تورم چگونه فرهنگ و ایمان ما را نابود می‌کند؟

تورم را معمولا مسئله‌ای اقتصادی می‌دانیم، حال آنکه تأثیرات تورم فراتر از سفره و معیشت است. تورم اخلاق فردی و اجتماعی ما را دگرگون و ایمان ما به خداوند و مقدسات را تضعیف می‌کند. تورم در درازمدت بدعت‌های ناگواری در فرهنگ و زیست ما دارد. چگونه؟

حریص می‌شویم! تورم باعث افزایش قیمت‌ها در زمان‌های کوتاه می‌شود و ما از ترس کمبود و گرانی، بیش از حد نیاز می‌خریم و انبار می‌کنیم. حرص ما در خرید و انبارکردن به افزایش دوباره قیمت‌ها منجر می‌شود و یک دور افزایشی در حرص و گرانی ایجاد می‌کند.

قرض نمی‌دهیم! قرآن کریم قرض دادن به مؤمنان و نیازمندان را معامله انسان با خدا معرفی می‌کند و اجری وافر برای آن در نظر گرفته است. قرض دهنده از سودآوری پول خودش می‌گذرد و برکت آن را از خدا طلب می‌کند، اما تورم باعث می‌شود این سنت حسنه در میان مؤمنان کم رنگ شود، زیرا ارزش پول با مرور زمان کم می‌شود و قرض دهنده «در ظاهر» سود که نمی‌کند هیچ، ضرر هم می‌کند.

تجمل گرا می‌شویم! ژاپن بهترین لوازم خانگی دنیا را تولید می‌کند، اما فرهنگی در مردمش وجود دارد که وسایل خانه را تا آخرین لحظه استفاده می‌کنند و تعویض نمی‌کنند. عده‌ای این فرهنگ را از ساده زیستی ژاپنی‌ها می‌دانند. درست است. اما تابه حال به تأثیر نبود تورم در ژاپن در ایجاد این فرهنگ فکر کرده ایم؟ تورم رک و صریح به ما می‌گوید: ساده زیستی و رفاه را فراموش کن. الان نخری، فردا باید گران‌تر بخری! و این آغاز تجمل گرایی و مصرف گرایی است.

تن پرور می‌شویم! اصلی‌ترین ضربه تورم به ارزش کار است. تورم باعث می‌شود دارایی‌های سرمایه‌ای به منبع درآمد افراد تبدیل شود. در اقتصاد تورمی تولیدکردن سود دلالی را ندارد. در نتیجه کار بی ارزش می‌شود و مردم به سود‌های بادآورده خرید و فروش رو می‌آورند.

بی تفاوت می‌شویم! تورم مالکان ملک و خودرو و سکه و... را ثروتمندتر و فقرا را فقیرتر می‌کند. وقتی فقرا زیاد شوند، به دیدن فقیر عادت می‌کنیم.

در اقتصاد متورم، گرفتن وام بانکی سودده است، چون در درازمدت مبلغ اقساط ناچیز می‌شود. وام گیرندگان در خیلی از مواقع و به دلیل بی اطلاعی از احکام شرعی، درگیر ربا و جنگ با خدا می‌شوند!

از اکنون زندگی لذت نمی‌بریم! تورم، ثبات و اطمینان را از ما می‌گیرد. این پیش بینی ناپذیری باعث می‌شود نگران فردا باشیم و از امروزمان لذت نبریم.

دین گریز می‌شویم! تورم ما را از برکت، معامله با خدا، ساده زیستی، تلاشگری و... دور می‌کند و به سمت حرص، تجمل گرایی، بی تفاوتی به نیازمندان و عدالت و همچنین تن پروری می‌برد.

تورم ما را بی دین می‌کند! از نظر برخی کارشناسان، عمده‌ترین دلیل تورم مزمن در ایران، خلق پول ناشی از استقراض دولت و بانک‌های خصوصی از بانک مرکزی است. اگر این استدلال را بپذیریم، شاید فوریت دارترین «سیاست فرهنگی» برای کشور، کنترل بانک‌ها و اصلاح نظام پولی و بانکی باشد.