رمان «کوه مرگی» نوشته حسین عباس‌زاده رونمایی شد
مراسم رونمایی رمان «کوه مرگی» چهارشنبه ۲۲تیر۱۴۰۱ با حضور دوستداران قلم و نویسندگان مشهدی در کتاب‌فروشی نشر چشمه دلشدگان برگزار شد.
نعیمه ترکمن‌نیا|شهرآرانیوز؛ در ابتدای مراسم حسین عباس‌زاده از حضور پرشور و پرمهر دوستان داستانی‌اش در مشهد تشکر کرد و پس از آن از نحوه شکل‌گیری و ایده «کوه مرگی» گفت. از مواجهه خودش با فرد عراقی در یکی از هتل‌های مشهد و اینکه چگونه شد یک مواجهه اتفاقی با تخیل و ماجرا و عناصر داستانی به رمانی به‌نام «کوه مرگی» تبدیل شد.
پس از وی نویسندگان مشهدی نظرهای خود را راجع به کتاب بیان کردند.
هادی تقی‌زاده، نویسنده کتاب «الفبای لازاروس»، ابتدا قسمتی از ماجرا و طرح رمان را تعریف کرد و پس از آن به ادبیات جنگ در دنیا پرداخت و گفت: ما در ادبیات جنگ با امر متعالی روبه‌رو هستیم. این امر متعالی باعث خلق ادبیاتی می‌شود که وابسته به سه چیز است؛ سرزمین، هیجان و ایدئولوژی. این سه پارامتر در ادبیات جنگ وجود دارد و همه‌شان حول امر متعالی جمع می‌شوند و باعث ایجاد مقیاس ارزش‌گذاری می‌شود. «کوه مرگی» یک داستان بلند است که در حوزه ادبیات جنگ نوشته شده است و جذابیت‌های خودش را دارد. کتاب دارای نثر ساده با جملات کنشی و کوتاه است که باعث روانی و خوش‌خوانی اثر شده است و جذابیت‌های خودش را دارد.
حسین لعل‌بذری، نویسنده کتاب «افتاده بودیم در گردنۀ حیران»، پس از تبریک به نویسنده «کوه مرگی»، مراسم رونمایی با حضور خوب و پرشور علاقه‌مندان را اتفاقی خوب دانست. پس از آن به کتاب پرداخت: ما در پیشانی کتاب تقدیم به صلح را می‌خوانیم و متوجه می‌شویم که ما با یک مفهوم انسانی روبه‌رو هستیم؛ یک مواجهه انسانی. مواجهه‌ای که به‌واسطه جنگ به وجود آمده است و ما از طریق آن به واقعه‌ای وارد می‌شویم. کتاب از دو زاویه مختلف زمانی روایت شده است؛ زمان گذشته دور و زمان اکنون. مواجهه‌ای که در گذشته دور اتفاق افتاده و دست روزگار پس از سال‌ها دو نفر را دوباره در زمان اکنون روبه‌روی هم قرار داده است و این دو مواجهه پیکره اصلی «کوه مرگی» را تشکیل می‌دهد. من ایده خلاقانه کتاب «کوه مرگی» را پسندیدم و از همان شروع کتاب شما به‌عنوان خواننده وارد ماجرای هیجان‌انگیزی می‌شوید که دوست دارید باقی ماجرا را بدانید. این اثر با نگاه انسانی که به جنگ دارد، خودش را از سایر کتاب‌هایی که در حوزه جنگ نوشته شده است، جدا می‌کند و از نظر ایده خوب است و پرداخت داستانی برای نویسنده‌اش، حسین عباس‌زاده، گامی روبه‌جلو محسوب می‌شود و جای بسی تبریک و خوش‌حالی دارد.
سروش مظفرمقدم، نویسنده کتاب «باد مرگ»، نیز گفت: من بخش عمده‌ای از رمان را موفق شدم بخوانم و کتاب را هم خیلی پسندیدم. در کار آقای عباس‌زاده یک دغدغه‌ای را دیدم در قالب یک درام داستانی بلند که مایه‌های پلیسی و کارآگاهی هم پیدا کرده است. من هم از ایده «کوه مرگی» خوشم آمد. شخصیت اصلی با خودش درگیری اگزیست پیدا می‌کند که مسئله‌ای انسانی است که باعث جذابیت کتاب شده است. این اثر پایانه بازی دارد و نویسنده سعی کرده است بیشتر روی شخصیت‌های داستانش متمرکز باشد و موفق هم بوده است. پرداخت داستان را هم دوست داشتم. آن فلاش‌بک‌ها و رفت‌وآمد‌ها باعث جذابیت اثر شده بود که خواننده می‌توانست حداکثر در دو نفس یا دو نشست کتاب را بخواند. نکته آخر اینکه آقای عباس‌زاده با منطق رمان آشناست و توانسته رمان کوتاه یا داستان بلند بنویسد؛ اثری استاندارد که آن را خواندنی کرده است. درنهایت می‌توانم بگویم که کتاب «کوه مرگی» را قابل توجه دریافتم و اعتقاد دارم آقای عباس‌زاده با نوشتن و خواندن بسیار، تربیت شاگردان و برگزاری مراسم‌های داستانی، دین بزرگی به گردن ما مشهدی‌ها دارند.
