احسان حدادی: دلم برای اسکوچیچ سوخت
روایت یک نیم‌روز در کنار احسان حدادی، قهرمان المپیکی دوومیدانی ایران که این روز‌ها در مشهد اردو زده است.
مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ حالا موهایش آن‌قدر بلند شده است که سراغ آرایشگر معروف مشهدی را می‌گیرد. او بعد از یک دوره سخت و پر از ناکامی، دوباره عزمش را جزم کرده است تا به افتخاری تازه برسد. نابغه دوومیدانی ایران که درست ۱۰ سال پیش در جولای ۲۰۱۲ مشهد را به مقصد المپیک لندن ترک کرد، چندی بعد تنهامدال تاریخ دوومیدانی ایران در این رقابت‌ها را در رشته پرتاب دیسک به‌دست آورد تا مرد نقره‌ای برای جامعه دوومیدانی طلایی‌ترین ورزشکار تاریخ باشد. احسان حدادی حالا دوباره به مشهد آمده و اردوی آماده‌سازی‌اش را در شهر امام مهربانی‌ها دنبال می‌کند.
حدادی شاید برای آخرین رقابت حرفهای دوران ورزشی‌اش خیزی بزرگ برداشته است. او که ۳۸ ساله است، می‌خواهد در بازی‌های آسیایی هانگژو چین که در سال ۲۰۲۳ برگزار می‌شود، پنجمین طلایش را به‌دست بیاورد و جاودانه شود. حدادی دیروز دو ساعت و پنجاه دقیقه در مجموعه ورزشی امام‌رضا (ع) تمرین کرد و در حاشیه این تمرین، حرفهای جالبی برای گفتن داشت؛ از قصه تأسفش برای سرمربی سابق تیم‌ملی تا وعده‌اش برای کسب پنجمین طلای آسیایی.
تمرین‌های پرفشار برای بازگشت بزرگ
در ته‌ریش‌هایش می‌توان مو‌هایی را دید که از پس بیست سال ورزش حرفهای در آسیاب سفید نشده است! بلکه از تحمل مشقت و سختی‌هایی است که در این مسیر سپری کرده است. احسان حدادی زودتر از مربی همراهش از ساعت ۱۰ به زمین شماره ۲ ورزشگاه امام‌رضا (ع) آمده است و ابزار و وسایل تمرینش را مهیا می‌کند. کوه انگیزه دوران سخت و پرفشار تمرینات ابتدایی را سپری می‌کند و به‌گفته خودش هنوز کار تمرینات پرتاب را آغاز نکرده است. صبح‌ها هوازی کار می‌کند و عصر‌ها در سالن، بدن‌سازی می‌کند؛ تمریناتی که همه‌اش برای بازگشت به فرم ایدئالی است که از او سراغ داریم؛ فرمی که تنها مدال تاریخ دوومیدانی ایران در المپیک را برای ایران به ارمغان آورد.
مشهد؛ شهر دوست‌داشتنی حدادی
قهرمان المپیکی دوومیدانی ایران تا فرصتی پیدا می‌کند، برای تمرین به مشهد می‌آید. این را از همان ۱۰ سال پیش می‌توان فهمید که پیش از المپیک اردویی در مشهد زد و نشان داد ارادتی ویژه به این شهر و امام مهربانی‌هایش دارد. حدادی در حاشیه تمرینش می‌گوید: «مشهد را دوست دارم. اینجا برخورد مردم با همه‌جا فرق می‌کند. به مشهد که می‌آیم، همه مرا می‌شناسند و برخوردی گرم دارند. نمی‌دانم دلیلش چیست. آیا مشهدی‌ها با همه ورزشکاران این‌طورند یا مرا خوب می‌شناسند؟!»
حدادی رو به دوست مشهدی‌اش که کنار زمین نشسته است، می‌کند و می‌گوید: «شما مشهدی‌ها هم همین‌طور هستید؟» از حس عجیبی می‌گوید که در حرم امام‌رضا (ع) به او دست داده است. می‌گوید هر شب نیم‌ساعتی به صحن گوهرشاد حرم‌مطهر امام هشتم می‌رود و فقط می‌نشیند! او از این نشستن انرژی می‌گیرد. انرژی‌ای که موتور محرکی برای تلاش و تمرین‌های اوست.
