حسن احمدی فرد
آخرین مطالب حسن احمدی فرد
نگاهی به آیین‌ها و آداب و رسوم خراسان در تابستان‌های قدیم
چله‌تموز برای این مردم (از دوران باستان تا روزگار پس از اسلام و همه دورانی که زندگی در این دیار برپایه کشاورزی و وابسته به آن بوده) یک فصل طلایی و بسیار گرامی به شمار می‌رفته است؛ آن‌چنان که در آن، جشن‌ها (۱)، آیین‌ها و آداب و رسوم مختلفی برگزار می‌کرده‌اند.
بازار پرچم‌های گل دوزی شده مخملی
اطراف حرم امام رضا(ع) پر بود از بازار با همه اقلامی که به کار زائران می‌آمد. در آن میان، اما اقلامی که زیارت را یادآوری کند، بیشتر بود و مشتری‌های بیشتری داشت.
سیدی؛ همسایه خلج
سیدی، در گوشه جنوب شرقی مشهد، قبل از رسیدن به ارتفاعات «چین کلاغ» و «قله معجونی»، نامش را وام دار «سیدمحمود سیدی» است؛ کسی که با حفر چاه عمیق، بیابان‌های شمال شرقی شهر را به زمین‌های کشاورزی بدل کرد.
بهشتی در دل بیابان‌های مهدی آباد
روستای آباد مهدی آباد، حالا محله‌ای حاشیه نشین در حاشیه مشهد است. جایی پرت افتاده که بیابان هایش، جمعه ها، محل مسابقه اسب هاست تا یورغه بتازند و خاک مسیر‌های خاکی اش را سم کوب رفت و آمدهایشان کنند.
جمعه بازار؛ دورهمی آدم‌ها و تنهایی‌ها
جمعه بازار مشهد، سال‌ها پیش از این، در حاشیه مسیری بود که حالا شده است «بولوار مفتح شرقی»؛ مسیری پرت افتاده که آن سال‌ها آسفالت درب وداغونی داشت.
«کیچیری» و نان ازبکی؛ محله «قابلی» و شورنخود
درباره گلشهر مشهد که میلان هایش همیشه خدا بوی کارگری می‌دهد.
علاف‌های ته خیابان
علافی، پیشه پیوسته کشاورزی است. تا همین دهه‌های معاصر هم، همه برزیگران دشت‌های پایین دست و بالادست، کشاورزان آب «نهر خیابان»، هر چه می‌کاشته اند را صاف می‌آورده اند اینجا.
ایستگاه فوتبال و شب گردی
نه فقط سالن ورزشی راه آهن، که خود راه آهن هم، با آن ایستگاه بزرگ تاریخی اش، با آن میدانگاهی خلوت وسیع، شب‌های ماه مبارک، تبدیل می‌شد به زمین فوتبال.
تکه‌ای از خود جنوب
محله عرب‌های مشهد، حالا تکه‌ای از خود جنوب شده و نماینده همه آن شور و حالی که در هوای جنوب است و بخش عمده این مسیر به لطف فلافلی‌ها طی شده است؛ به لطف فروشگاه‌هایی که مجالی برای غذاخوردن‌های ارزان قیمت فراهم کرده اند.
فتح آباد بازار خاطره فروشی
بازار فتح آباد مشهد، همیشه خدا، بوی عید می‌دهد، بوی خانه‌های نونَوار برق افتاده، بوی فرش‌های شسته و پرده‌های اتوکشیده...
در هوای خلسه‌آور جنوب
آدم‌های محله عرب‌های مشهد، شب که می‌شود کرکره مغازه‌هایشان را بالا می‌دهند و تازه آن‌وقت است که محله، جان می‌گیرد.
بام مشهد با بلال و باقالی
«خلج»، خاطره کوهنوردی‌های نسل‌های قبل است. راهی خاکی که از ته محله «سیدی»، صاف می‌رفته تا دل کوه.
امپراتوری نیسان‌ها و جعبه‌های چوبی
میدان بار نوغان مشهد، بیشتر از آنکه میدان بار نوغان باشد، میدان بار دروِی و رَده بود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.