مسیح عطایی، از نویسندگان مشهدی، صحبتش را درباره «کوه مرگی» این‌طور آغاز کرد: دو روز پیش این کتاب به دستم رسید و در همین دو روز هم خواندمش. صفحات اول این کتاب چنان کشش عجیبی داشت که مرا وادار می‌کرد بخوانمش. شخصیت آقای دکتر در ذهن من جا باز کرد و من کنجکاو شدم که این شخصیت را بشناسم و دنبال ماجرا‌های این کتاب تا صفحه آخر بروم. همین مورد باعث می‌شود که این داستان در ذهن خواننده تا سال‌ها بماند و اگر جایی شنید «کوه مرگی»، سریع این داستان یادش خواهد آمد. هر کسی که این کتاب را بخواند، هم آقای دکتر را به یاد خواهد داشت و هم تک تیرانداز عراقی را.
عطایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به جامعه‌شناسی جنگ پرداخت: جنگ پدیده اجتماعی گریزناپذیر است، نمونه‌اش جنگ اوکراین. من به‌شخصه فکر نمی‌کردم که دیگر در طول عمرم با جنگ مواجه شوم، اما دیدم که جنگ از من دور نیست و به‌سرعت هم می‌تواند اتفاق بیفتد. ما جنگ را همیشه داریم و به همین دلیل باید نسبت به آن آگاه باشیم. جنگ یک بعد تاریخی دارد و ناگزیریم بپذیریم که جنگ تاریخ‌ساز است و برای انسان‌ها نیز دنیای متفاوتی خلق می‌کند. در کتاب «کوه مرگی» هم ما با انسانی روبه‌رو هستیم که جنگ برای او دنیایی متفاوت را رقم زده است و حتی بعد از پایان‌یافتن جنگ برای او جنگ هنوز تمام نشده است. همین خلق شخصیت آقای دکتر و دنیای متفاوتش باعث ماندگاری در ذهن خواننده شده است. نکته مثبت دیگری که در «کوه مرگی» اتفاق افتاده است، پرداخت هویت مشهد و پرداخت هویت حرم به دور از شعار بوده است. حس به حرم مانند حس به خانه پدری، آوردن کوهسنگی، خیابان‌های مشهد و این باعث شده بود که مشهد همراه با این مکان‌ها و فضا‌ها وارد ادبیات داستانی ما بشود.
مهناز رضایی، نویسنده و منتقد ادبیات داستانی، یادداشتی را در جهت معرفی رمان «کوه مرگی» خواند: داستان «کوه مرگی» دو روایت را پیش می‌برد؛ شرحی از گذشته دور و شرحی از گذشته نزدیک‌تر؛ شروع و پایان یک ماجرا. وضعیت اولیه رویارویی دو نفر که در صف دشمن روبه‌روی هم هستند؛ برای کشتن و کشته‌شدن. کتاب پر است از اشارات غیرمستقیم که در بسیاری از آثار حوزه جنگ این در نظر گرفته نشده است. دیدن زوایایی از واقعیات جنگ این اثر را به نگاه منصفانه نزدیک کرده است. روح نجیب سرباز ایرانی در تمام طول داستان جاری است. نگاه نجیبانه‌ای که چاقوی انتقام را رها می‌کند و به احیا و نجات بشر هدایت می‌کند. اینجاست که سرباز ایرانی شایستگی‌های خود را همچون یک قهرمان راستین به نمایش می‌گذارد. این کتاب علی‌رغم دستاویز قراردادن جنگ، داستان انسانی را به نمایش می‌گذارد؛ رسیدن به نگاهی مصلحانه علی‌رغم خشونت جهان. آیا ادبیات به‌دنبال چیزی بیش از این است که بشر را به بازنگری در شیوه‌های زیست خود متوجه سازد؟ ادبیات می‌کوشد ما را به آدمیت خود توجه دهد و مجال تفکر دهد. نگاه حسین عباس‌زاده به جهان و مقولاتش انسانی و نجیبانه است. سرباز ایرانی خود اوست که در بندبند کتاب راه می‌رود و می‌کوشد پاسخی برای اندوه خودش و گله‌مندی‌اش پیدا کند. نکته دیگر تسلط نویسنده به عناصر داستانی است و ازاین‌رو، داستانی خلق شده است که بدون گردن‌کشی و ادعایی راهش را می‌شناسد و دیگر اینکه این اثر به‌زیبایی نام‌گذاری شده است. «کوه مرگی» نه‌تنها با بستر رویداد‌ها ارتباط برقرار می‌کند، بلکه ذهن را به معانی ضمنی بسیاری ارجاع می‌دهد. عنصر کوه ابتدا و انتهای داستان را به هم متصل می‌کند و از سویی، به نوعی پرت‌شدن از بلندی توجه می‌دهد.
