نگاهی به سینماها و سینماداری در ایام محرم و صفر

«ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالفیم. سینما یکی از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد.» این جمله ای راهبردی از حضرت امام خمینی(ره) است که می توان گفت در ابرسازه «سینما و سینماداری» کشور کمتر غنی سازی شده و همچنان دست نخورده باقی مانده است.

در ادامه به نظرم این سوال را نیز می توان طرح کرد که: آیا محرم و صفر برای سینماها و سینماداری ما فرصت است یا تهدید؟

دیگر کسی شک ندارد که سینما به عنوان یک ابزار و بلکه موضوع، فرهنگ ساز است و به منظور انتقال ارزش های یک جامعه، برای دغدغه مندان و رهبران جامعه، مدیومی قابل اعتناست.موضوع محرم و امام حسین(ع) مرا بر آن داشت که یک جست وجوی ساده در فضای مجازی درباره میزان فروش فیلم های سینمایی در سال های گذشته کنم. به دلایل مختلف ازجمله نبود فیلم های متناسب با این ایام، نداشتن طرح و برنامه مشخص توسط سینما و سینماداران، اقتصادی نبودن و منفی بودن تراز مالی در این دو ماه و در یک کلام، منفعل بودن سینماهای ما دربرابر ظرفیت های فوق العاده محرم و صفر(با حفظ همان لوازم حرفه ای گری و برساخت های اجتماعی و مردمی و هم البته اقتصادی) می توان گفت عملا سینماها در این مدت تعطیل بوده است. به نظر می رسد تاجایی که محرم و صفر و این فرهنگ عظیم و مکتب حسینی توانسته است، در سایر عرصه های اجتماعی و سیاسی و بین المللی و... مسیر خود را باز کرده است، اما در حوزه سینما نتوانسته ایم از این چشمه حسینی به نحو شایسته فرصت یابی کنیم.

در این زمینه چند پیشنهاد، بررسی شدنی است:اول اینکه ماشین های فرآوری و غنی سازی ما(استادان و نخبگان و فعالان هنر و رسانه و سینما، نهادها و سازمان های رسمی و متولیان سینمایی کشور، بخش خصوصی، سینماگران، سینماداران، تهیه کنندگان و...) خوب عمل نکرده اند یا خوش بینانه اینکه این ظرفیت ها در اشتراک گذاری با ابرموضوع امام حسین(ع) به یکدیگر متصل نشده اند. خوب است که این بزرگواران همراه با فعالان و دغدغه مندان هنری و رسانه ای، جلسات گفت وگویی را بنا نهند و از زوایای مختلف به این قضیه به مثابه یک حرکت بزرگ و مبتنی بر نگاه و بینش عمیق امام و رهبری بپردازند. معتقدم حتما می توان به مجموعه ای از سُبُل و خدمات متقابل سه ظرفیت عظیم ماه محرم و صفر(ماه رمضان و...)، ضلع مردم(تشنگان حقیقت) و ضلع سینما و سینماداری رسید.

دوم اینکه پرواضح است ظرفیت سینما(به معنای عام آن و نه فقط فیلم سینمایی) فرصتی است ویژه و منحصر به فرد برای انتقال پیام حماسه حسینی.اگر حتی با رویکرد اقتصادی هم به این گزاره و ظرفیت نگاه شود(که البته اشکالی هم وارد نیست که اقتضای کار حرفه ای هم این است) با کمال تاسف کار شایسته و قابل ذکری انجام نشده است.سوم: دو ماه(محرم و صفر) یعنی دقیقا یک بسته اکرانی کامل و بدون هم پوشانی با اکران سایر آثار سینمایی، برای نمایش فیلم های متناسب با مکتب حسینی؛ یعنی آی سینماگران! این فرصت هرساله می آید و می رود و درحال هدررفت است. بیایید برای این ظرفیت عالی(مخاطب تشنه، اقیانوسی از مضامین فوق العاده و عجیب و پر از سوژه و محتوا و داستان دراماتیک، زیرساخت های آماده اکران، فضای حسی و معنوی و رسانه ای آماده کشور و...) فکری کنید و تولیدی رقم زنید.چهارم: این دو ماه فرصتی است برای بازآفرینی و همنشینی عاشقان حسینی، این بار در زیر خیمه سینما درکنار دیگر تکیه ها و حسینیه ها و خیمه ها که هرکدام کارکرد و هویت و مخاطب خودشان را دارند.(مدیوم و اتمسفر سینما جایگاه و مزیت نسبی خودش را دارد و باید احیا شود.)پنجم: اینکه با داشتن نگاه جهانی، تاریخی و روزآمد و بدون تنگ نظری می توان ادعا کرد که آثار تصویری(فیلم های داستانی بلند و کوتاه، مستند، نماهنگ و پویانمایی) خوب و قابل ارائه ای وجود دارد که حتی چندباره دیدن آن ها، این بار در سینما و در ماه محرم(به صورت خانوادگی، گروهی، فردی و...) ارزشمند است و تجربه ای متفاوت برای مخاطبان به شرط خلاقیت و شجاعت و تلاش.

بدیهی است این ها که برشمردیم، نافی داشتن پیوست اقتصادی و حرفه ای بودن سینما نیست، بلکه به زعم این جانب، تقویت کننده زنجیره ارزش سینمای انقلاب اسلامی است؛ البته بشرطهاوشروطها.