پشت پرده حضور «نام بزرگ» در تیم‌ملی فوتبال
بهروز فرهمند - روزنامه‌نگار
امروز دوشنبه، در فدراسیون فوتبال درباره سرنوشت دراگان اسکوچیچ، تصمیم‌گیری و نتیجه اعلام می‌شود. نتیجه‌ای که باتوجه‌به واکنش‌های اخیر، به‌نظر می‌رسد تصمیم به ادامه همکاری با مرد سربه‌زیر کروات نهایی شود، مگر اینکه کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه باشد و تصمیم‌ها در جایی فراتر از خیابان سئول گرفته شود.
اگر تصمیم ادامه همکاری با اسکوچیچ اعلام رسمی شود، شاید بتوان آن را نقطه پایانی بر یک هفته جهنمی دانست که همه ما با دست خودمان برای تیم‌ملی کشورمان ساختیم و روح و روان بازیکنان و نیمکت را پریشان کردیم.
هفته جنجالی از توئیت یک فعال رسانه ورزشی شروع شدکه ادعا می‌کرد به‌زودی کی‌روش بازمی‌گردد. واکنش‌ها به این توئیت فراتر از انتظار بود؛ جامعه فوتبالی به‌سرعت دوقطبی شد. در این میان، اما کم نبودند آن‌ها که می‌گفتند کنارگذاشتن اسکو «در این بازه زمانی» تصمیمی نادرست با پیامد‌های ویرانگر است. آن‌ها با اشاره به نتایج خوب تیم‌ملی با هدایت اسکوچیچ استدلال می‌کردند برکنارکردن او خلاف اخلاق، قانون و مرام و عرف ورزش است که می‌گوید «به ترکیب تیم موفق نباید دست زد».
موافقان برکنارکردن دراگان، اما به‌دنبال یک «نام بزرگ» هستند تا روی نیمکت ایران در جام‌جهانی بنشیند و خاصه برای دو بازی با انگلیس و آمریکا دست در جیب کند و خرگوش جادویی‌اش را دربیاورد! دو بازی‌ای که درست یا نادرست و بخواهیم یا نخواهیم، ابعاد سیاسی و چه‌بسا حیثیتی یافته است. در این میان، اما برخی منتقدان به نکته‌ای اشاره می‌کنند که درخور تأمل و درنگ است. آن‌ها می‌گویند دنبال‌کنندگان «نام بزرگ» فقط درپی پوشاندن کم‌کاری‌ها و کاستی‌ها و ضعف‌های مدیریتی خودشان در چرخه تدارکات و آماده‌کردن تیم‌ملی هستند.
به بیان ساده‌تر، وقتی فدراسیون فوتبال نمی‌تواند خواسته‌های فنی سرمربی را اجابت کند تا مانند برخی رقیبان آسیایی دیگر که در جام‌جهانی حاضر هستند، تیم ایران هم با تیم‌های گردن‌کلفت و باکیفیت دنیا بازی کند و «میدان‌دیده» شود، آنگاه تنها «راه چاره» را در این می‌بینند که به‌دنبال «نام بزرگ» بروند تا اگر تیم ایران دست‌کم یکی از آن دو بازی به‌اصطلاح حیثیتی را ببرد، آن را دستاورد مدیریتی و نتیجه تدبیر خودشان بدانند که درپی تقویت نیمکت تیم ممکن شده است.
اما اگر هم نتیجه دل‌خواه ممکن نشد یک «نام بزرگ» هست که همه کاسه‌وکوزه‌ها را سر او بشکنند». «نام بزرگ» نیز ککش هم نمی‌گزد، زیرا او را دلار و یورو عشق است که پیشاپیش، بخش قابل توجهش تقدیم شده است. صرف نظر از اینکه چنین تحلیلی چقدر درست است، از یک نکته نمی‌توان غفلت کرد؛ اینکه هیچ مربی حرفه‌ای و سرشناسی در دنیا پیدا نمی‌شود که بخواهد یا بتواند پیروزی را تضمین بدهد.
اگر شما یک «نام بزرگ» را یافتید که بتواند پیروزی بر یک حریف خاص را تضمین کند و ماه‌ها پیش از بازی، وعده بردن را بدهد، شک نکنید که شما نه با یک مربی بزرگ فوتبال، بلکه با یک «شیاد هفت‌خط» چای یا قهوه نوشیده‌اید!
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
