رزمایش مشترک مهم ایران، روسیه، چین

رزمایش مشترک ایران، چین و روسیه اتفاق مهمی است که باید به آن توجه ویژه کرد.
بنای سیاست خارجی ایران از دوران پیش از انقلاب گرایش به غرب بود. بر این اساس با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران که خط مقدم بلوک غربی در مقابل اتحاد جماهیر شوروی قرار داشت، سیاست خارجی کشور و اصل راهبردی نظام پادشاهی متکی به آمریکا و انگلیس و با محوریت این ۲ کشور بود.
بعد انقلاب، اما همه‌چیز دگرگون و شعار اصلی انقلاب اسلامی «نه شرقی و نه غربی» شد، ولی به دلیل ماهیت انقلاب ضدامپریالیستی گرایش‌های چپ و نزدیک شدن به اقمار اتحاد جماهیر شوروی اجتناب‌ناپذیر بود. نمونه بارز آن ملحق شدن ایران به عضویت در کشور‌های غیرمتعهد بود.
با همه این احوالات و باوجود آنکه شعار محوری در سیاست خارجی «مرگ بر آمریکا» بود و حتی سفارت آن کشور در ایران برای مدت طولانی اشغال شد، همچنان جوهر سیاست ایران نگاه به غرب داشت. یکی به دلیل ساخت و بافت فرهنگی و هویتی وزارت خارجه و جامعه و دیگری به دلیل کیفیت در تبادلات اقتصادی و رفت‌وآمد فراوان و علاقه تجار ایرانی به غرب و البته به دلیل قدرت انکارناپذیر غرب، در عمل نگاه سیاست خارجی از غرب برنگشت.
دولت‌های اول و دوم آقای روحانی بهای فراوانی به سیاست خارجی دادند. خود روحانی نیز بیش از هرچیز دیپلمات بود. کشور هم رئیس دیپلماسی قدرتمندی داشت. مسئله انرژی هسته‌ای هم پرونده اصلی بود که وقت اصلی هشت‌ساله دولت را به خود اختصاص داد و برجام هم حاصل آن است.
برجام واقعا اتفاق مهمی بود. شاید به همین دلیل که فهمیدند برجام بیش از اندازه در ایران مهم شده است، از اذیت کردن ایران به‌وسیله نقطه فشار برجام بهره می‌بردند.
آمدن رئیس‌جمهور بی‌منطق و کم‌سابقه‌ای در آمریکا در اوج قوت‌گیری و بهره‌دهی برجام همه بافته‌های دولت روحانی را در هم ریخت و تحریم‌های حداکثری شکل گرفت. همه دنیا یا برای مخالفت با ایران یا برای خوش‌رقصی با آمریکا بازار ایران را بستند. اروپا اینستکس را مثل شکلاتی بی‌مزه که شیرینی‌هایش را هم لیس زده بود، بدون اینکه پول نفت را در آن قرار دهد، پیشنهاد کرد و همان را هم اجرا نکرد.‌
می‌شد صدای قهقهه ترامپ را پس از اعمال فشار حداکثری شنید. در این میان، اما مانور مشترک ایران، روسیه و چین بسیار مهم است. چرا که این کشور‌ها تقریبا قدرتی برابر با بقیه دنیا دارند.
همیشه شرقی‌ها به‌خصوص چینی‌ها از سیاست خارجی ایران گلایه داشتند که فقط نگاهش به غرب است. این اتفاق نشان داد که نه‌تن‌ها ما، بلکه آن‌ها هم فهمیده‌اند ایران در این نقطه مهم جهان نباید تنهایی در برابر آمریکا قرار گیرد.
من در سیاست خارجی به ایثار اعتقاد ندارم. در دیپلماسی فقط باید به منافع کشور‌ها توجه شود، با همین نگاه معتقدم این رزمایش مشترک خیلی بیش از اینکه به نفع روسیه و چین باشد، به نفع ایران است. همکاری با قدرت‌های بزرگ شرقی در غیاب و تحریم غربی‌ها قدرت‌نمایی است و باید از آن تجلیل کرد.