فصل‌های کتاب درست طراحی شده‌اند؛ آغاز فصل اول همراه است با پرتاب‌شدگی در ماجرا. داستان فرصت نمی‌دهد خواننده دست و پای خود را جمع کند. این یک شروع خوب و غافل‌گیرانه است. در فصل‌ها نوعی پیوستگی و اتصال وجود دارد. ارتباط و پیوستگی و مشابهت که کشف را به‌همراه دارد و زیبایی روایت، نرمی انتقال و رفت و شد بین دو زمان را سبب می‌شود.
سپس مهناز رضایی، نویسنده رمان «سرخی بعد از سحرگه»، نمونه‌هایی از این ارتباط و پیوستگی فصل‌ها را از کتاب «کوه مرگی» برای حضار خواند و در پایان برای حسین عباس‌زاده آرزوی موفقیت روزافزون کرد.
فرزانه باباجانی، از نویسندگان جوان مشهدی، پشت تریبون قرار گرفت: داستان‌نویسی برای من با کلاس‌های استاد حسین عباس‌زاده شروع شد و بعد هم وارد انجمن روایت شدم. برای هر علاقه‌مند به داستانی بعد از گذراندن کلاس‌های آموزشی خیلی اهمیت دارد که عضو یک فضای داستانی شود که همچنان داستان بنویسد، داستان بخواند، یاد بگیرد و درباره‌اش حرف بزند. علاوه بر اینکه دوستان خوب داستانی هم پیدا می‌کند. ما در انجمن روایت یک خانواده داستانی هستیم که از غم همدیگر غمگین و از شادی هم شاد می‌شویم. یکی از شادی‌های ما جشنواره ادبی روایت و مراسم رونمایی کتاب استادمان است، اما حرف‌زدن از کتاب استادی که واو به واو داستان‌نویسی را از ایشان یاد گرفته‌ایم و این‌قدر همراه هستند که پابه‌پا جلو می‌آیند تا آن جوان پا بگیرد، مقداری سخت است. اما کتاب «کوه مرگی» رمانی است که هوشمندانه نوشته شده است. این اولین جمله‌ای بود که وقتی به سطر‌های پایانی کتاب رسیدم، در ذهنم شکل گرفت. همه آنچه که در کلاس‌های آموزشی و جلسات داستانی اعم از شخصیت‌پردازی، فضاسازی، تعلیق، کشش و مهم‌ترین اصل داستان‌نویسی یعنی تأثیرگذاری را یاد گرفته بودم، در این کتاب دیدم. شخصیت‌پردازی کتاب به‌گونه‌ای است که شما را با خودش همراه می‌کند. تمام احساساتی که شخصیت دارد، مانند ترس، غم و حتی آرامشی را که در پایان کتاب وجود دارد، شما هم احساس می‌کنید. فضای داستان در شهر مشهد اتفاق می‌افتد، اگرچه تصاویر کتاب بسیار سالم و گویاست، اما با نام‌بردن این مکان‌ها برای ما مشهدی‌ها تصویر کامل‌تری در ذهنمان نقش می‌گیرد و بیشتر خودمان را در آن موقعیت حس می‌کنیم. رمان «کوه مرگی» کتابی است که اگر زمان کافی داشته باشید، این کشش را در شما ایجاد می‌کند که تا سطر پایانی کتاب آن را زمین نگذارید. درباره کتاب خیلی می‌شود صحبت کرد و می‌توان به نکات زیادی اشاره کرد، اما هم وقت اجازه نمی‌دهد و هم از حوصله جمع خارج است. جدا از همه موارد گفته‌شده، شاید فقط تقدیم اول کتاب صحه بگذارد بر باارزش‌بودن این کتاب. این کتاب همان‌طور که می‌دانید به صلح تقدیم شده است. به زعم من و به زعم همه شما عزیزان جهان امروز را صلح و عشق نجات خواهد داد.
در پایان حسین عباس‌زاده، نویسنده اثر، پس از تشکر از حضور گرم اهالی قلم، درباره اهمیت ادبیات جنگ در سرتاسر دنیا گفت و تأکید کرد کشورمان ایران نیز از این موضوع مستثنا نیست و با وجود جنگ تحمیلی هشت‌ساله باید جایگاه ویژه‌تری برای این ژانر قائل باشد.
رمان «کوه مرگی» را انتشارات سوره مهر با تیراژ ۱۲۵۰ جلد روانه بازار کرده است.
بیشتر بخوانید:
ادبیات دفاع مقدس| گفتگو با مجید قیصری درباره مجموعه داستان «ساحل تهران»
ادبیات دفاع مقدس|گفتگو با محبوبه حاجیان نژاد، نویسنده رمان یاماها
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
