواند
یک تار نازک حساس در سینه همه ما هست که از یک تماس کوچک مرتعش می شود و شاید همین است که صورت آدم ها را در چشم های ما تغییر می دهد.
هم نوایی آدم‌ها و اسب‌ها
پدر فؤاد از آن دست آدم‌هایی بود که روابط خاص خودش را داشت و با کسانی می‌پرید که ظاهر و کار‌هایی داشتند که برای ما جالب و حیرت انگیز بود.
مرثیه‌ای برای منگنه‌های عطا
عطا، همسایه طبقه سوم، روزگاری حسابی با ما ایاغ بود. بعد‌ها کم کم خانه نشین شد و هیچ کس نفهمید این جوان رعنا و خوش قامت که عشق بازیگری است، چرا ناگهان غیب شد.
مثل رام شدن گرگ‌ها
جایی که ترانس‌ها و کابل‌ها مثل کلاف، به هم تنیده می‌شوند و برق مثل جهیدن شاخه نور، بال‌های پرنده را ذوب می‌کند، یک چنین نقطه‌ای جای خیلی بدی است که یک کبوتر گیر بیفتد.
در وصف اخلاط اربعه و غلظت‌های فردی
عناصر طبیعی در همجواری یکدیگر رفتار‌هایی نشان می‌دهند که آدمیزاد هم یحتمل باید همین ریختی باشد.
یک اوشین و یک بی بی بیرون بر لطفا
من چهارپنج ساله بودم که اوشین را شناختم، با او دست دادم و صدای خش دار بی ظرافتش را شنیدم.
حقیقت گوش بریده هالیفیلد
درست در گرماگرم مشت انداختن هایشان بود که ناگهان دیدیم «اوندر هالیفیلد» مثل سپند روی آتش شروع کرد به ورجه وورجه کردن توی رینگ.
سندرم کبوتر
از پشت نرده‌ها زل می‌زدم و دانه دانه اسم هایشان را مثل حرفه ای‌ها می‌گفتم؛ این کله سرخ، آن دم سفید اشعل، کناری سینه سیاه...
قبلی ۵
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.