فوتبال، اسکوچیچ و بقیه قضایا
حدادی یک توپ فوتبال هم در میان وسایلش دارد. بعد از هر دور تمرین سخت هوازی، نفسی چاق می‌کند و توپ فوتبال را برمی‌دارد تا روپایی بزند. عکاس به‌سمتش می‌رود تا این صحنه را ثبت کند که حدادی با خنده می‌گوید: «هرجا توپ می‌آید، سروکله عکاسان و خبرنگاران پیدا می‌شود.» وقتی با او از وضعیت فوتبال و تیم‌ملی می‌گوییم، گویی سر حرف باز شده باشد، می‌گوید: «دلم برای اسکوچیچ می‌سوزد. رفتار بدی با او کردند. به‌هرحال زحمت کشیده بود و اینکه به آن شکل از کار برکنارش کردند، خیلی زشت بود.» او اضافه می‌کند: «خدا کند آه اسکوچیچ دامانمان را در جام‌جهانی نگیرد!»
خاطره آبگوشت مشهدی کف تارتان شیک
دارنده مدال نقره رقابت‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن می‌گوید غذا‌های مشهد خیلی باکیفیت هستند. او که خوش‌مشربانه تمرین می‌کند، می‌گوید دیروز آبگوشت درجه‌یکی در یکی از رستوران‌های مشهور مشهد زدند که هنوز چربی‌اش را هضم نکرده است! حدادی بعد از تمرین در زمین شماره ۲، به زمین اصلی می‌رود و در کنار پیست تارتان ورزشگاه شیک، حسرت نگاهمان به مستطیل سبزی را که بی‌استفاده مانده است، رصد می‌کند و می‌گوید: «باور کنید در این زمین باید سالی دست‌کم دو مسابقه بین‌المللی دوومیدانی برگزار شود.
حیف است. این امکانات بی‌نظیر است.» حدادی علامت سؤال ما را هم تأیید می‌کند و جای دیگری از حرف‌هایش می‌گوید: «واقعا چرا انتخابات هیئت دوومیدانی خراسان‌رضوی را برگزار نمی‌کنند؟» سؤالی که جامعه ورزش خراسان هم نزدیک به دو سال است دارند، اما کسی پاسخ مشخصی به آن نمی‌دهد!
هانگژو؛ آخرین حضور حرفهای حدادی؟!
احسان حدادی بعد از تمرین در کنار تارتان ورزشگاه شیک به سؤالات شهرآراورزشی این‌چنین پاسخ می‌دهد: «سال آینده بازی‌های آسیایی برگزار می‌شود و بنده پنجمین‌بار است که در این بازی‌ها می‌خواهم شرکت کنم و در چهار دوره قبل چهار مدال طلا به‌دست آورده‌ام و به‌دنبال کسب پنجمین مدال طلا هستم تا به پرافتخارترین ورزشکار تاریخ ایران در بازی‌های آسیایی تبدیل شوم. همه هدف و انگیزه‌ام این است که در آخرین حضورم در بازی‌های آسیایی بهترین اتفاق را رقم بزنم و به آرزویم که کسب پنج مدال طلا در بازی‌های آسیایی است، برسم.
البته همیشه آرزو‌های بزرگ‌تری داشتم، اما متأسفانه آسیب‌دیدگی اجازه نداد در المپیک بتوانم دوباره مدال کسب کنم. بعد از بازی‌های آسیایی ان‌شاءا... درباره آینده ورزشی‌ام تصمیم خواهم گرفت که در کورس رقابت برای حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس بمانم یا یواش‌یواش خداحافظی کنم و در عرصه‌های دیگر فعالیت کنم. بعد از بیست سال حرفه‌ای‌تمرین‌کردن و فشار، دوباره می‌خواهم برگردم و خودم به خودم امتیاز بیست می‌دهم.
توفیق این را داشتم که قبل از بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن بیست روز در مشهد اردو زدم و در نتیجه هم توانستم مدال نقره آن مسابقات را به‌دست بیاورم. بعد از آن دیگر تا همین سه سال پیش فرصتی برای حضور در مشهد پیش نیامد تا اینکه سه سال قبل دوباره به مشهد آمدم و در ده‌دوازده روز اردوی خوبی در اینجا داشتم. یکی‌دو بار هم در جریان مسابقات قهرمانی کشور و جام بین‌المللی امام‌رضا (ع) به این ورزشگاه آمدم. بهترین پرتاب سالمم را در همین ورزشگاه انجام دادم.
الان هم بیست روزی می‌شود که در مشهد اردو زده‌ام و همه‌چیز عالی است؛ از امکانات بگیرید تا هوای خوب، ورزشگاه خوب و.... من معتقدم شما هر زمان در ورزش قهرمانی زحمت بکشید، سختی بکشید و درد را تحمل کنید، مطمئنا نتیجه خواهید گرفت. شاید در دو سال گذشته، کرونایی که گرفتم، مصدومیت پاشنه پا و کمردرد، همه و همه عواملی شد که نتوانم نتیجه بگیرم، اما حالا دوباره عزمم را جزم کرده‌ام تا بتوانم به موفقیت جدید برسم.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
